Για μια φορά ακόμη συζητάμε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος όλα αυτά τα χρόνια τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και της σοβαρότητας αυτού του παγκόσμιου, οικουμενικού ζητήματος και προβλήματος. Ξεκινώντας Θα ήθελα να πω δύο πράγματα. Η κλιματική αλλαγή είναι πολιτικό ζήτημα. Έβαλε κάποιες διαστάσεις και η προλαλήσασα συνάδελφος. Εγώ θα έλεγα ότι είναι ένα βαθιά ταξικό ζήτημα, με την έννοια ότι και σε παγκόσμιο επίπεδο ποιες χώρες είναι εκείνες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή και σε επίπεδο κάθε χώρας ξεχωριστά, ποιες περιοχές είναι εκείνες οι οποίες, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, εισπράττουν τις συνέπειες αυτού του φαινομένου, το οποίο σαφώς και κατά τον ΟΗΕ, κατά 90% οι συνέπειες του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής οφείλονται σε ανθρωπογενείς παράγοντες.
Με αφορμή και αυτό το οποίο συμβαίνει αυτόν τον καιρό, εδώ και ένα μήνα περίπου, στον Αμαζόνιο, κάνουμε την σημερινή συζήτηση στην Επιτροπή. Ξεκινώντας, θα ήθελα να πω ότι η διάσταση του ζητήματος της κλιματικής αλλαγής είναι οριζόντια. Πρέπει κάθε πολιτική σε όλα τα επίπεδα τη διάσταση αυτή να τη λαμβάνει σοβαρά υπόψη, είτε αυτό πρόκειται για το περιβάλλον και τον αέρα που αναπνέουμε, είτε πρόκειται για την αγροτική παραγωγή και καλλιέργεια, είτε πρόκειται για την αναπτυξιακή πολιτική και το μοντέλο ανάπτυξης το οποίο ακολουθείται. Μέσα σε όλους τους τομείς, λοιπόν, η διάσταση αυτή πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Επίσης, σε σχέση και με τον Αμαζόνιο που συζητάμε, χαιρόμαστε που είναι εδώ και οι εκπρόσωποι από τις πρεσβείες των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Θα ξεκινήσω με τη δήλωση και του επικεφαλής του ΟΗΕ, ο οποίος ζήτησε να γίνει και μια διεθνής συνδιάσκεψη για το θέμα του Αμαζονίου. Αυτό δείχνει, πραγματικά, τη σημασία που έχει αυτό το οποίο συμβαίνει εκεί. Δεν είναι μόνο το ότι το 20% του οξυγόνου που αναπνέει όλη η Γη παράγεται και στην περιοχή του Αμαζονίου και των τροπικών δασών. Είναι ότι τα τροπικά δάση του Αμαζονίου απορροφούν μεγάλο ποσοστό των αερίων θερμοκηπίου. Είναι γιατί υφίσταται και σοβαρό θέμα βιοποικιλότητας, μιας και 10 εκατ. είδη φυτών και ζώων υπάρχουν στη συγκεκριμένη περιοχή. Να μην πούμε, βέβαια, για τον ανθρώπινο παράγοντα, τους αυτόχθονες και τις φυλές οι οποίες ζουν εκεί και σαφώς οι συνέπειες και στη ζωή και στην επιβίωση είναι πάρα πολύ σημαντικές με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν.
Επίσης, είναι σημαντικό και χαίρομαι που το άκουσα από τον εκπρόσωπο της Βραζιλίας ότι σέβονται τις αρχές και το σύμφωνο των Παρισίων. Είναι ο στόχος που ακολουθεί και οφείλει να πετύχει την παγκόσμια κοινότητα. Μάλιστα, έβαλε και ένα ποσοστό μέχρι το 2025, μείον 37% η Βραζιλία να πετύχει μείωση στα αέρια του θερμοκηπίου. Όμως, από την άλλη μεριά, αυτό που βλέπουμε και ακολουθήθηκε αυτό το διάστημα δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.
