to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

18:17 | 03.07.2021

Πολιτική

Γ. Σταθάκης: Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ απαντά στις τρεις προκλήσεις απέναντι στη Δεξιά (βίντεο)

Ομιλία του Γιώργου Σταθάκη, υπευθύνου Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, στη συνεδρίαση της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία (02.07.2021)


Ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Σταθάκη, την Παρασκευή 2 Ιουλίου, κατά την έναρξη της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, αμέσως μετά την ομιλία του προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα.

Διαβάστε εδώ το σχέδιο των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Δείτε επίσης την τοποθέτηση του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Δημήτρη Τζανακόπουλου.

Δείτε και διαβάστε παρακάτω την ομιλία:

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι μέσα από το πρόγραμμα του ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, καταθέτει στους Έλληνες πολίτες και στον ελληνικό λαό μια σαφή και συγκεκριμένη στρατηγική, που απαντάει στις τρεις μεγάλες προκλήσεις της εποχής και αποτελεί το κατ' εξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης με τη Δεξιά.

Επιτρέψτε μου να πω ότι οι προκλήσεις που έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο η ελληνική, έχουν κοινό πεδίο και στην Ευρώπη και στην Αμερική και αλλού, είναι τρεις:

·                                                                     Η πρώτη πρόκληση είναι η κλιματική κρίση

·                                                                     Η δεύτερη πρόκληση είναι οι κοινωνικές ανισότητες

·                                                                     Η τρίτη πρόσκληση είναι η δημοκρατία και οι θεσμοί

Για την κλιματική κρίση δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, το 2016 200 χώρες απ' όλο τον κόσμο συμφώνησαν, για πρώτη φορά με νομικά δεσμευτικό κείμενο, ότι το 2030 θα παράγουμε 50% λιγότερους ρίπους και θα καταναλώνουμε 50% λιγότερη ενέργεια από ότι 1996 και το 2050, 0. Δεν θα καίμε δηλαδή καθόλου πετρέλαιο και καθόλου φυσικό αέριο και δεν θα παράγουμε οτιδήποτε προκαλεί ρίπους και έχει ισχυρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Αυτό δημιουργεί την εντύπωση,  στο βαθμό που υπάρχουν και αρνητές της κλιματικής κρίσης όπως π.χ. οι Ακροδεξιοί  Τραμπ και  Μπολσονάρο), ότι η πράσινη μετάβαση είναι λίγο έως πολύ δεσμευτική.

Το θέμα είναι όμως σήμερα πως θα πάμε εκεί. Η Δεξιά και η Αριστερά έχουν δυο διαφορετικές στρατηγικές για την πράσινη μετάβαση και θα σταθώ σε λίγο σε αυτήν.

Η δεύτερη πρόκληση είναι οι κοινωνικές ανισότητες. Ο κόσμος τα τελευταία 30 χρόνια άλλαξε. Άλλαξε πολύ η παγκόσμια οικονομία. Το οικονομικό κέντρο δεν είναι πλέον μόνο η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, ο τρίτος κόσμος, η Κίνα και η Ινδία αναπτύχθηκαν γρηγορότερα από ό,τι ο αναπτυγμένος κόσμος, φτιάχνοντας έτσι ένα τρίτο πόλο οικονομικής ισχύος. Η ανάπτυξη χωρών και περιοχών όπως το Βιετνάμ, η Ν.Α. Ασία, η Ινδία άλλαξε δραματικά τον κόσμο.

Εντούτοις, ένα κοινό φαινόμενο σε όλες τις περιοχές, στην Ευρώπη, στην Αμερική και στις ανερχόμενες οικονομίες, είναι η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτές έγιναν για τρεις λόγους:

Τα τελευταία 30 χρόνια με την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού οι μισθοί έμειναν παγωμένοι, ελαστικοποιήθηκαν οι εργασιακές σχέσεις άρα οι μισθοί δεν ακολουθούσαν τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Δεύτερον οι μεσαίες τάξεις στις χώρες τις Δύσης συμπιέστηκαν ή έμειναν στάσιμες.

