Το σίριαλ με τους κουμπουροφόρους βουλευτές συμπληρώνει αισίως μια δεκαπενταετία. Την αρχή είχε κάνει ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, τον Ιούλιο του 1998, κυκλοφορώντας στους διαδρόμους της Βουλής και επιδεικνύοντας τη σιδηρά προέκταση του ανδρισμού του. Γιατί; Μα, για να στείλει ένα μήνυμα στους διαρρήκτες του σπιτιού του, ότι δεν θα αφήσει να υπάρξει δεύτερη φορά... Το 2011 ήταν η σειρά του Πάνου Καμμένου, ενώ πέρσι το καλοκαίρι, ο βουλευτής Μιχαλολιάκος, αν και αντικοινοβουλευτικός, ζητούσε από τη Βουλή ούτε λίγο ούτε πολύ ένα ολόκληρο οπλοστάσιο για την ασφάλειά του: ένα αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο, τρία υποπολυβόλα MP-5, σαράντα αλεξίσφαιρα γιλέκα ελαφρού τύπου, είκοσι βομβίδες κρότου-λάμψης τύπου Ραιμένταλ (2-bang) και δύο ανιχνευτές μετάλλων για σωματική έρευνα...
Όσα παρακολουθήσαμε πρόσφατα, λοιπόν, με την απόπειρα βουλευτή της Χρυσής Αυγής να μπει στη Βουλή με το περίστροφό του, ήταν μόνο τα τελευταία επεισόδια. Όμως, ενώ σωστά η κ. Πιπιλή ζήτησε από το προεδρείο «την πλήρη και οριστική απαγόρευση της οπλοφορίας Βουλευτών εντός του Κοινοβουλίου», κι ενώ σωστά ο πρόεδρος της Βουλής προειδοποίησε ότι θα εκθέσει δημόσια όποιον επιχειρήσει να μιμηθεί τον κουμπουροφόρο χρυσαυγίτη, το ερώτημα παραμένει: Γιατί να οπλοφορούν οι βουλευτές;
Η εγγύηση της ασφάλειας, τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής, δεν επιτυγχάνεται με τη γενίκευση της οπλοκατοχής. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η οπλοκατοχή δεν έχει κανένα νόημα, αν αυτός που φέρει όπλο δεν έχει και τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσει. Η επέκταση, λοιπόν, αυτής της δυνατότητας αποτελεί καθαυτήν κίνδυνο για την ασφάλεια που υποτίθεται ότι προστατεύει.
Στην περίπτωση των βουλευτών, υπάρχει μία επιπλέον παράμετρος. Η άδεια οπλοφορίας συνιστά εξαιρετικό μέτρο και προσφέρεται για να καλύψει αυξημένες και ειδικά αιτιολογημένες ανάγκες προστασίας ενός προσώπου. Τι σημαίνουν όμως αυτά στην περίπτωση ενός βουλευτή, για την ασφάλεια του οποίου διατίθεται από την Αστυνομία προσωπική φρουρά με άνδρες που οπλοφορούν;
Στην περίπτωση αυτή, η άδεια σε έναν βουλευτή να φέρει όπλο, εκτός από περιττή, είναι και δυνάμει επικίνδυνη, και μάλιστα σε έναν χώρο όπως η Βουλή, που φυλάσσεται επαρκώς από προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ. Όλως παραδόξως, όμως, τόσο αυτοί που λαϊκίζουν ασύστολα για τον ακριβοπληρωμένο και παρακμιακό κοινοβουλευτισμό, όσο και οι άλλοι, που θεωρούν φάρμακο διά πάσαν νόσον τη μείωση του αριθμού των βουλευτών για να συμμαζευτούν τα δημόσια έσοδα, δεν έχουν διάθεση να αμφισβητήσουν αυτό το προνόμιο. Κι ο λόγος είναι μια ορισμένη ανάγνωση της ασφάλειας, την ιδεολογική προέλευση της οποίας μαρτυρά η αναλογία κουμπουροφόρων ανά κόμμα: 11 στους 18 της Χρυσής Αυγής, 19 στους 129 της ΝΔ, μόλις ένας στους 71 στον ΣΥΡΙΖΑ.
