Είναι πρωτοπόρος ο καλός ηθοποιός Γιάννης Μπέζος. Άνοιξε νέο δρόμο για το ρουσφέτι. Μέχρι τώρα όσοι κυνηγούσαν θέσεις ακολουθούσαν παραδοσιακά την εξευτελιστική πρακτική των πελατειακών σχέσεων, από την εποχή του Όθωνα, του Δεληγιάννη, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου. Δηλαδή έλιωναν σόλες παπουτσιών μπαινοβγαίνοντας στα κομματικά γραφεία, περίμεναν ώρες σε αίθουσες αναμονής βουλευτών και υπουργών, μοίραζαν φουσκωμένα βιογραφικά, υπονόμευαν αντιπάλους. Κι αν αποτύγχαναν να διοριστούν, διέθεταν δεύτερο πλάνο – το λεγόμενον «πλαν μπιν...» στην ελληνοκυπριακήν. Άλλαζαν κόμμα και... δώσ’ του πάλι απ’ την αρχή.
Τώρα που οι μαζικοί διορισμοί χαροπαλεύουν, αλλά οι επιλεκτικοί διορισμοί ανθούν (το παράδειγμα της άθλιας τρικομματικής διαχείρισης στην ΕΡΤ αρκεί) ο συγκεκριμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης χάραξε τον δικό του τρίτο δρόμο: τη μέθοδο της «αυτοπροτάσεως με – και καλά – αξιοπρέπεια».
Στους φοβερούς καιρούς των μνημονίων ο Γιάννης Μπέζος είχε μια φιλοδοξία. Ήθελε να γίνει διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, εν όψει της αποχώρησης του Γιάννη Χουβαρδά από τη θέση. Από πέρυσι το καλοκαίρι, λοιπόν, «αυτοπροτάθηκε με – και καλά – αξιοπρέπεια».
Σήκωσε το τηλέφωνο. Μίλησε με τον Χουβαρδά, ο οποίος του επιβεβαίωσε ότι φεύγει. Μετά ξανασήκωσε το τηλέφωνο. Ενημέρωσε τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος του είπε ότι η ΔΗΜΑΡ θα τον στηρίξει. Τελικά ζήτησε ραντεβού και συνάντησε τον υπουργό αναπληρωτή αρμόδιο για θέματα πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα, ο οποίος, αφού τον άκουσε, του είπε καθησυχαστικά πως «είναι νωρίς ακόμα».
Από κει και πέρα ο Γιάννης Μπέζος άρχισε να σερβίρει δημοσίως τα... «δεν θέλω τη στήριξη κανενός»! Και προφανώς έβαλε αυτογκόλ γελοιοποιούμενος, όταν προ ημερών ανακοίνωσε ότι... «η πρότασή του αποσύρεται» γιατί την έγραψαν όλοι εκεί που δεν πιάνει μελάνι!
«Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι αποτελεί πολιτική πρόταση της ΔΗΜΑΡ», είχε δηλώσει τον περασμένο Ιανουάριο, όσο είχε την ψευδαίσθηση ότι οι ελπίδες του ήταν ακόμα ζωντανές. «Γι’ αυτό και ζήτησα από τον Φώτη Κουβέλη, με τον οποίο μοιράστηκα τις σκέψεις μου, αλλά και από το κόμμα, να μην επιμείνουν ούτε να βρεθούν σε δύσκολη θέση. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ μου εξέφρασε τη συμφωνία και τη στήριξή του, αλλά και πάλι εγώ ζήτησα να μην μπλεχτεί κανείς. Είναι κάτι που το ξεκίνησα μόνος μου», είπε.
Επειδή πολύς λόγος γίνεται για το καλό παράδειγμα που πρέπει να δίνουν οι παλαιότεροι, κι επειδή ο συγκεκριμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης καλλιεργεί μια βαριά δημόσια εικόνα, φορτωμένη με διδακτισμό και ηθικολογία, αναρωτιέται κανείς τι σόι μήνυμα στέλνει αυτή η εγωκεντρική συμπεριφορά στους νέους.
Ότι θα επιτύχουν έναν προσωπικό στόχο αν συμπλεύσουν μ’ ένα κυβερνητικό κόμμα κι αρχίσουν τα τηλεφωνήματα; Ότι καλό είναι μετά να τα μαζεύουν ισχυριζόμενοι ότι τα τηλεφωνήματα ήταν «διερευνητικά» και ότι «δεν επιθυμούν κομματικές παρεμβάσεις»; Ότι βοηθάει αν η σύζυγός τους δηλώσει: «Ο κ. Μπέζος (sic) [...] θεωρώ ότι καλό είναι όσον αφορά το Εθνικό Θέατρο να το σκεφτεί λίγο ακόμα, γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο και μεγάλο το εγχείρημα – το ξέρει και εκείνος άλλωστε. Δεν ξέρει και εκείνος αν θα το κάνει, αν το δεχτεί».
Μα, επιτέλους, να «δεχτεί» τι; Την πρόταση που κανένας δεν του έκανε ποτέ;
Πηγή: topontiki.gr