Και τρίτον, υπήρξε ένα κύμα φοροαπαλλαγών των επιχειρήσεων, των πλουσίων και των πολύ πλουσίων στη βάση της ιδέας ότι έτσι θα έρθει η ανάπτυξη και μέσα από αυτές τις πολιτικές η ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων άνοιξε.

Σήμερα, δεν έχουν γίνει εκλογές τα τελευταία τρία ή τέσσερα χρόνια σε καμία χώρα που να μην είναι οι κοινωνικές ανισότητες στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης Δεξιάς – Αριστεράς. Στις πιο πρόσφατες εκλογές διεθνώς, αυτές της Αμερικής, και τα δυο προγράμματα των Τραμπ και Μπάιντεν, κατά το ήμισυ και από τους δύο υποψήφιους αφορούσε τις κοινωνικές ανισότητες και το πως θα μειωθούν.

Η τρίτη μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι η δημοκρατία και τα δικαιώματα. Με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί αυτά τα ζητήματα αποτελούν πρόκληση. Δεν υπάρχει κανένας δημοκρατικός θεσμός ή κανένα δικαίωμα που να μην θίγεται στις παρούσες συνθήκες., Παράλληλα, πολλά από τα δικαιώματα που ενίσχυσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια και τα σήμερα αποψιλώνονται, αποτελούν αντικείμενο μιας επίθεσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά  και οπουδήποτε σήμερα υπάρχουν συντηρητικές Κυβερνήσεις.

Συνεπώς αυτές είναι οι τρεις μεγάλες προκλήσεις και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ απαντάει σε κάθε μία από αυτές.

Ξεκινάω με την δέσμευση για την πράσινη μετάβαση. Η Δεξιά σήμερα τι λέει; Να πετύχουμε τους στόχους του 2030 και του 2050, μέσα από τις αγορές και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Όπου, δε, δεν δραστηριοποιείται ο ιδιωτικός τομέας, εκεί και μόνο εκεί, θα έχουμε μια βοήθεια από το κράτος, για να πετύχουμε τους στόχους της πράσινης μετάβασης.

Η Αριστερά πως τοποθετείται σε αυτές τις συνθήκες; Η πράσινη μετάβαση κινδυνεύει να γίνει η χειρότερη μορφή κοινωνικού αποκλεισμού. Διότι είναι εύκολο να γίνεις συμμέτοχος στην πράσινη μετάβαση, να βάλεις φωτοβολταϊκά στο σπίτι σου, να αγοράσεις ηλεκτρικό αυτοκίνητο, να αλλάξεις την κεντρική θέρμανση εάν είσαι ευκατάστατος ή ανήκεις στους πολίτες με  υψηλά εισοδήματα.

 Η μεγάλη μερίδα των πολιτών όμως με φτωχά ή χαμηλά εισοδήματα, όχι μόνο δεν θα συμμετέχουν σε αυτήν, αλλά τιμωρούνται κιόλας. Διότι θα συνεχίσουν να καταναλώνουν πετρέλαιο και βενζίνη, το οποίο θα έχει επιπρόσθετους φόρους χάριν της πράσινης μετάβασης. Άρα τα ίδια πράγματα που κάνουν σήμερα (θέρμανση, μετακίνηση τα παιδιά στο σχολείο ή στη δουλειά) θα είναι επιβαρημένα με νέους φόρους.

Η απάντηση που δίνει η στρατηγική μας είναι πολύ απλή: η πράσινη μετάβαση ή θα ξεκινήσει από κάτω με μέριμνες να αποτρέψει οποιαδήποτε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού, ή θα αποτελέσει μια οικονομική και τεχνολογική μετάβαση που θα συνοδεύεται με τεράστιες κοινωνικές συγκρούσεις. Άρα η θέση μας είναι στον αντίποδα της Δεξιάς και στον αντίποδα της θέσης των αγορών.

