Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Πότε πρωτακούσαμε το «φως στο βάθος του τούνελ(ου)» διά χειλέων Ανδρέα Γ. Παπανδρέου; Δεν θα 'ναι δύο δεκαετίες γεμάτες; Έκτοτε, η φράση έχει γίνει τόσο κλισέ, που ακόμα κι ο Σαμαράς αποφεύγει να την χρησιμοποιεί. Τώρα την λέει «όπου να 'ναι έρχεται η ανάκαμψη», βέβαια αλλά το ζουμί είναι το ίδιο: βαδίζουμε στο σκοτάδι, κρυώνουμε, σκοντάφτουμε, γλιστράμε, πέφτουμε και κάθε τόσο διαπιστώνουμε πως το φως δεν είναι η άκρη του τούνελ αλλά το τρένο που έρχεται καταπάνω μας και διαμελίζει τους πιο εύπιστους ή άτυχους.

Εδώ και δεκαετίες ακούμε υποσχέσεις κι εκκλήσεις να κάνουμε λίγη ακόμη υπομονή, μια θυσία ακόμη, να σφίξουμε άλλη μια τρύπα το ζωνάρι. Αλλά το τούνελ γίνεται όλο και πιο σκοτεινό, όλο και πιο κατηφορικό κι ελικοειδές, και προφανώς μας οδηγεί στην άλλη άκρη του πλανήτη, στους αντίποδες της Ελλάδας, οι οποίοι δεν βρίσκονται στη Κίνα μα σε κάποιο παγερό σημείο του βυθού στο νότιο Ειρηνικό. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να σκάβουμε το δικό μας τούνελ που θα μας ξαναβγάλει στην επιφάνεια.