«Δεν είναι εικόνα, αστυνομικοί να κατεβάζουν από το λεωφορείο γονείς με βρέφη στην αγκαλιά» έλεγε χθες ο υπουργός Υποδομών όταν είδε με τα μάτια του τα όργανα της τάξης να εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε οικογένειες προσφύγων. «Αυτές οι πρακτικές πρέπει να σταματήσουν» ήταν η θέση του Χρήστου Σπίρτζη όταν τα ξημερώματα της Δευτέρας πληροφορήθηκε πως η διοίκηση του ΟΣΥ είχε ζητήσει από την αστυνομία να συλλάβει τον οδηγό που προσπάθησε να μεταφέρει με λεωφορείο οικογένειες προσφύγων από την πλατεία Βικτωρίας στο κλειστό γήπεδο του Τάε Κβο ντο.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο υπουργός αντικρίζοντας την εικόνα του κλειδωμένου σταθμού του Ηλεκτρικού στη Βικτώρια και πληροφορούμενος τη δίωξη του συνδικαλιστή οδηγού, εμφανίστηκε αποφασισμένος να αλλάξει εντελώς το προφίλ των αστικών συγκοινωνιών στην Αθήνα «ξηλώνοντας» τις διοικήσεις των συγκοινωνιακών εταιρειών αμέσως μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για το προεδρείο της Βουλής.
Κινδυνεύοντας να χαρακτηρισθεί κανείς ως οπαδός του κομματικού κράτους που όλοι λίγο - πολύ γνωρίσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο υπουργός Υποδομών έθεσε ένα κομβικό ζήτημα για την προσπάθεια άσκησης αριστερής πολιτικής με συντηρητικά εργαλεία. Ερχόμενος ο Χ. Σπίρτζης αντιμέτωπος με διοικήσεις που αρνούνται να συμμορφωθούν ακόμη και σε απλές οδηγίες που αφορούν στο άνοιγμα ενός σταθμού για την προφύλαξη των προσφύγων από τη βροχή και τις καταιγίδες, εύκολα μπορεί να υποψιαστεί κανείς πώς θα ανταποκρινόταν ο μηχανισμός σε μια απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου που θα καθόριζε την αλλαγή πολιτικής στη λειτουργία ενός οργανισμού. Πόσο εύρυθμη μπορεί να είναι η λειτουργία ενός δημόσιου φορέα όταν το «κοινωνικό πρόσημο» του υπουργείου προσκρούει στις συντηρητικές αγκυλώσεις και αντιλήψεις της διοίκησής του; Πόσο εύκολο είναι να στρέψεις την αποδοτικότητα ενός δημόσιου οργανισμού προς την εξυπηρέτηση των πολλών όταν η διοίκησή του παραμένει προσκολλημένη στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού;
Οι συγκεκριμένοι οργανισμοί έδωσαν δείγματα γραφής και κατά τη διάρκεια των capital controls, όταν αντιμετώπισαν τη δωρεάν μετακίνηση των πολιτών με ταμειακά και μόνο κριτήρια, αντιδρώντας στις επιλογές των πολιτικών προϊσταμένων τους και δίνοντας ένα δείγμα γραφής πλήρους σύγκρουσης με τις προτεραιότητες της κυβέρνησης.
Μπορεί ο υπουργός να έφτασε, υπό το κράτος της δίκαιης οργής, να λέει στους δημοσιογράφους ότι θα τους «ξηλώσει», αλλά ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει ότι αυτοσκοπός του είναι η δημιουργία ενός κομματικού κράτους όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την αναλγησία των υφισταμένων του και την απροθυμία τους να εκτελέσουν τις οδηγίες του; Μπορεί η λέξη «ξήλωμα» να ακούγεται βαριά και να παραπέμπει σε λογικές και πρακτικές του παρελθόντος, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Χ. Σπίρτζη για κάτι τέτοιο, μιας και αυτό που προέχει είναι το κοινωνικό πρόσωπο των αστικών συγκοινωνιών και όχι οι ισολογισμοί. Και μόνο η φράση του οδηγού του λεωφορείου που χθες βράδυ παραλίγο να βρεθεί στο κρατητήριο αρκεί: «Ο προϊστάμενος είναι φασίστας, δεν μου έδωσε άδεια να κινήσω το λεωφορείο. Το πήρα μόνος μου και ήρθα. Έδωσε εντολή σύλληψης. Θα πάω τους πρόσφυγες να κοιμηθούν και μετά ας με συλλάβουν».