Η δεύτερη θέση της αριστεράς σε αυτές τις συνθήκες-την είπε ήδη ο Αλέξης Τσίπρας- είναι το αν θα συμμετέχουμε εμείς, όλοι μας, ως οικονομικά υποκείμενα σε αυτή την μετάβαση; Θα απολαμβάνουμε π.χ. τα οφέλη της στροφής στην πράσινη ενέργεια ή θα αναθέσουμε σε πέντε εταιρείες να κάνουν τις Α.Π.Ε. και την εξοικονόμηση; Είπαμε ήδη, ότι στο σχέδιο μας το 50% των νέων ΑΠΕ θα πάει σε νοικοκυριά, κατά προτίμηση στα πιο αδύναμα, στις ενεργειακές κοινότητες, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έτσι ώστε τα οφέλη αυτής της αλλαγής να διαχέονται στην κοινωνία και να μην καταστεί το εγχείρημα της πράσινης μετάβασης στο νέο Ελ Ντοράντο των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Η τρίτη πρότασή μας για την πράσινη μετάβαση είναι ότι δεν επιθυμούμε να καταστεί ένα όχημα για την μαζική εισαγωγή τεχνολογίας και προϊόντων από τις άλλες χώρες. Θέλουμε η πράσινη μετάβαση να γίνει η αφορμή, η ευκαιρία μετατροπής και ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής και της εγχώριας τεχνολογίας.

Η Ελλάδα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο μιας χώρας, που τις τελευταίες δεκαετίες παρήκμασε οικονομικά. Οι μισθοί, τα εισοδήματα, η οικονομία είναι στο επίπεδο που ήταν 20 χρόνια πριν. Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο αναπτυξιακό πρόβλημα και για τον λόγο αυτό η παραγωγική ανασυγκρότηση αποτελούσε και αποτελεί την βασική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ το λέει πολύ απλά: χρειαζόμαστε στροφή της οικονομίας στην παραγωγή και στην τεχνολογία.

Τέλος, η πράσινη μετάβαση πρέπει να είναι η αφορμή, όπως και ο ψηφιακός μετασχηματισμός, για να στρέψουμε την οικονομία μας, σε πιο έντονα παραγωγική δραστηριότητα, στην γεωργία, στην μεταποίηση, στις νέες πράσινες τεχνολογίες, την αναβίωση κλάδων μεταποίησης όπως τα ναυπηγεία, την άμυνα και αλλού. Είναι δηλαδή αφορμή για να δώσουμε στην ελληνική οικονομία την προοπτική μιας βιώσιμης μακροχρόνιας εξόδου από το αναπτυξιακό της αδιέξοδο. Αυτή είναι η καρδιά της στρατηγικής μας για την πράσινη μετάβαση.

Για τις κοινωνικές ανισότητες οι θέσεις του προγράμματος είναι τρεις. Οι κοινωνικές ανισότητες μειώνονται με τρεις συγκεκριμένους τρόπους, δεν υπάρχουν άλλοι, δεν έχουν εφευρεθεί άλλοι. Αυτοί οι τρεις υπάρχουν!

Το πρώτο είναι η εργασία. Η επιστροφή της εργασίας στο επίκεντρο της αναπτυξιακής διαδικασίας. Άρα στο επίκεντρο της στρατηγικής μας βρίσκεται η αύξηση του κατώτατου μισθού, η εκ νέους θεσμοθέτηση των συλλογικών διαπραγματεύσων, η ενίσχυση της Επιθεώρησης Εργασίας και ούτω καθ’ εξής. Το φαινόμενο επαναλαμβάνω είναι θεμελιακό, η βασική μορφή μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων, είναι η επαναφορά του κόσμου της εργασίας στο επίκεντρο της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι κάνουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, δηλαδή, επιμένουν στην ιδέα ότι η διεύρυνση των εισοδηματικών και κοινωνικών ανισοτήτων είναι προϋπόθεση για να φέρουμε την ανάπτυξη. Εμείς λέμε ακριβώς το ανάποδο: ότι η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, θα βοηθήσει την πράσινη παραγωγική ανασυγκρότηση.

Το δεύτερο πράγμα που μειώνει τις ανισότητες είναι το κοινωνικό κράτος. Το κοινωνικό κράτος είναι τέσσερα πράγματα όπως όλοι γνωρίζουμε ξέρετε: υγεία, παιδεία, πρόνοια και συντάξεις. Εδώ το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι, θα το πω συνθηματικά, σαφές: ενιαίο, καθολικό, δημόσιο κοινωνικό κράτος. Και εξειδικεύεται σε όλα αυτά τα οποία προείπαμε.

