to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

H ιστορία της Πάττι

Η Πάττι Σμιθ αφηγείται την ιστορία της φιλίας της με τον διάσημο αιρετικό φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ: « Ήμαστε σαν τον Χάνσελ και την Γκρέτελ, και τολμήσαμε να περιπλανηθούμε στο μαύρο δάσος του κόσμου. Συναντήσαμε πειρασμούς, μάγισσες και δαίμονες που δεν είχαμε ονειρευτεί ποτέ, αλλά και μεγαλείο που δεν μπορούσαμε ποτέ να το φανταστούμε».


Η Πάττι Σμιθ είναι διάσημη  τραγουδίστρια, μουσικός, ποιήτρια και ακτιβίστρια, μια εμβληματική μορφή του ροκ εντ ρολ, όμως όποιος διαβάσει το Πάτι και Ρόμπερτ  θα απολαύσει και το λογοτεχνικό της ταλέντο. Αυτό το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε (μτφ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Κέδρος), κέρδισε το 2010 το Εθνικό Βραβείο των ΗΠΑ. Γραμμένο με μυθιστορηματικό τρόπο, είναι ένας συνδυασμός αυτοβιογραφίας και χρονικού της στενής  φιλίας της με τον αιρετικό φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ και παρακολουθεί την παράλληλη άνοδό τους στο νεοϋορκέζικο καλλιτεχνικό προσκήνιο του’60 και των αρχών του ’70.

Όπως θα πει ή ίδια το 2010: « Ήμαστε σαν τον Χάνσελ και την Γκρέτελ, και τολμήσαμε να περιπλανηθούμε στο μαύρο δάσος του κόσμου. Συναντήσαμε πειρασμούς, μάγισσες και δαίμονες που δεν είχαμε ονειρευτεί ποτέ, αλλά και μεγαλείο που δεν μπορούσαμε ποτέ να το φανταστούμε»

Το βιβλίο περιγράφει ανάγλυφα μια ατμόσφαιρα εκρηκτική όπου με φόντο τον πόλεμο του Βιετνάμ, τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, τον αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και τις φοιτητικές εξεγέρσεις,  ξεπηδούν από παντού οι δημιουργικές ανησυχίες μιας γενιάς που διάλεξε να ζήσει στην κόψη του ξυραφιού. Οι «καταραμένοι» καλλιτέχνες, η μποέμικη ζωή, η σεξουαλική απελευθέρωση, η αναζήτηση ακραίων εμπειριών αλλά και οι πολιτικές αγωνίες, αποδίδονται ανάγλυφα από την πένα της Πάττι Σμιθ η οποία, παράλληλα, μεταφέρει στους αναγνώστες  τη σαγήνη των βιβλίων που διάβαζε, των εκθέσεων που έβλεπε, των τραγουδιών που άκουγε και που συνιστούν ένα ευρύ πολιτισμικό σύμπαν.

Το 1968 και η Πάττι και ο Ρόμπερτ είναι 22 χρονών. Εκείνη εργάζεται σε βιβλιοπωλεία και θα αρχίσει να επεξεργάζεται την ιδέα του συνδυασμού της ποίησης με τη μουσική του ροκ εντ ρολ. Το 1974 θα ξεκινήσει τη μουσική της διαδρομή σχηματίζοντας το Patti Smith Group με τον κιθαρίστα Λένι Κέι. Εκείνος θα εξερευνήσει τη σαδομαζοχιστική σκηνή της νεοϋορκέζικης υποκουλτούρας και θα εξελιχθεί σε κορυφαίο φωτογράφο ερωτικών θεμάτων μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 1989.

Χαρακτηριστικά τρία αποσπάσματα από το  Πάττι και Ρόμπερτ, που αναφέρονται στο 1968:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΥΟΡΧΟΛ Στις αρχές Ιουνίου, η Βάλερι Σολάνας πυροβόλησε τον Άντι Γουόρχολ. Παρ’ όλο που ο Ρόμπερτ δεν έτρεφε ρομαντικά αισθήματα για τους καλλιτέχνες, ταράχτηκε πολύ από το συμβάν. (…) Εγώ δεν έβλεπα τον Γουόρχολ όπως ο Ρόμπερτ. Το έργο του αντανακλούσε μια κουλτούρα που επιθυμούσα να αποφύγω. Σιχαινόμουν τη σούπα (σ.σ. αναφορά στον πίνακα με την κονσέρβα της σούπας Campbell) και η κονσέρβα της δεν μού έλεγε τίποτα. Προτιμούσα έναν καλλιτέχνη που μετασχημάτιζε την εποχή του και δεν την αντικατόπτριζε απλώς».

