Όλα τα παραπάνω δεν φαίνεται να αντιστοιχούν στην ανάγνωση των διµερών επαφών -µε τελευταία κορύφωση την τηλεφωνική επικοινωνία Τραµπ-Ερντογάν την Παρασκευή- που κάνει η αµερικανική πλευρά, η οποία επιµένει ότι έχει προειδοποιήσει την Τουρκία για τους κινδύνους µιας ευρείας κλίµακας εµπλοκής στη Συρία, ενώ διαψεύδει µε ανώνυµη δήλωση αξιωµατούχου του Λευκού Οίκου ότι ο πρόεδρος δεσµεύθηκε ως προς την έκδοση του Γκιουλέν.

Το τι συµβαίνει είναι προφανές. Στην Αγκυρα γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν περαιτέρω επιδείνωση της διµερούς σχέσης µε την Τουρκία, αλλά ούτε και περαιτέρω αποκαλύψεις για τη δολοφονία Κασόγκι που θα καθιστούσαν απαγορευτικό το κόστος της στήριξης του Ριάντ.

Ο Ερντογάν σκοπίµως προεξοφλεί µαξιµαλιστικά µια στροφή των ΗΠΑ, προφανώς για να πετύχει επιµέρους παραχωρήσεις: Απειλεί µε εισβολή στη βορειοανατολική Συρία για να αναγκάσει την αµερικανική πλευρά να αποσύρει τους Κούρδους αντάρτες από τον θύλακα του Μανµπίτζ που έχει συµφωνηθεί από τον Ιούνιο, και ζητά την έκδοση του Γκιουλέν µε πραγµατικό στόχο να οριοθετηθεί η στήριξη της οργάνωσης του ιµάµη από την Ουάσιγκτον.

Περιθώριο έστω και διορθωτικών κινήσεων από τις ΗΠΑ απέναντι στον Ερντογάν δεν υπάρχει. Αν ανεχθούν εκστρατεία κατά των Κούρδων στη βορειοανατολική Συρία ανατολικά του Ευφράτη, τότε το µέτωπο PYD και η πολιτοφυλακή YPG θα στραφούν προς τη Μόσχα και τη ∆αµασκό, και έτσι οι ΗΠΑ θα χάσουν το µόνο έρεισµά τους στη Σύρια, το κουρδικό κίνηµα, µε το κενό που θα δηµιουργηθεί να το καλύπτουν η Τεχεράνη και οι σύµµαχοί της σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.

Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητη µια εισβολή της Τουρκίας ανατολικά του Ευφράτη χωρίς την ανοχή και τη συνενοχή της αµερικανικής πλευράς.