Σαν λύκος μονιάς έδρασε ο Αυστραλός μακελάρης Μπρέντον Τάραντ. «Εκεί έξω» όμως, στον πραγματικό κόσμο, αλλά και «εκεί μέσα», στον κόσμο του Διαδικτύου, που για πολλούς είναι πραγματικότερος από τον πραγματικό, υπάρχει μια αγέλη πλανητικής εξάπλωσης, που συμμερίζεται τις νεοναζιστικές «ιδέες» του και επικροτεί τη φονική δράση του. Το γνώριζε και ο ίδιος ότι θα βρει τη σιωπηρή ή και ενθουσιώδη κάλυψη εκατομμυρίων ισλαμοφάγων και γενικώς μισαλλόδοξων όπου Γης. Γι’ αυτό φρόντισε να μεταδώσει σε απευθείας σύνδεση την επιδρομή του στα δύο μουσουλμανικά τεμένη της Νέας Ζηλανδίας.

Ηξερε επίσης ότι το φέισμπουκ αλλά και αμέτρητα τρομολαγνικά τηλεοπτικά κανάλια θα έπαιζαν πάλι και πάλι το βίντεό του, πριν ξυπνήσουν οι αλγόριθμοι της κοιμωμένης συνείδησής τους. Μπορούσε επίσης να υπολογίζει ότι μυριάδες ακροδεξιοί κάθε είδους θα απολάμβαναν το μακελειό και θα λυπούνταν για τους αθώους δολοφονημένους πολύ λιγότερο απ’ ό,τι λυπούνται οι ίδιοι όταν σκοτώνουν εικονικούς εχθρούς στα βίντεο γκέιμ, όπου εκπαιδεύουν το θανάσιμο μίσος τους για οτιδήποτε διαφορετικό.

Εκείνο που ίσως δεν θα μπορούσε να φανταστεί ο «απλός λευκός άντρας», παρά την επίσκεψή του στην Ελλάδα και τις βαλκανικές «σπουδές» του, αποτυπωμένες στα ονόματα που έγραψε πάνω στα όπλα του, ήταν ότι θα βρισκόταν ελληνική εφημερίδα, αυτοδιαφημιζόμενη σαν «αληθινή πατριωτική», που θα τον εμφάνιζε σε πρωτοσέλιδό της σαν πνευματικό-πολιτικό καθοδηγητή. Σαν ηγέτη των νεοσταυροφόρων επέλεξαν να τον αναδείξουν οι κιτρινοακροδεξιοί, που αναπαράγουν, πάντα στην πρώτη σελίδα, ένα από τα άρθρα του συμβόλου πίστεως του δολοφόνου: «Μέχρι η Αγιά Σοφιά να ελευθερωθεί από τους μιναρέδες, οι άνδρες της Ευρώπης είναι άνδρες μόνο κατ’ όνομα». Το παιχνιδάκι τους οι «αληθινοί πατριώτες» μας. Το παιχνίδι του ο Ερντογάν, που, ενόψει εκλογών, άρπαξε την ευκαιρία να ξαναπλασαριστεί σαν ποιμένας των απανταχού μουσουλμάνων.

Θαυμαστής του ακροδεξιού Νορβηγού τρομοκράτη Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ δηλώνει ο Τάραντ. Αλλά και της Λεπέν και του Τραμπ. Και του ακροδεξιού Γάλλου συγγραφέα Ρενό Καμί, από τον οποίο δανείστηκε τον τίτλο «Η Μεγάλη Αντικατάσταση» για το «μανιφέστο» του. Η «Μεγάλη Αντικατάσταση» (των λευκών Δυτικών από «εισβολείς» Ασιάτες και Αφρικανούς) είναι το δόγμα της ποικίλης Ακροδεξιάς. Το μίσος που παράγει το δόγμα αυτό χτίζει τείχη, αναδεικνύει Ορμπαν και Σαλβίνι ή μακελεύει ανθρώπους σαν σε εικονικό παιχνίδι. Αλλά η ζωή δεν είναι βίντεο γκέιμ.