Φοβάμαι πως το Κράτος, με τη διακριτική και εκδικητική σε βάρος του στάση, τον αναγορεύει σε ειδικής κατηγορίας κρατούμενο, συνηγορώντας έτσι στον αυτοχαρακτηρισμό του ως "πολιτικού κρατουμένου".

Ο νόμος και οι ισχύουσες διατάξεις ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους αυτής της χώρας. Οι στερητικές της ελευθερίας ποινές που απονέμουν τα δικαστήρια συνοδεύονται από την υποχρέωση του Κράτους να εγγυάται τα δικαιώματα των κρατουμένων, όπως αυτά ορίζονται από τις κατά περίπτωση δικαστικές αποφάσεις, την κείμενη νομοθεσία, τον σωφρονιστικό κώδικα και από το Σύνταγμα. Οι επιλεκτικές διακρίσεις αναιρούν το Κράτος Δικαίου.

Δεν είναι όλα τα μέσα επιτρεπτά, για την επίτευξη πολιτικών στοχεύσεων. Η εκάστοτε δημοκρατικά νομιμοποιημένη πλειοψηφία δεν μπορεί, δηλαδή, να ερμηνεύει και να εφαρμόζει από μόνη της και κατά το δοκούν τις αποφάσεις των Δικαστηρίων, το Σύνταγμα και τους Νόμους. Στη Δημοκρατία δεν νοείται πλειοψηφία που δεν έχει να δώσει λόγο σε κανέναν.

Η Δημοκρατία και τα ανθρώπινα Δικαιώματα είναι αυτοσκοπός, που δεν μπορεί να θυσιάζεται για οποιαδήποτε σκοπιμότητα. Ισχύουν για όλες και όλους. Ακόμα και για εκείνους που ορίζονται ως εχθροί της δημοκρατίας. Κι αν δεν είναι έτσι, αν σε τούτη τη γενική αρχή υπάρξουν εκπτώσεις, τότε τα δικαιώματα όλων μας τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Χρειάζεται λοιπόν, πριν να είναι αργά, να υπερισχύσουν η λογική και ο σεβασμός στις θεμελιώδεις αρχές του νομικού μας πολιτισμού, προτού η απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα του προκαλέσει ανεπίστρεπτες βλάβες ή αποβεί μοιραία για τη ζωή του.

* Ο Νίκος Θεοτοκάς είναι ιστορικός, Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου