Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του ΥΠΕΝ Γιώργου Σταθάκη στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» και στους δημοσιογράφους Λυριτζή-Οικονόμου:
Για τα μέτρα-αντίμετρα
Ως οικονομολόγος εξεγείρομαι με την κριτική της αντιπολίτευσης διότι είναι απλά μαθηματικά, κατανοητά από τους πάντες. Ο Υπουργός Οικονομικών στα τέλη του 2018 φτιάχνει ένα προϋπολογισμό όπου έχει 3,5% πλεόνασμα. Είναι δεσμευμένος να έχει 1% μείωση δαπάνης το οποίο και αφαιρεί. Στη συνέχεια προσθέτει δαπάνες της τάξεως του 1% γιατί αλλιώς δεν θα έχει 3,5%, αλλά 4,5%. Άρα ανακατανέμει τις δαπάνες. Κάθε χρόνο, ο Υπουργός Οικονομικών, μειώνει μία κατηγορία δαπανών και αυξάνει μία άλλη κατηγορία. Άρα αυτό ισχύει για το 2019. Το 2020 ο Υπουργός Οικονομικών θα έχει μια αύξηση των εσόδων λόγω της μείωσης του αφορολόγητου και ταυτόχρονα μειώνει αντιστοίχως κατά 1% τις υπόλοιπες κατηγορίες δαπανών, όπως τις φοροαπαλλαγές κτλ. Οπότε τη μία χρονιά κάνει ανακατανομή των δαπανών αφήνοντας ατόφιο το 3,5% και την άλλη χρονιά κάνει ανακατανομή των εσόδων αφήνοντας ατόφιο το 3,5%. Επομένως η κριτική της αντιπολίτευσης είναι άνευ αντικειμένου.
Αν για οποιοδήποτε λόγο ο Υπουργός Οικονομικών βλέπει ότι δεν πετυχαίνει 3,5% αλλά 2,5%, τότε μπαίνουμε σε όλα αυτά τα πιθανά σενάρια της αντιπολίτευσης και θα πρέπει να βρει όφελος 1%. Αν έχω βγάλει το 3,5% πώς δε θα ενεργοποιηθούν τα αντίμετρα εφόσον ενεργοποιούνται εξ’ ορισμού; Έχω το 3,5% που είναι η δέσμευση μου όπως είμαστε φέτος. Του χρόνου λοιπόν έχοντας το 3,5% δεδομένο, εφόσον έχω μία δαπάνη που μειώνεται, στη συνέχεια ανακατανέμω τις δαπάνες. Το ίδιο ισχύει για το 2020. Η αντιπολίτευση λέει το εξής, ότι έχουμε το 3,5% και επειδή έχουμε δεσμευτεί για μέτρα και αντίμετρα μηδενικού δημοσιονομικού αποτελέσματος, ότι εγώ πρέπει να ανέβω στο 4,5% για να πάρω τα αντίμετρα. Δεν ισχύει αυτό.
Πώς θα επιτευχθεί το 3,5%
Καταρχάς το 3,5% το επιτύχαμε ήδη φέτος. Κανείς δε λέει το ότι να επιτύχει μία χώρα 3,5% πλεόνασμα είναι μια εύκολη άσκηση. Εντούτοις, θα πρέπει να δίνουμε και την εικόνα των θετικών στοιχείων αυτής της άσκησης που είναι ότι πετύχαμε 4% πλεόνασμα και ότι ολοκληρώνουμε μία συμφωνία με τις επιπτώσεις αυτών. Συμφωνώ στο ότι ένα πλεόνασμα της τάξεως του 3,5% είναι δύσκολο αλλά η συμφωνία αυτή έρχεται να επικυρώσει ένα δεδομένο. Ότι η οικονομία έχει σταθεροποιηθεί και έχει μπει σε έναν ανοιχτό δρόμο. Το όφελος έρχεται από το ότι η οικονομία ανακάμπτει.
Αν το 3,5% θα επιτευχθεί το 2019 με τα μέτρα
Όχι δε σχετίζεται με τα μέτρα. Αυτό θα ίσχυε μόνο εάν δεν είχαμε επιτύχει το σημερινό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Τώρα με τα δεδομένα του 2016 και του 2017 δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Θα είχατε δίκιο εάν για το 2018 και 2019, εάν είχαμε άλλη αφετηρία.
