«Η Εργασία και οι εργασιακές σχέσεις γίνονται θυσία στο βωμό συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του  ΚΙΝ.ΑΛ.,  Χάρης Καστανίδης.

«Η κυβέρνηση, 40 χρόνια μετά, αλλάζει το νόμο 1264 του 1982 που ψηφίστηκε απ’ όλο το δημοκρατικό μέτωπο γιατί αναγνώριζε συνδικαλιστικές ελευθερίες και παρείχε μία ικανοποιητική προστασία του συνόλου των εργαζομένων και κυρίως των αδυνάμων. Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη η κυβέρνηση κινείται σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση, προτάσσοντας την προστασία των εργοδοτών, αντί της προστασίας της εργασίας.  

Η ευελιξία στο ωράριο εργασίας για την οποία έχει γίνει πάρα πολύ κόπος από την πλευρά του αρμοδίου υπουργού και των κυβερνητικών στελεχών, να περάσει η εικόνα στην κοινωνία ότι είναι κάτι αρεστό για τους εργαζόμενους, γιατί θα δίνεται η δυνατότητα ατομικά σε κάθε εργαζόμενο να συμφωνεί με τον εργοδότη έναν ευέλικτο ωράριο εργασίας το οποίο ενδεχομένως θα τον εννοεί για τη ρύθμιση του ελέυθερου χρόνου του ή για τις υπόλοιπες οικογενειακές και κοινωνικές υποθέσεις.

Ο μεγάλος μύθος και αυτό που κρύβεται πίσω από τα ωραία λόγια της κυβέρνησης είναι ότι για να ισχύσει η δυνατότητα της ατομικής σύμβασης για τον καθορισμό ενός ωραρίου ευέλικτης εργασίας όπως λέει η κυβέρνηση , θα πρέπει να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις. Όταν πρώτον θα αποτύχουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, όταν δηλαδή η δευτεροβάθμια ή η πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση που διαλέγεται με τους εργοδότες δεν καταφέρουν να φτάσουν σε μία συμφωνία. Η δεύτερη περίπτωση για να υπάρξει ατομική σύμβαση εργασίας είναι όταν στο χώρο της εργασίας δεν θα υπάρχει σωματείο. Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις καθιστούν απολύτως ευάλωτη τη θέση του εργαζόμενου, καθώς αν αποτύχουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι αντιληπτό ότι δεν θα πετύχει η ατομική διαπραγμάτευση».

Ο κ Καστανίδης στηλίτευσε την επιλογή της κυβέρνησης να μετατρέψει ανεξάρτητες αρχές όπως είναι το ΑΣΕΠ και η αρχή καταπολέμησης μαύρου χρήματος σε ελεγχόμενες, όπου θα διορίζονται τα ΔΣ αλλά δεν θα φέρει την ευθύνη η κυβέρνηση, αλλά υποτίθεται οι ανεξάρτητες αρχές.   

Επισήμανε τέλος ότι απαιτείται η ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και η συγκρότηση ενός σοβαρού προοδευτικού μετώπου των προοδευτικών δυνάμεων για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης, αλλά και για να ανατραπεί η φιλτραρισμένη εικόνα της πραγματικότητας που μέσα από τα μέσα ενημέρωσης η κυβέρνηση προωθεί.