Φέτος στη Βραζιλία με βάση το Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της χώρας είχαμε 278% αποδασοποίηση. Έχουμε γύρω στις 80.000 πυρκαγιές που έχουν γίνει και έχουν καταγραφεί. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2013 και πρέπει πραγματικά και νομίζω οι διαπιστώσεις δεν αρκούν, είναι η πολιτική και οι δράσεις που πρέπει να γίνουν από την παγκόσμια κοινότητα, αλλά και από τη χώρα τη συγκεκριμένη, δυναμικά να κινητοποιηθούμε, να στηριχθούν οι χώρες του Αμαζονίου, να μπει τέλος στις πυρκαγιές το συντομότερο δυνατό με όλα τα δυνατά μέσα και να ασκηθεί στη συνέχεια μια σφαιρική πολιτική αναδάσωσης. Αυτό είναι και μέσα από τις δηλώσεις του κ. Γκουντέρες.
Έγιναν κάποια βήματα από την Ευρώπη, απασχόλησε τους G7 το θέμα των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και είδαμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά δε θα ήθελα να πω περισσότερα και δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική η αντιμετώπιση από την πλευρά της κυβέρνησης της Βραζιλίας και θα ήθελα να πω ότι εδώ φαίνεται καθαρά και οι πολιτικές που ακολουθούνται και από κυβερνητικό επίπεδο σε χώρες, όπως στη συγκεκριμένη, που είναι σημαντικό να δεχτεί τις δεσμεύσεις της Συνθήκης των Παρισίων, αλλά τι πολιτικές ακολουθούνται; Γιατί, φαίνεται καθαρά ότι το συμφέρον πολλές φορές είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή, από τον αέρα που αναπνέουμε.
Σε σχέση με την Ελλάδα, δε μπορώ να μην πω ότι υπάρχει και εθνικό σχέδιο προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, το οποίο, από το 2016 έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Υπάρχει ένας σχεδιασμός συγκεκριμένος και συγκεκριμένοι στόχοι και εδώ πέρα μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι και το πρόγραμμα LIFE που αφορά μέχρι το 2025 συγκεκριμένες δράσεις και συγκεκριμένες συνεργασίες με 18 στρατηγικούς εταίρους από την κεντρική διοίκηση, τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, ακαδημαϊκή κοινότητα κ.λπ.. Έχουν γίνει βήματα που πρέπει να συνεχιστούν και βέβαια, μιας και αναφέρθηκε από κάποιους από τους προσκεκλημένους μας για το εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα, το οποίο, μέχρι το τέλος του χρόνου θα παραδοθεί οριστικά και στα αντίστοιχα όργανα της Ε.Ε., να πω ότι το προσχέδιο τουλάχιστον ήταν από τα τρία καλύτερα σε επίπεδο Ευρώπης, όπως εκτιμήθηκε. Αυτό δείχνει ότι η χώρα μας δραστηριοποιείται σε αυτή την κατεύθυνση της αποτροπής των συνεπειών και της εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και καλό είναι αυτό να συνεχιστεί, γιατί πλέον μόνο κακόπιστοι ή συμφέροντα μπορεί να πει κάποιος ότι υπαγορεύουν τη λογική ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει. Είναι μια πραγματικότητα που όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουν με τις αντίστοιχες πολιτικές.
Επειδή θα έχουμε και δεύτερη συνεδρίαση σχετικά με αυτό το θέμα, θα πρέπει να τοποθετηθεί και η Επιτροπή μας για το συγκεκριμένο ζήτημα. Να συμβάλλουμε και σαν χώρα σε αυτό που ζητά ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ σε αυτή την διεθνή συνδιάσκεψη για τον Αμαζόνιο, διότι, δεν αφορά μόνο τη Βραζιλία ή τις χώρες τις όμορες, αλλά αφορά την παγκόσμια κοινότητα και συγκρούονται πολιτικές και αυτό πρέπει να είναι καθαρό, γιατί δεν είναι κάτι αταξικό και ουδέτερο η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειές της. Είναι βαθιά ταξικό ζήτημα και χρήζει αντίστοιχων πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ευχαριστώ.