Ο τρίτος τρόπος μείωσης των ανισοτήτων είναι η αφαίρεση ενός βασικού λόγου που προείπα, που είναι ότι οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι στην περίοδο του νεοφιλελευθερισμού δεν πληρώνουν φόρους. Τόσο απλό. Η φορολογία των επιχειρήσεων, όπως ξέρετε, έγινε τον τελευταίο καιρό διεθνές θέμα έτσι ώστε να επιβληθεί ένας ελάχιστος παγκόσμιος φόρος, 15%, διότι περιφέροντας τα κέρδη από τη μια χώρα στην άλλη, κατέληγαν να μην πληρώνουν πουθενά, κανένα φόρο. Αλλά αυτό είναι ένα φαινόμενο ουσιαστικό που στην πραγματικότητα δεν αφορά μόνο την φοροδιαφυγή ή την φοροαποφυγή αλλά και τις ίδιες τις φοροαπαλλαγές των πλουσίων που απολαμβάνουν σε κάθε επι μέρους εθνική οικονομία.

Άρα το τρίτο μεγάλο θέμα για τη μείωση των ανισοτήτων, είναι μια φορολογική μεταρρύθμιση, που θα αποκαθιστά τη δικαιοσύνη στο φορολογικό σύστημα, δηλαδή με απλά ελληνικά: ο καθένας θα πληρώνει ανάλογα με το πραγματικό του εισόδημα. Αν κοιτάξετε το φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα θα βγάλετε το εσφαλμένο συμπέρασμα ότι στην χώρα δεν υπάρχουν πλούσιοι. Πάνω από 80.000 € εισόδημα έχει τοείναι 0,03% ως εάν να είναι ανύπαρκτη η τάξη των πλουσίων και οι εύρωστες επιχειρήσεις. Ως εκ τούτου, επαναλαμβάνω, χρειαζόμαστε ένα φορολογικό σύστημα που να μπορεί να συλλάβει τα πράγματα κέρδη εκεί που δημιουργούνται και να συνεισφέρουν, οι επιχειρήσεις και οι εύποροι συμπολίτες μας, το λογικό φόρο που πρέπει να συνεισφέρουν.

Περνάω στον τρίτο και τελευταίο άξονα του προγράμματός μας που είναι η δημοκρατία και τα δικαιώματα. Για τη δημοκρατία θα έλεγα ότι υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα αλλαγών που χρειάζονται να γίνουν σε επίμαχα θέματα που τα γνωρίζουμε όλες και όλοι και αποτελούν «κοινούς τόπους».

Αναφέρομαι φυσικά π.χ. στο καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας, αναφέρομαι στην αναγκαία ενίσχυση της Δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας της, της αποτελεσματικότητας και της διαφάνειάς της. Αναφέρομαι επίσης στη μεγάλη διοικητική αποκέντρωση που χρειάζεται το ελληνικό κράτος αλλά και στα θέματα της διαχείρισης της Δημόσιας Διοίκησης με ένα τρόπο αξιόπιστο και ούτω καθ’ εξής.

Υπάρχει μια δεύτερη ενότητα και η οποία αφορά τα δικαιώματα. Εκεί λέμε το εξής: τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών, των ομόφυλων ζευγαριών, των παιδιών και της τεκνοθεσίας, των γυναικών πρέπει να ευθυγραμμιστούν με ότι θεωρείται αυτονόητο στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Για παράδειγμα αυτό το απαράδεκτο νομοσχέδιο που έφερε πρόσφατα η Νέα Δημοκρατία αμφισβητεί αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας. Η Ελλάδα σήμερα δεν νοείται να υστερεί σε κανένα από τα αυτονόητα δημοκρατικά και κοινωνικά τα δικαιώματα αλλά αντίθετα πρέπει να αποκαταστήσει τον κοινό της βηματισμό με τον κανόνα της Ευρώπης. Και αυτές είναι οι αλλαγές που θα κάνει η επόμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχουν και μια σειρά αναχρονισμοί που πρέπει να διορθωθούν. Αναφέρομαι π.χ. στον αναχρονισμό της σχέσης Κράτους – Εκκλησίας. Εκεί π.χ. πρέπει να επιλυθούν τα δυο επίμαχα θέματα δηλαδή αυτά του Καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος του ’54 και το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Είναι αναχρονισμοί πολλοί στη Δημόσια Διοίκηση, είναι αναχρονισμός το ότι δεν έχει η Ελλάδα ακόμη Κτηματολόγιο, δεν έχει δασικούς χάρτες, δεν έχει δεκάδες αλλαγές που ξεκίνησε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με φοβερή επιμονή η Νέα Δημοκρατία ανέστειλε.

