Στο εσωτερικό της χορείας «γνωστοί ποινικολόγοι» είναι ευδιάκριτη η διαβάθμιση ως προς το εκτόπισμα του καθενός, το οποίο πάντως δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την καθαυτό αξία του. Στην επικράτεια των ερτζιανών και του γυαλιού κυκλοφορούν οι «πολύ γνωστοί ποινικολόγοι», οι «πολύ γνωστοί μεγαλοποινικολόγοι» και, τέλος, μονομελής βαθμίδα αυτή, ο «πασίγνωστος μεγαποινικολόγος». Οστις αναλαμβάνει (τουλάχιστον για τις πρώτες θορυβώδεις μέρες) τη μία στις δύο υποθέσεις που ερεθίζουν το δημόσιο ενδιαφέρον. «Χάρη στην αξιοσύνη του», θα πει ίσως κάποιος. Επειδή είναι ικανότατος θορυβοποιός, εικάζω εγώ. Και επειδή εμφυτεύει στην κεφαλή των πελατών του τη σιγουριά ότι μπορεί να επηρεάσει τους δικαστές ακριβώς χάρη στην αέναη παρουσία του στα μίντια, που τρελαίνονται για τέτοιους σαματατζήδες. Πώς προσπαθεί να επηρεάσει τους διαιτητές, σαν μεγαλοστέλεχος της μιας ποδοσφαιρικής ομάδας μετά την άλλη, μονίμως «βαριά αδικημένος»; Κάπως έτσι.

Ουδείς παραξενεύτηκε που ο κ. Αλέξης Κούγιας ανέλαβε την υπεράσπιση των εφτά αστυνομικών που διώκονται για τη συμπλοκή στο Πέραμα, με θύμα τον δεκαοχτάχρονο Ρομά Νίκο Σαμπάνη. Οπως ουδείς είχε παραξενευτεί όταν ανέλαβε την υπεράσπιση του κ. Δημήτρη Λιγνάδη. Η τακτική άλλωστε του μετρ είναι σταθερή: Προσπάθεια εκφοβισμού των δικαστών, όπως έγινε στην υπόθεση Λιγνάδη, όταν απαίτησε να εξαιρεθεί η τακτική ανακρίτρια κ. Παρασκευή Μπότση. Προσπάθεια ρεζιλέματος ή εκφοβισμού των μαρτύρων κατηγορίας, διά της απειλής ότι θα τους μηνύσει. Προσπάθεια απαξίωσης του θύματος. Στην υπόθεση Σαμπάνη ο «πασίγνωστος» πιστεύει ότι του αρκεί που το θύμα είναι Ρομά. Οι Ρομά, έχει πει, είναι κοινωνική μάστιγα. Αρα; Αρα δεν θέλει ρώτημα.

Είναι καλός δικηγόρος ο κ. Κούγιας; Οποιος το αμφισβητεί είναι σαν να αμφισβητεί ότι ο κ. Γεωργιάδης είναι καλός διδάσκαλος ρητορικής.