Πέρασαν 41 χρόνια από τον «περίεργο» θάνατο του ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα, Αλέξανδρου Παναγούλη. Η σκόνη του χρόνου δεν κατάφερε να εξαφανίσει τη λεβεντιά και τον ηρωισμό του. Οι δικαστικές αρχές, έκλεισαν βιαστικά την υπόθεση. Σ’ ένα ακόμη έγκλημα με ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά, δεν υπήρξε ποτέ τιμωρία, ει μη μόνον η αενάως γιγαντούμενη μνήμη του Παναγούλη, που ως διαρκής ενεστώτας, θα τρυπάει εις τους αιώνες την ανανδρία των δολοφόνων του.
Ασφαλώς, δικαστικά, η υπόθεση έχει κλείσει. Η ιστορία όμως δεν είπε ακόμη την τελευταία της λέξη.
Αυτό ακριβώς έρχεται να επιβεβαιώσει η συγκλονιστική μαρτυρία του αστυνομικού που έκανε την ταυτοποίηση του νεκρού ήρωα, ο οποίος μίλησε στο Κόκκινο Κρήτης 88,4 fm στην εκπομπή «Απόδειπνο Τετάρτης» και στον δημοσιογράφο Μανώλη Σπανάκη, φωτίζοντας αρκετά «σκιερά» μέρη αυτής της τραγικής ιστορίας. Πρόκειται για τον κ. Σταύρο Ζαχαράκη, που λες και η μοίρα του τον είχε ενώσει με τον Παναγούλη. Τον συναντά για πρώτη φορά στις στρατιωτικές φυλακές, όπου ο Παναγούλης κρατείται φρουρούμενος ευθύς μετά την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Εκεί δέχεται τις συστάσεις του λοχία φρουράς «να τον προσέχει σαν τα μάτια του». Επτά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες της 1ης Μαίου 1976, ο κ. Σταύρος Ζαχαράκης υπηρετώντας ως αστυνομικός, στο Γραφείο Ατυχημάτων και Συμβάντων του Γενικού Κρατικού Αθηνών, εντέλλεται για ταυτοποίηση νεκρού. Μια υπόθεση ρουτίνας. Τότε, βρίσκεται μπροστά σ’ ένα γνώριμο πρόσωπο.
Η μαρτυρία του ταξιτζή
«Η ώρα ήταν περίπου μία τη νύχτα. Τρόμαξα όταν τον είδα. Κανείς δεν τον είχε αναγνωρίσει. Γρήγορα έψαξα το σακάκι του και από τη μέσα αριστερή τσέπη ανέσυρα μια ταυτότητα: «Βουλή Των Ελλήνων-Παναγούλης Αλέξανδρος-Βουλευτής»... Παγώσαμε όλοι. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια την περιγραφή του τροχαίου που μου έκανε ο μοναδικός μάρτυρας, που ήταν ο ταξιτζής που τον μετέφερε», λέει με έμφαση στο Κόκκινο Κρήτης ο Σταύρος Ζαχαράκης.
"Τα δάκρυα προκαλούν οίκτο"
Σε άλλο σημείο της συνέντευξη του στον Μανώλη Σπανάκη, ο συνταξιούχος αστυνομικός, αναφέρεται στην αντίδραση της μητέρας του ήρωα, Αθηνάς Παναγούλη. «Της παραδώσαμε τα προσωπικά του αντικείμενα που είχαμε φυλάξει με την Προϊσταμένη. Ήταν ένας υπέροχος και υπερήφανος άνθρωπος...Τότε δεν άφησε ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει από τα μάτια της. Ήξερε ότι τα δάκρυα προκαλούν οίκτο κι αυτή, δεν δεχόταν τον οίκτο κανενός. Η ίδια επέλεξε «πότε» και «πού» να κλάψει… το σκοτωμένο της γιο», λέει χαρακτηριστικά.
Το παράξενο τραύμα...
Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε στον κ. Ζαχαράκη, ένα παράξενο τραύμα που είχε ο νεκρός. Με έκδηλη απορία ρώτησε το γιατρό υπηρεσίας «τι είναι αυτό;», για να λάβει την απάντηση: «εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βεβαιώσω τον θάνατο, τα υπόλοιπα είναι δουλειά του Ιατροδικαστή»…
Η κατάθεση
Η κατάθεση
Ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και τα όσα κατέθεσε προανακριτικά, ο Μανώλης Σκουλικάρης, ο ταξιτζής που μετέφερε τον νεκρό Παναγούλη στο νοσοκομείο, στοιχεία που ελέχθησαν εκτός μικροφώνου: Ο ταξιτζής λοιπόν, που είδε το συμβάν αλλά και μετέφερε τον Παναγούλη στο τότε Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, είπε στον αστυνομικό: «Βρισκόμουν στην πλατεία Καλογήρων και αποφάσισα να πάω στο Ανατολικό Αεροδρόμιο για να βρω πελάτες. Όπως πήγαινα άκουσα πίσω μου μαρσαρίσματα. Κοίταξα στο καθρέπτη και είδα να με πλησιάζουν δυο αυτοκίνητα που έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα, σαν να έκαναν κόντρες. Έκανα δεξιά και με προσπέρασαν. Πήγαιναν σχεδόν κολλητά και μόλις με πέρασαν βλέπω το δεξιό να φεύγει από το δρόμο και να κινείται στα παρακείμενα οικόπεδα παράλληλα και κοντά στο δρόμο. Χωρίς να μειώσει ταχύτητα, ούτε να κάνει προσπάθεια να επανέλθει στο δρόμο, πήγε αρκετή απόσταση και κτύπησε κάθετα σε τοιχίο όπου υπάρχει είσοδος υπόγειου συνεργείου αυτοκινήτων. Το άλλο αυτοκίνητο συνέχισε και λίγο πιο κάτω έστριψε αριστερά προς την Ηλιουπόλεως, δεν σταμάτησε να δει τι έγινε...Σταμάτησα, και με τη βοήθεια άλλων οδηγών, που έφθασαν μετά, απεγκλωβίσαμε τον οδηγό και τον έφερα εδώ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, αφού υπήρχε ευχέρεια δεν επανήλθε στο δρόμο.
Ακούστε τη συνέντευξη στο Κόκκινο