Για την υπεραπόδοση
Εάν δεν είχαμε αυτές τις επιδόσεις η επίτευξη των στόχων αυτών θα απαιτούσε επιπρόσθετα μέτρα πριν το τέλος του 2018. Όμως για το 2018 δεν προβλέπονται μέτρα. Άρα το πρόγραμμα κλείνει το 2018. Αυτή τη στιγμή η προοπτική για ολοκλήρωση του προγράμματος τον Ιούλιο του 2018, είναι πλέον ένα ρεαλιστική με βάση τα δημοσιονομικά δεδομένα.
Ελαφρύνσεις υπέρ των πολιτών
Η πρώτη κατηγορία που αντιπροσωπεύει τα μισά αντίμετρα, είναι ουσιαστικά φορολογικές ελαφρύνσεις. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης και η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει μέτρα για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Το στίγμα της Κυβέρνησης είναι ότι έχουμε πετύχει με θυσίες αυτό που πετύχαμε, αλλά υπάρχει πλέον φως και ότι στα μέσα του 2018 ολοκληρώνουμε το πρόγραμμα. Στόχος της Κυβέρνησης είναι φοροελαφρύνσεις και ένα ισχυρότερο κοινωνικό κράτος, μέσα σε ένα ευρύτερο κλίμα ανάκαμψης της οικονομίας.
Για το αν η υπεραπόδοση αφαιρέθηκε από την οικονομία και εάν επιβεβαιώνεται η πολιτική Σοιμπλε
Το δημοσιονομικό αυτό αποτέλεσμα μας έδωσε πολύ μεγάλο αέρα. Υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα θα εξυπηρετεί το χρέος της και αυτό θεωρείται δεδομένο. Υπάρχει μία διαφωνία σχετικά με ποιο είναι το ρεαλιστικό πλεόνασμα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, εάν δηλαδή θα εξυπηρετείται το χρέος από πλεόνασμα 2% ή 3% κτλ. Το δεύτερο μέρος της συζήτησης είναι για τη μη βιωσιμότητα εξυπηρέτησης του χρέους ανεξαρτήτως πλεονάσματος. Άρα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα τεθούν, κάτι το οποίο επιδιώκουμε να γίνει τώρα. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα τα συμφωνήσαμε και τώρα συζητάμε για τα μεσοπρόθεσμα, που θα δημιουργήσουν ασφάλεια για την οικονομία με ορίζοντα το 2035. Δηλαδή θα έχουμε ένα χρέος που θα θεωρείται βιώσιμο μακροπρόθεσμα.
Χρέος
Χωρίσαμε τις ρυθμίσεις για το χρέος σε τρεις κατηγορίες. Στην κατηγορία των βραχυπρόθεσμων μέτρων που ψηφίστηκαν στο Eurogroup, των μεσοπρόθεσμων που είναι η επιμήκυνση ορισμένων κατηγοριών δανείων, κυρίως των Ευρωπαϊκών, η σταθεροποίηση των επιτοκίων, η επιστροφή των κερδών των τραπεζών από το ελληνικό χρέος και η δυνατότητα εξαγοράς του χρέους του ΔΝΤ, που είναι πιο ακριβό από το Ευρωπαϊκό και τέλος στην κατηγορία των μακροπρόθεσμων. Η απόφαση του Eurogroup ήταν συγκεκριμένη. Θα καταθέσουμε σε ένα πακέτο την τεχνική συμφωνία, όπως έχουμε ολοκληρώσει τη δεύτερη αξιολόγηση, με τη συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, είναι ένα θέμα συζήτησης στην οποία πρέπει όλοι να προσέλθουμε με ρεαλισμό. Τα μέτρα αυτά θα ενεργοποιηθούν με τη λήξη του προγράμματος.
Για το αν θα βγούμε στις αγορές μέσα στο 2017
Εάν εσείς δανειζόσαστε με 8-9% σημαίνει ότι δανειζόσαστε ως μία μη αξιόχρεη χώρα. Σήμερα όμως το επιτόκιο είναι στο 5% με τάση μείωσης. Μόλις μειωθεί στο 4%, αυτό θα σημαίνει ότι η χώρα αποκτά αξιόχρεη θέση στις διεθνείς αγορές ώστε να μπορεί να δανειστεί. Αυτό το αποτέλεσμα, έχει περισσότερη σημασία για την οικονομία και όχι τόσο για την κυβέρνηση, για την οποία μπορεί να έχει δευτερεύουσα σημασία, εφόσον δεν την ενδιαφέρει ο δανεισμός αυτή τη στιγμή. Για μία επιχείρηση όμως η οποία δανείζεται από τις διεθνείς αγορές έχει τεράστια σημασία. Ακόμη επηρεάζονται οι τράπεζες διότι το αποτέλεσμα είναι χαμηλότερα επιτόκια για το δανεισμό τους και κατ’επέκταση για τους πολίτες. Άρα για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία έχει τεράστια σημασία.