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠ ΚΕΝΕΝΤΙ Ήταν χρονιά εκλογών. (…) Η εκλογή των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα εκκρεμούσε στην Καλιφόρνια. Με είχε συναρπάσει η προοπτική να δουλέψω για κάποιον που είχε τα ιδανικά που αγαπούσα και υποσχόταν να βάλει τέλος στον πόλεμο του Βιετνάμ. Έβλεπα την υποψηφιότητα του Ρόμπερτ Κένεντι σαν έναν τρόπο ώστε ο ιδεαλισμός μου να μετατραπεί σε πολιτική δράση με νόημα, να επιτευχθεί κάτι που θα βοηθούσε πραγματικά αυτούς που είχαν ανάγκη. Ο Ρόμπερτ έμεινε σπίτι (… ) Εγώ πήγα στο σπίτι των γονιών μου για να δω τον πατέρα μου. Ήταν μυαλωμένος και έντιμος άνθρωπος και ήθελα να μάθω τη γνώμη του για τον Ρόμπερτ Κένεντι. Καθίσαμε μαζί στον καναπέ παρακολουθώντας τα πρώτα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης. Ήμουν πλημμυρισμένη από υπερηφάνεια ακούγοντας τον Ρόμπερτ Κένεντι στην επινίκια ομιλία του. Τον είδαμε να φεύγει από το  βήμα και ο πατέρας μου με κοίταξε και μού έκλεισε το μάτι ευχαριστημένος από την υπόσχεση του νεαρού υποψήφιου και τον δικό μου ενθουσιασμό. Για λίγες στιγμές αθωότητας πίστεψα στ’ αλήθεια ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Τον είδαμε να διασχίζει το ενθουσιώδες πλήθος ανταλλάσσοντας χειραψίες και μεταδίδοντας την ελπίδα με το χαρακτηριστικό χαμόγελο των Κένεντι. Κι έπειτα τον είδαμε να πέφτει και τη γυναίκα του να γονατίζει στο πλάι του.

»Ο γερουσιαστής Κένεντι ήταν νεκρός.

» “Μπαμπά, μπαμπά!” Είπα ανάμεσα σε αναφιλητά, κρύβοντας το πρόσωπό μου στον ώμο του.

»Ο πατέρας μου πέρασε το μπράτσο του γύρω μου και με αγκάλιασε. Δεν είπε λέξη. Υποθέτω πως τα είχε δει όλα στη ζωή του. Εμένα όμως, μού φαινόταν ότι ο έξω κόσμος είχε γίνει χίλια κομμάτια και, ολοένα και περισσότερο, το ίδιο συνέβαινε και στον δικό μου κόσμο.»

ΡΟΔΟ ΜΕ ΑΓΚΑΘΙΑ «Τη μέρα των γενεθλίων μου ο Ρόμπερτ ήρθε να με δει μόνος. Μου έφερε έναν καινούργιο δίσκο. Έβαλε τη βελόνα στην πρώτη πλευρά και μου έκλεισε το μάτι. Το «Sympathy for the devil» άρχισε να παίζει και αρχίσαμε και οι δυο να χορεύουμε. “Αυτό είναι το τραγούδι μου” είπε.

»Πού οδηγούν όλα αυτά; Πού θα καταλήξουμε; Αυτά ήταν τα άγουρα ερωτήματα στα οποία προσπαθούσαμε να δώσουμε εξίσου ανώριμες απαντήσεις.

»Οδηγούν το ένα στο άλλο και έτσι γινόμαστε αυτό που είμαστε.

»Για κάποιο διάστημα ο Ρόμπερτ με προστάτευε, έπειτα αρπάχτηκε από πάνω μου και στη συνέχεια έγινε κτητικός μαζί μου. Η μεταμόρφωσή του ήταν σαν το ρόδο του Ζενέ και, καθώς άνθιζε, τα αγκάθια της τον αγκύλωσαν βαθιά. Επιθυμούσα κι εγώ να νιώσω περισσότερα από τον κόσμο. (…) Είχαμε τολμήσει να ρισκάρουμε όπως τα παιδιά του Μέτερλινκ, που αναζητούσαν το γαλάζιο πουλί, και είχαμε πιαστεί στα αγκαθερά βάτα των νέων εμπειριών μας».

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)