to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

21:39 | 01.08.2022

Πολιτισμός

Handmade - Οι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας: Ομαδική έκθεση στο Art Space Pythagorion στη Σάμο

Το Ίδρυμα Schwarz, σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «Handmade: Oι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας» σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου



​To Ίδρυμα Schwarz και το ΕΜΣΤ | Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «Handmade: Για τις κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας» στο Art Space Pythagorion στη Σάμο, σε επιμέλεια της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ Κατερίνας Γρέγου. Τα εγκαίνια της θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 4 Αυγούστου 2022, 20.00 – 23.00.

Στην έκθεση συμμετέχουν 9 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ περιλαμβάνονται και έργα από τη συλλογή του Μουσείου.

Η έκθεση σηματοδοτεί μια νέα συνέργεια μεταξύ των δύο φορέων, στα πλαίσιο της πολιτικής του Ιδρύματος Schwarz να επισυνάπτει συνεργασίες με φορείς και οργανισμούς του εσωτερικού και του εξωτερικού, αλλά και της νέας πολιτικής του ΕΜΣΤ, που έχει ως στόχο να συμβάλλει στην περαιτέρω διάδοση του σύγχρονου εικαστικού πολιτισμού και να εκθέτει έργα της συλλογής του εκτός των τειχών του και εκτός της πρωτεύουσας.

Jennifer Nelson, Democracy is a Party, 2019, Βίντεο υψηλής ανάλυσης, έγχρωμο, ήχος, 10’ 53” . Συλλογή ΕΜΣΤ | Εθνικoύ Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα.

 

Λίγα λόγια για την έκθεση

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης για έργα που βασίζονται στη χειροτεχνία ή είναι χειροποίητα. Ο όρος «χειροτεχνία» αναφέρεται σε διαδικασίες, ενέργειες, τεχνικές και μορφές δημιουργικότητας που εκτελούνται συνήθως διά χειρός ή με τη χρήση χειροκίνητων συσκευών. Με την έλευση της βιομηχανικής επανάστασης, την πίεση για παραγωγικότητα, αποδοτικότητα και με τη μαζική παραγωγή χαμηλού κόστους, η χειροτεχνία σταδιακά περιθωριοποιήθηκε και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίστηκε εντελώς. Παραδοσιακές τεχνικές και τεχνογνωσία που υπήρχαν για γενιές εξαλείφθηκαν.

Σήμερα, πολλοί καλλιτέχνες επιστρέφουν στις χειροποίητες πρακτικές και στις πρακτικές που ενέχουν δημιουργική υλικότητα. Ένας λόγος ίσως είναι η αυξανόμενη διείσδυση της ψηφιακή κουλτούρας, η κυριαρχία του άυλου, της πληροφορικής και της πνευματικής εργασίας (cognitive labour) στη σύγχρονη ζωή και η περιθωριοποίηση του απτού και του απτικού. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι σε πολλές χώρες η χειροτεχνία συνδέθηκε κυρίως με τις γυναίκες, την εργατική τάξη, καθώς και με τις μειονότητες-δηλαδή με περιθωριοποιημένες, μη κυρίαρχες, ομάδες που αποκλείστηκαν από τον χώρο της «υψηλής» τέχνης και των ορθόδοξων ή θεσμικών ιστορικών αφηγήσεών της. Σήμερα η αντίθεση τέχνης-χειροτεχνίας αμφισβητείται, καθώς αμφισβητούνται οι κυρίαρχες αφηγήσεις της ιστορίας και της ιστορίας της τέχνης, οι οποίες υπαγόρευαν τους κανόνες τι ανήκει στην «υψηλή τέχνη» και τι όχι. Αυτό, από πολλές απόψεις, εξηγεί την επιστροφή της χειροτεχνίας, η οποία κάποτε αποτελούσε ένα ούτως ή άλλως αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής πρακτικής.

Ναταλία Μαντά, Memorial Tools, 2019, 41 γλυπτά, πηλός, μεταβλητές διαστάσεις. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας


Ωστόσο, ενώ μεγάλο μέρος των σημερινών πρακτικών που βασίζονται στη χειροτεχνία εστιάζει στην υλικότητα, στη μορφή της εν λόγω χειροτεχνίας ή στη διερεύνηση της παράδοσης, η παρούσα έκθεση θα επικεντρωθεί σε έργα που έχουν μια υποκείμενη κοινωνική και πολιτική διάσταση, και θα εξετάσει τις κοινωνικές και πολιτικές οικονομίες, τα πλαίσια, καθώς και τα δίκτυα σχέσεων που βρίσκονται στον πυρήνα των χειροτεχνικών πρακτικών και παραδόσεων. Σε πολλές περιπτώσεις, η χειροτεχνία γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής ενδυνάμωσης, της αυτενέργειας, του διαμοιρασμού της γνώσης, της διατήρησης ή της επανεγγραφής της ιστορίας και, τέλος, ένα ανάχωμα ενάντια στην ιστορική αμνησία. Έτσι, οι σύγχρονες χειροτεχνικές πρακτικές μετατρέπονται πλέον σε κεντρικής σημασίας στοιχείο για την επανεξέταση των πολιτικών της υλικότητας, της ταυτότητας, της εργασίας και της κοινωνικής ανταλλαγής, καθώς ενσωματώνουν τις ιστορίες στα υλικά τους.

Ελένη Μυλωνά, Delalis [Τown Crier], 2014 (στιγμιότυπο), εγκατάσταση βίντεο, έγχρωμο, ήχος, 3’ επανάληψη. Έκδοση 1/100. Συλλογή ΕΜΣΤ | Εθνικoύ Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Aθήνα.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες

Νίκος Αλεξίου, Μαρία Βαρελά, Bertille Bak, Silvina Der Meguerditchian, Μαρία Λουίζου, Jennifer Nelson, Ελένη Μυλωνά, Ναταλία Μαντά, Sphinxes.

* Cover photo: Sphinxes, Metamorphosis 581, 2019 (στιγμιότυπο), μονοκάναλο βίντεο, έγχρωμο με ήχο, 4’, Παραγωγή Ιδρύματος Schwarz, Ευγενική παραχώρηση των καλλιτεχνών

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)