Δεδομένων των συνθηκών, είναι στη διακριτική ευχέρεια της Κυβέρνησης να βγει στις αγορές. Το επιτόκιο για το οποίο μιλάμε, αφορά το δεκαετές ομόλογο, το οποίο θεωρούμε ότι μετά τις 22 Μαΐου θα κατέβει στο 4%. Βάση αυτού του καλού σεναρίου είναι εύκολο να βγούμε δοκιμαστικά στις αγορές, ώστε να δούμε και την ανταπόκριση. Να επαναλάβω ότι αυτό έχει πολύ σημαντικό αντίκτυπο για τις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία.
Για τη ΔΕΗ
Εμείς παραλάβαμε τη ΔΕΗ υπερδανεισμένη και αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα. Τα περισσότερα και μεγαλύτερα δάνεια τα πήρε η ΔΕΗ πριν έρθουμε εμείς και αυτά ξεπληρώνει τώρα. Πρόσφατα, πήρε δάνειο ύψους 200 εκ. ευρώ για την αποπληρωμή παλιών δανείων. Το δεύτερο, είναι το πολύ μεγάλο πρόβλημα των πληρωμών. Εμείς λοιπόν καλούμαστε να διαχειριστούμε 2,5 δις ευρώ χρέη προς τη ΔΕΗ. Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει ρυθμίσεις, για το 1,3 δις ευρώ περίπου, που είναι μια σημαντική μείωση. Τρίτον, η ΔΕΗ εφαρμόζει μια τιμολογιακή πολιτική ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει κάποια σημαντικά ποσά. Με τη συμφωνία πετύχαμε κάτι σημαντικό για τα ΥΚΩ, ώστε να μη γίνουν αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Η ΔΕΗ υποστηρίζει ότι το Δημόσιο της οφείλει, λόγω των ΥΚΩ, γύρω στα 700 εκ. ευρώ καταφέραμε αντί να της αποδοθεί αυτό το ποσό το 2019, αυτό να μεταφερθεί για το 2022. Αυτή η περίοδος των έξι χρόνων, μας δίνει τη δυνατότητα να εξομαλύνουμε αυτό το ποσό, ώστε να οδηγηθούμε σε μηδενικές αυξήσεις.
Για τις διασυνδέσεις.
Η διασύνδεση της Κρήτης προχωράει. Σύμφωνα με τον ΑΔΜΗΕ, η διασύνδεση θα ολοκληρωθεί το 2022. Αυτή τη στιγμή κάνουμε μία τεράστια προσπάθεια ώστε να επιταχύνουμε τη διαδικασία, με σκοπό να ολοκληρωθεί το 2021.
Για τα υδροηλεκτρικά και τη συμφωνία στα ενεργειακά
Η λέξη υδροηλεκτρικά έχει φύγει από τη συμφωνία. Βάση της συμφωνίας αποτελεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, να προχωρήσουμε στη δημιουργία πρόσβασης στο 40% του λιγνίτη και της λιγνιτικής παραγωγή της χώρας, όπου με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθεί χώρος για τους ιδιώτες. Είμαι σαφής ότι μιλάμε λοιπόν μόνο για λιγνίτη. Η ΔΕΗ θα προσαρμοστεί σε μία νέα Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, καθώς αυτή δεν υπαγορεύεται από μνημονικούς στόχους, αλλά από Ευρωπαϊκούς στόχους για την αγορά ενέργειας. Η μονοπωλιακή θέση που είχαν όλες οι κρατικές επιχειρήσεις στο παρελθόν, αποδυναμώνεται. Αποτελεί δέσμευση μας, η ΔΕΗ να παραμείνει ο βασικός πυλώνας του ενεργειακού μας συστήματος και επιδιώκουμε να κρατήσει περίπου το 50% της παραγωγής ενέργειας όπως έχει σήμερα στη λιανική.
