Ο Αμπντουλάχ Κουρντίς

«Ήμασταν δώδεκα άνθρωποι σε μια βάρκα που δεν ήταν πάνω από πέντε μέτρα. Όταν ανοιχτήκαμε στη θάλασσα, τα κύματα ήταν τρομερά. Ο Τούρκος διακινητής, πήδηξε κάποια στιγμή από τη βάρκα και μας άφησε. Ένα κύμα ανέτρεψε τη βάρκα, μαζί και τα παιδιά μου, ενώ η σύζυγός μου και εγώ, μείναμε κολλημένοι σε αυτή αρχικά. Μετά από μια ώρα στη θάλασσα, πέθανε το πρώτο παιδί μου. Σκέφτηκα πως έπρεπε να το αφήσω, να βοηθήσω να σωθεί τουλάχιστον το άλλο μου παιδί. Αλλά σε λίγο, πέθανε και αυτό. Το άφησα λοιπόν νεκρό και αυτό, και προσπάθησα να βοηθήσω τη μητέρα τους. Δεν τα κατάφερα. Στη συνέχεια, και αυτή, πέθανε.

Τι μπορούσα να κάνω; Ήμουν στο νερό για σχεδόν τρεις ώρες, πριν φτάσει το Λιμενικό Σώμα. Ήθελα, μαζί με την οικογένειά μου, να πάμε στην αδελφή μου στον Καναδά, όπου ζει εκεί επί 30 χρόνια. Έκανε για εμάς αίτηση ασύλου στην πρεσβεία του Καναδά στην Τουρκία αλλά απορρίφτηκε. Προσπάθησα τέσσερις φορές να φύγω αλλά πάντα μας έπιανε η τουρκική ακτοφυλακή και μας επέστρεφε. Στο τέλος, πλήρωσα € 4.000 σε λαθρέμπορο για μένα και τη σύζυγό μου. Ο διακινητής ήθελε επίσης € 500 ανά παιδί. Τα βρήκα με χίλια ζόρια, τα έδωσα και ξεκινήσαμε».

Ο Abdullah Kurdi, όπως είπε ο ίδιος, δεν πρόκειται να συνεχίσει το ταξίδι στο Καναδά. «Η μόνη μου επιθυμία τώρα, είναι να επιστρέψω στο Kobane, με τους νεκρούς γιους και τη γυναίκα μου, να τους θάψω στη γη μου και δίπλα τους να θαφτώ κι εγώ. Η ζωή μου τελείωσε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα πω μόνο κάτι για τον κόσμο: Εγώ δεν θέλω τίποτα αλλά ελπίζω ότι ο κόσμος, μπορεί να δει ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν και να τους βοηθήσουν. Ελπίζω ότι τα παιδιά μου θα γίνουν ένα σύμβολο για αυτούς που πρέπει να βοηθήσουν όσους ανθρώπους χρειάζονται βοήθεια. Η πραγματικότητα είναι τόσο τρομακτική και αυτοί που δεν τη ζουν, δεν μπορούν να το αισθανθούν».

To σχετικό απόσπασμα από τον rozana fm

(από  κείμενο του Niko Ago, μια περιγραφή σαφώς εκτενέστερη από προηγούμενο δημοσίευμα)http://left.gr/news/i-martyria-toy-patera-toy-ailan-ta-paidia-moy-moy-glistrisan-apo-ta-heria