Είθισται το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης να χρησιμοποιείται για τις εξαγγελίες πρωθυπουργών και αρχηγών της αντιπολίτευσης. Φέτος ο Αλ. Τσίπρας -την πρώτη φορά που από αυτό το βήμα μίλησε ως πρωθυπουργός- επέλεξε να σπάσει αυτή την παράδοση προχωρώντας σε απολογισμό. 12 + 1 δράσεις της κυβέρνησης παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας σε σύγκριση με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, επισημαίνοντας ότι έναν χρόνο μετά βρίσκονται εντός του πλαισίου της λαϊκής εντολής.
Είθισται το βήμα της ΔΕΘ ν' αποτελεί και το γήπεδο της αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων. Ο Αλ. Τσίπρας το βράδυ του Σαββάτου επέλεξε να βγει και από αυτή την παράδοση. Η ομιλία του δεν είχε στοιχεία αντιπαράθεσης με τους πολιτικούς αντίπαλους, αλλά απευθύνθηκε στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα στρώματα που ενδιαφέρουν πολιτικά την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει τη μάχη της σταθεροποίησης και της ανάκαμψης, οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται “για την καταστροφή του 1/4 του ΑΕΠ, τη μείωση κατά 40% του διαθέσιμου εισοδήματος, την εκτόξευση στο 28% της ανεργίας και τη διεύρυνση κατά 38% του φάσματος της φτώχειας”, οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν δέσει τη χώρα με τα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα, εγκλωβισμένες στα στρατηγικά τους αδιέξοδα, ακολουθούν μόνο τη μικροπολιτική.
Έτσι ο Τσίπρας επέλεξε να βγει από το κάδρο ενός πολιτικού συστήματος που σπαράσσεται στις τηλεοπτικές οθόνες. Είναι πρωθυπουργός και ξέρει ότι έχει απέναντί του μόνο τους δανειστές και τις προσδοκίες - απαιτήσεις του λαού.
Ως προς το μέτωπο των δανειστών και από το βήμα της ΔΕΘ επανέλαβε ότι η συμφωνία του περσινού καλοκαιριού αποτελεί συμβιβασμό μέσα σ' ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συσχετισμού δυνάμεων και συγκεκριμένων αδιεξόδων. Υπογράμμισε, όμως, και τους πέντε όρους, τα πέντε βήματα, για να υπάρχει ορίζοντας πέρα από τον συμβιβασμό.
Και σήμερα η κυβέρνηση μπορεί από καλύτερες θέσεις να θέτει συγκεκριμένες αναφορές στο χρέος, στο ευρωπαϊκό κεκτημένο για τα εργασιακά, στη διαπραγμάτευση για την αποκλιμάκωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα το 2019 και μετά.
Αφενός μιλάνε τα στοιχεία, οι αριθμοί της οικονομίας, αφετέρου ο διεθνής ρόλος της χώρας είναι αναβαθμισμένος. Σε μια περίοδο που οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις στην Ευρώπη σκάνε από παντού -γιατί αυτοί που θεωρούνταν οι ισχυροί παίχτες δεν είχαν καμία προνοητικότητα να δουν πέρα από τη μύτη τους, ότι δηλαδή η λιτότητα δεν είναι η απάντηση στην κρίση- το πειραματόζωο τιμωρίας συσπειρώνει κι άλλους γύρω του. Η ευρωμεσογειακή σύνοδος βρίσκεται στις αποσκευές για την Μπρατισλάβα, ακόμα και η πρόσκληση στην προπαρασκευαστική συνάντηση είναι κατάκτηση αυτού του ρόλου. Ένας ρόλος που βγαίνει και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων.
Η κυβέρνηση επέλεξε να τρέξει σε αυτό τον μαραθώνιο. Μαζί της όμως τρέχει κι ένας λαός. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρέπει να τον αφήσουν πίσω, ότι δεν μπορούν να τερματίσουν μόνοι τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα συσσωρευμένα βάρη περιορίζουν αντοχές και ανοχές. Έτσι, μέσα σε καθεστώς κρίσης, η κυβέρνηση επιλέγει το κοινωνικό κράτος. Και τα στοιχεία ούτε αμφισβητούνται, ούτε προσπερνιούνται. Κοινωνική αλληλεγγύη, υγεία και παιδεία για εκείνους που τσακίστηκαν μέσα στα μνημόνια. Μαζί μ' ένα σχέδιο δίκαιης ανάπτυξης, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει ευημερία των λογιστικών χωρίς δουλειά με δικαιώματα, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη πάνω σε κοινωνικά ερείπια.
Η ομιλία του Τσίπρα είχε μια σαφή διαχωριστική γραμμή: “Όχι με εκείνους που μοιράστηκαν ως λεία τα οφέλη της ανάπτυξης πριν τη κρίση, για να βγάλουν αφορολόγητα κέρδη στις τράπεζες του εξωτερικού. Όχι στους γνωστούς κρατικοδίαιτους ολιγάρχες, των off shore και των θαλασσοδανείων, τα συμφέροντα των οποίων με σθένος υπερασπίζεται η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη”, αλλά “με τους πολλούς και προς όφελος των πολλών”.
Το στοίχημα αυτής της κυβέρνησης είναι να αποδεικνύει κάθε μέρα τη σιγουριά για την επόμενη μέρα.
