Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παζάρευε χωρίς καμία ενημέρωση της Βουλής την τύχη όχι μόνο των Γλυπτών του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά και σημαντικότατων εκθεμάτων ελληνικών μουσείων, σε πολυτελείς σουίτες ξενοδοχείων στο Νάιτμπριτζ του Λονδίνου, δίπλα στο Μπάκιγχαμ και το Χάιντ Παρκ, όπως περιγράφουν με λεπτομερέστατο ρεπορτάζ τους οι Financial Times.
Συνομιλητής του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν σύμφωνα με την εφημερίδα ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Όσμπορν, πρώην κορυφαίο στέλεχος κυβερνήσεων των Συντηρητικών, σε δύο διαφορετικές συναντήσεις, τον Νοέμβριο του 2021 και στα τέλη του 2022.
Το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα επανέρχεται στην εγχώρια επικαιρότητα μέσω του δημοσιεύματος των Financial Times, όπου οι λυρικές περιγραφές πλέκονται με αγιογραφίες των δύο πολιτικών.
Έτσι, η πρώτη συνάντηση των δύο πολιτικών περιγράφεται ως εξής: «Σε μια σουίτα ξενοδοχείου στο Knightsbridge, με μπάνιο από ιταλικό μάρμαρο, ξεχωριστά επιλεγμένα έργα τέχνης και «ελαφρά υφάσματα», δύο άνδρες, 50 ετών πάνω-κάτω, που είχαν συμφωνήσει να συναντηθούν υπό τον όρο της απόλυτης μυστικότητας, αναρωτιόντουσαν: "Μπορούμε να γράψουμε Ιστορία;"».
Ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιγράφεται ως ο... «Ρίσι Σούνακ της Ελλάδας» και η παραπομπή σε άλλη συνέντευξή του στους FT τον φέρει να λέει: «"Είναι το πάθος μου", είπε ο Μητσοτάκης στους Financial Times, καθώς συλλογιζόταν εκείνη την πρώτη συνάντηση με τον Οσμπορν στο ξενοδοχείο "Berkeley" τον Νοέμβριο του 2021. "Το ήθελα πολύ από την πρώτη φορά που είδα τη ζωφόρο, όταν ήμουν περίπου 18 ετών και επισκέφθηκα το Βρετανικό Μουσείο. Αυτό που με συγκλόνισε και με εξόργισε ήταν ότι το μνημείο διασπάστηκε. Είναι σαν να πήρες τη Μόνα Λίζα και να την έκοψες στη μέση"».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρώην «υπουργός Οικονομικών της λιτότητας» στη Βρετανία βρήκε στο πρόσωπο του Μητσοτάκη κάποιον με τον οποίο μπορούσε να συνεννοηθεί, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Το τι συζήτησαν και πώς συνεννοήθηκαν, γίνεται σαφές από το ότι δεν έχει μιλήσει δημόσια για αυτές τις επαφές, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθούν εις βάρος του Έλληνα πρωθυπουργού ενόψει των επικείμενων εκλογών.
Αντιθέτως, άλλοι βρετανοί αξιωματούχοι παρουσιάζουν «το κλίμα για την επίληση του ζητήματος ως το καλύτερο εδώ και 200 χρόνια», παρόλο που αναγνωρίζονται και τα βασικά προβλήματα για όποιο ντηλ, όπως το θέμα της ιδιοκτησίας, των πιθανών ανταλλαγμάτων, της προσωρινής ή μόνιμης επιστροφής κ.ά.
Το δε ενδεχόμενο συμφωνίας μεταξύ των δύο ανδρών περιγράφεται στο δημοσίευμα, το οποίο επικαλείται σχετικά έναν από τους γνώστες των θεμάτων του Βρετανικού Μουσείου με τα εξής λόγια: «Ουσιαστικά, είχες δύο λογικούς ανθρώπους σε ένα δωμάτιο χωρίς αποσκευές ή Ιστορία. Χρειάζεται να μπορείς να καταλήξεις σε συμφωνία όπου κάποια από τα Γλυπτά ανά πάσα στιγμή θα βρίσκονται στο Λονδίνο και ορισμένα από αυτά στην Αθήνα».
Στην ουσία το δημοσιεύμα επιβεβαιώνει ότι στο τραπέζι βρίσκεται η ιδέα της «ανταλλαγής» εκθεμάτων, του «δανεισμού» ή ακόμη και της «ενεχυρίασης» άλλων σημαντικών εκθεμάτων ελληνικών μουσείων, που πρακτικά θα χρησιμοποιηθούν ως... όμηροι που θα παραδοθούν στο Βρετανικό Μουσείο όσο τα κλεμένα γλυπτά του Παρθενώνα ή κάποια από αυτά θα βρίσκονται στην Ελλάδα.
Μάλιστα, στις ιδέες που φέρονται να συζήτησαν διεξοδικά Μητσοτάκης και Όσμπορν διαφαίνεται το ενδεχόμενο τα μοναδικά έργα τόσο του Παρθενώνα όπως άλλα (π.χ. τοιχογραφίες της Σαντορίνης, η Μάσκα του Αγαμέμνονα, κτλ.) να καταλήξουν να είναι μόνιμα σε διαδικασία... περιοδείας μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας. Η προσβολή στον ελληνικό και παγκόσμιο Πολιτισμό δεν θα μπορούσε να περιγραφεί σαφέστερα από τον χαρακτηρισμό που περιλαμβάνει η ίδια η δήλωση του Βρετανικού Μουσείου, που μιλάει για «συζητήσεις με την Ελλάδα για μια εταιρική σχέση σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα».
Ανησυχία στην αρχαιολογική κοινότητα προκαλεί επίσης και το γεγονός ότι το νομοσχέδιο που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με τη μετατροπή των 5 μεγάλων δημόσιων μουσείων σε ΝΠΔΔ περιλαμβάνει και τη δυνατότητα τα μουσεία αυτά να ιδρύουν παραρτήματα στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, πράγμα που καθιστά εύλογη την υποψία ότι έτσι θα δικαιολογηθούν μακροχρόνιοι δανεισμοί αριστουργημάτων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Βρετανικό Μουσείο.
