Το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στο Λαύριο περνάει ως γνωστόν δύσκολες ώρες. Αιτία, οι σοβαρότατες ελλείψεις σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που έχουν δημιουργηθεί ύστερα από την απόφαση των προμηθευτών να διακόψουν την πίστωση, καθώς δεν έχουν πληρωθεί για όλο το 2013 –οι δε εργαζόμενοι παραμένουν και αυτοί απλήρωτοι εδώ και 10 μήνες. Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Βύρωνα και το Δίκτυο Αλληλεγγύης Δάφνης-Υμηττού ανταποκρινόμενα στο δραματικό κάλεσμα των προσφύγων και των αλληλέγγυων φορέων και πολιτών,  που έγινε μέσω ραδιοφώνου και σχετικών δημοσιευμάτων, πήρε την πρωτοβουλία να συλλέξει όσο περισσότερα τρόφιμα και πράγματα μπορούσε, σε μια δράση  αλληλεγγύης εστιασμένης στις ανάγκες των παιδιών. Η θερμή στήριξη των μελών των δύο Δικτύων, αλλά και πολύ ευρύτερου κόσμου από τις γειτονιές που συμμετείχαν, στην πρωτοβουλία μας αυτή, είχε αποτέλεσμα να γεμίσουμε ένα πούλμαν πράγματα, κυρίως τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια. Κοινή διάθεση όλων ήταν να τα παραδώσουμε οι ίδιοι, οργανώνοντας μια επίσκεψη στο χώρο, ώστε ει δυνατόν η συμπαράστασή μας να μην είναι μόνο υλική. Επιθυμία μας ήταν να εμψυχώσουμε τους πρόσφυγες του Κέντρου και να εμψυχωθούμε απ’ αυτούς, με εκείνον το βαθύτερο τρόπο που μόνο η ανθρώπινη παρουσία μπορεί να πετύχει. Να τους γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν από κοντά, να μιλήσουμε μαζί τους, να καταλάβουν βλέποντάς μας εκεί, ότι ακόμη κι αν το κράτος τους εγκατέλειψε, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν τους εγκαταλείπουν. Έτσι, μια διευρυμένη αποστολή, αποτελούμενη από 30 μέλη και υποστηριζόμενα μέλη των δύο Δικτύων, βρεθήκαμε την προηγούμενη Κυριακή 10 Νοεμβρίου σ’ αυτό τον πολύπαθο χώρο, να προσφέρουμε στα παιδιά και τους γονείς τους όσα με πολλή αγάπη χάρισαν γι’ αυτό το σκοπό οι κάτοικοι του Βύρωνα, της Δάφνης και του Υμηττού. Οι πρόσφυγες μας υποδέχτηκαν με μεγάλη ζεστασιά, μας ευχαρίστησαν για την πρωτοβουλία μας, μας πρόσφεραν τσάι και γλυκίσματα και μας αφηγήθηκαν τη συλλογική τους ιστορία και τα δυσβάσταχτα προβλήματα του Κέντρου, τονίζοντας ο καθένας με τον τρόπο του την αδιαφορία του Δήμου και της Πολιτείας. Κοινή διαπίστωση όλων μας, επισκεπτών και προσφύγων, στην κουβέντα μας αυτή, ήταν πως ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές εξαθλιώνουν μαζί με τους μετανάστες και τους Έλληνες πολίτες, είναι πιο σημαντικό από ποτέ οι λαοί να συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους, να μην απομονώνονται, να παλεύουν ο ένας για τον άλλον. Γιατί, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, μόνο δίνοντας ο ένας το χέρι στον άλλο, θα κρατηθούμε όλοι μαζί όρθιοι.

 

ΥΓ Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μαστιζόμενος από ανθρωπιστική κρίση χώρος λειτουργεί από το 1947 ως σημείο υποδοχής προσφύγων –αλλά δυστυχώς δε φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά από τότε σε επίπεδο υποδομής. Σήμερα στο Κέντρο του Λαυρίου διαμένουν πρόσφυγες που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Πρόκειται για 240 μετανάστες κυρίως Κούρδους και Αφγανούς. Ανάμεσά τους 80 παιδιά.