Από τον Φεβρουάριο του 2020 μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το υπουργείο παιδείας της Νίκης Κεραμέως έχουν επιδείξει προφανή αδιαφορία όσον αφορά το θέμα «πανδημία και σχολεία». Από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα μας, η υπουργός παιδείας αρνούταν πεισματικά να λάβει, έστω και τα βασικά μέτρα πρόληψης κατά του ιού για να προστατέψει μαθητές και εκπαιδευτικούς. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, το υπουργείο παιδείας δεν ραγματοποίησε ούτε μία πρόσληψη σε εκπαιδευτικό προσωπικό για να διασπαστούν τα τμήματα των σχολείων και να μειωθούν οι μαθητές/τριες ανά τάξη, δεν πραγματοποίησε ούτε μία πρόσληψη σε προσωπικό καθαριότητας για την καλύτερη απολύμανση των χώρων του σχολείου και δεν παρείχε δωρεάν τεστ COVID σε μαθητές/τριες και όσους εργάζονται στις σχολικές μονάδες.
Τι μας δείχνει λοιπόν η στάση αυτή της κυβέρνησης; Με το να αδιαφορεί για την κατάσταση στα σχολεία της χώρας, το υπουργείο παιδείας «σπρώχνει» τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικές σχολικές μονάδες. Αυτό δεν φαίνεται μόνο από την μη πρόληψη μέτρων στα δημόσια σχολεία, αλλά και από την πολιτική που προσπαθεί και έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει. Η υπουργός παιδείας παρουσιάζει ένα μοντέλο σχολείου-αυτόνομης μονάδας, στο οποίο ο διευθυντής του σχολείου γίνεται «μάνατζερ» και έχει την απόλυτη εξουσία, καθώς οποιαδήποτε στιγμή θα έχει τη δυνατότητα αξιολόγησης του οποιουδήποτε εκπαιδευτικού και εμμέσως απόλυσης, μετά από υπόδειξη στον σχολικό σύμβουλο. Επίσης, ο διευθυντής θα έχει την υποχρέωση να βρίσκει «χορηγούς» για το σχολείο του, δηλαδή φυσικά ή νομικά πρόσωπα, που να προθυμοποιούνται να χρηματοδοτήσουν τη λειτουργία του σχολείου με αντάλλαγμα τη διαφήμισή τους. Αυτό, θα οδηγήσει στο κλείσιμο πολλών σχολικών μονάδων, καθώς τα σχολεία που θα αναδειχθούν ως κορυφαία και θα επιβιώσουν θα είναι τα σχολεία με τον καλύτερο «μάνατζερ», δηλαδή αυτά που θα έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν ενδεχομένως καλύτερη εκπαίδευση και περισσότερες δραστηριότητες στους μαθητές/τριες.
Απώτερος σκοπός της κυβέρνησης είναι να μειώνει σταδιακά και εν τέλει να κόψει όλες τις δαπάνες του κράτους προς τα δημόσια σχολεία ολοκληρώνοντας το πολιτικό της όραμα για ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα, νερό και άλλα). Αυτό το μοντέλο σχολείου αυτόνομης μονάδας είχε εμφανιστεί στο παρελθόν τη δεκαετία του 1990 στα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα της Μάργκαρετ Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και του Ρόναλντ Ρίγκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και στις δύο περιπτώσεις αυξήθηκαν οι μορφωτικές ανισότητες ανάμεσα στους μαθητές/τριες της κάθε χώρας, καθώς υπήρχαν διαφορετικών ταχυτήτων σχολεία.
Σε εμάς, τους νέους και τις νέες αυτής της πολύπαθης χώρας που το 2018 χάρη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από την πολύ δύσκολη περίοδο των μνημονίων που μας έβαλαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν αξίζει μια τέτοια παιδεία που να αφορά λίγους. Πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας, μαζί με τους φοιτητές, μαζί με τους καθηγητές μας ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και υπέρ ενός δημόσιου,
δωρεάν, υποχρεωτικού και 14χρονου σχολείου, για όλες και όλους, όσοι ζουν σε αυτή τη χώρα.
*Ερνέστος Πιλάλης, μαθητής Α’ Λυκείου, μέλος Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