Και τέλος υπάρχει μια ενότητα στα δικαιώματα και στη δημοκρατία που αφορά τις νέες προωθημένες, ριζοσπαστικές αλλαγές που χρειαζόμαστε στους μεγάλους και σημαντικούς τομείς του πολιτισμού, του αθλητισμού κι άλλων σημαντικών τομέων που πρέπει να αναβαθμιστούν, να ριζοσπαστικοποιηθούν, το πιο σημαντικό απ' όλα να αλλάξει τελείως η δομή τους και ο τρόπος λειτουργίας τους και να τους δοθεί μια τεράστια ώθηση.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ενσωματώνει τις πιο προοδευτικές ιδέες που υπάρχουν διεθνώς. Και αυτό αποτυπώνεται και στη θέση μας για την Ευρώπη και για τις θέσεις μας φυσικά για την εξωτερική πολιτική με την οποία κλείνει και το πρόγραμμα.

Οι θέσεις μας για την Ευρώπη είναι μια μεγάλη σύγκλιση των μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Και λέω «μια μεγάλη σύγκλιση», διότι είναι κοινός τόπος των Οικολόγων Πρασίνων, της Αριστεράς και της Αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας για μια Ευρώπη δημοκρατικά συγκροτημένης, με δημοκρατικό έλεγχο σε όλουςτους θεσμούς της,  στο Κοινοβούλιο αλλά και αλλού. Στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την εισαγωγή της ιδέας μιας «κοινωνικής Ευρώπης». Δεν μπορεί σήμερα η Ευρώπη να είναι μόνο ένα εγχείρημα οικονομικής σύγκλισης, πρέπει να αποκτήσει και κοινωνική ατζέντα.

Αυτό είναι το πρόγραμμα που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ το οποίο είναι εναρμονισμένο με τις καλύτερες ιδέες που αυτή τη στιγμή παράγονται από το συνεχές των προοδευτικών δυνάμεων διεθνώς. Για καλή μας τύχη οι ιδέες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα μας δεν είναι ξένες με τις προτεραιτότητες των προοδευτικών δυνάμεων διεθνώς, ούτε και αποτελούν ελληνική πατέντα. Είναι οι κυρίαρχες ιδέες που, σε μεγάλο βαθμό, είναι μέρος πλέον μιας νέας πραγματικότητας. Ο πράσινος μετασχηματισμός, δηλαδή, η πράσινη οικονομία είναι στην ατζέντα των προοδευτικών δυνάμεων διεθνώς συνδυασμένη με ένα μεγάλο και βαθύ, κοινωνικό και οικονομικό μετασχηματισμό. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του προγράμματος μας.

Και ο οικονομικός και κοινωνικός αυτός μετασχηματισμός σημαίνει ότι μείωση των ανισοτήτων, ισχυρότερη και καλύτερη ανάπτυξη της οικονομίας και, το πιο σημαντικό, σημαίνει ότι δεν θα μένει κανείς απ' έξω από την κοινωνία, για οποιουσδήποτε λόγους έχουν να κάνουν με την προέλευσή του, την καταγωγή του, τις επιλογές του ή οτιδήποτε άλλο.

Σε αυτή την κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε, σε αυτή την κοινωνία σας καλούμε στο επόμενο μεγάλο ταξίδι..!!!​

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)