to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Για ένα κράτος που δεν θα ντρέπεσαι για λογαριασμό του...

Αν γινόταν να υιοθετηθεί στο σύνολό της και να επικυρωθεί η κυβερνητική πρόταση για την συνταγματική αναθεώρηση, θα μπορούσαμε να στήσουμε ένα σύγχρονο προοδευτικό πολιτειακό οικοδόμημα.


 Όχι τίποτα σοσιαλιστικές «ακρότητες», μη φανταστείς. Αλλά να, βρε παιδί μου, ένα κράτος που να μη θυμίζει μεσαίωνα, που να μη φέρνει προς φονταμενταλιστικά ισλαμικά πρότυπα, που να μην ντρέπεσαι για λογαριασμό του. Αν μπορούσαμε. Όμως χλωμό, παιδιά, πολύ χλωμό…

Κραυγάζουν τα δεξιά πρωτοσέλιδα: «Βγάζουν τονΧριστό από το σύνταγμα». Δίχως να αντιλαμβάνονται ότι έτσι «μικραίνουν» και «στενεύουν» τον Χριστό. Κατεβάζοντάς τον από το πνευματικό του βάθρο και επιφυλάσσοντάς του ρόλο συνεργού στην πολιτειακή συγκρότηση των κρατών. Ή ίσως καταλαβαίνουν πολύ καλά τι κάνουν, απλώς περιφρονούν ολωσδιόλου τη νοημοσύνη του ακροατηρίου τους. Κι από κοντά όλα τα κωμικά παραφερνάλια, με τους σταυρούς, τις σημαίες, τα εικονίσματα, τους αγιασμούς, τους όρκους, τα ματαιωμένα Χριστούγεννα και τις τσαλαπατημένες φάτνες. Αλλά, βλέπεις, πέρα από το οικτρά περιφρονημένο κοινό τους, καθοδηγούν και κάποια κόμματα, και κάποιους πολιτικούς.

Και να πεις πως για το ζήτημα των σχέσεων Πολιτείας – Εκκλησίας ο ΣΥΡΙΖΑ εισηγείται καμιά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση; Α μπα, καμία σχέση. Το πρόσφατο σύμφωνο Τσίπρα - Ιερωνύμου μαρτυρεί πειστικά περί τούτου. Με προσεκτικές, μέχρι παρεξηγήσεως προσεκτικές διατυπώσεις, επιχειρεί απλώς τον, διά του εξορθολογισμού και της εκλογίκευσης, εκσυγχρονισμό αυτών των σχέσεων. Θεωρώντας, προφανώς, πως έτσι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να περάσουν οι σχετικές προτάσεις. Προτείνει, ας πούμε, τη «θρησκευτική ουδετερότητα» του κράτους. Λες και θα μπορούσε, σύμφωνα με την όποια, την όσο τραβηγμένη από τα μαλλιά λογική, το κράτος να θρησκεύεται. Αφήνει όμως τον χαρακτηρισμό της ορθοδοξίας ως «επικρατούσης θρησκείας», έστω ως ιστορική διαπιστωτική αναφορά. Με δεν ξέρω όμως ποια και πόσα «πρακτικά παράγωγα» του συγκεκριμένου χαρακτηρισμού. Διατηρεί επίσης τον «όρκο» του συνταγματικού προοιμίου «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», αντί του «Στο όνομα του ελληνικού λαού» ως θα όφειλε. Πράγμα λογικά παράδοξο και, ως εκ τούτου ανεπίτρεπτο, ακόμη κι αν όλοι, χωρίς εξαίρεση οι Έλληνες πολίτες αναφέρονταν πνευματικά στην Αγία Τριάδα. Κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει. Στο κάτω - κάτω, περί του συντάγματος της χώρας πρόκειται, και όχι περί μαρτυρίας πίστεως...

Κι όμως, θα μπορούσε...

Είπαμε, στην κυβερνητική πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση οι σχετικές διατυπώσεις είναι προσεκτικές μέχρι παρεξηγήσεως. Σημαίνει αυτό άραγε ότι πρόκειται για «συντηρητική» ή για άτολμη μεταρρυθμιστική τομή; Όχι ασφαλώς. Πρόκειται απλώς για την εκτίμηση της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για το τι ακριβώς αντέχουν, για το τι μπορούν να «σηκώσουν» οι όλοι συσχετισμοί. Οι συσχετισμοί στο κοινοβούλιο, οι συσχετισμοί στην κοινωνία. Και τι τελικά είναι εκείνο που έχει πιθανότητες να πάει παρά πέρα.

Μήπως όμως, αντ’ αυτού, θα ήταν πιο σκόπιμο να εισηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ακέραιο το δικό του σχέδιο; Δίχως συμβιβασμούς και δίχως εκπτώσεις; Που πάει να πει τον πλήρη, τον κάθετο διαχωρισμό Πολιτείας - Εκκλησίας; Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και με ό,τι συνεπάγεται. Ακόμη και για λόγους διαπραγματευτικούς. Προκειμένου να προσδοκά τον τελικό συμβιβασμό σε μια καλύτερη βάση ισορροπίας. Ίσως θα ήταν αυτό προτιμότερο και σκοπιμότερο. Ίσως και όχι. Προπάντων αν η τέτοια διαπραγματευτική τακτική είχε ως συνέπεια τη διαμόρφωση ακραία πολεμικού κλίματος.

Όπως και να 'ναι, κι αυτές ακόμη οι «συμβιβαστικές» κυβερνητικές θέσεις δεν φαίνεται πολύ πιθανό να περάσουν στην τελική αναθεωρητική φάση. Δεδομένου ότι, πλην των ευλόγως αναμενομένων αντιδράσεων της Ιεραρχίας (της συγκεκριμένης Ιεραρχίας, με τα απτά δείγματα γραφής), υπάρχουν και εκείνοι εκ των αντιπολιτευομένων που, αν και ομνύουν στον φιλελευθερισμό, είναι έτοιμοι να τον προδώσουν κάθε στιγμή και σε κάθε βήμα. Όπως έπραξαν με τα νομοθετήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως έπραξαν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Όπως καθημερινά πράττουν εφ’ όλης της ύλης. Και να σκεφτεί κανείς ότι, πλην του φιλελευθερισμού, ομνύουν και στον αντιλαϊκισμό. Κι όμως, κατρακυλούν σε ακραία λαϊκίστικες επιλογές, και για την Εκκλησία, και για το "Μακεδονικό", και για τα δικαιώματα, και για τα πάντα προκειμένου να κολακεύσουν τα χαμηλότερα ένστικτα του ακροατηρίου τους.

Οπότε, ναι, δεν φαίνεται και πολύ πιθανό τελικά το σύνταγμα της χώρας να εκσυγχρονιστεί κατά πώς επιβάλουν οι καιροί. Πολύ περισσότερο που η καθ’ ημάς Κεντροαριστερά, με τη συνδρομή της οποίας θα μπορούσε άνετα να διαμορφωθεί συμπαγής προοδευτική αναθεωρητική πλειοψηφία, αλληθωρίζει σταθερά προς τα δεξιά...

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)