to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Φιγιόν, Λεπέν και Ρέντσι

Το ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί σήμερα είναι προς ποια κατεύθυνση μια αποσταθεροποίηση στην Ιταλία με ήττα του Ρέντσι στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου, παραίτησή του και ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές θα λειτουργήσει υπέρ της Λεπέν ή του Φιγιόν


Το στοίχημα του Φιγιόν δεν είναι τόσο το λιγότερο κράτος και η φιλελεύθερη τομή σε έναν κρατικό παρεμβατισμό με ιστορία αιώνων. Είναι κυρίως μια ύστατη προσπάθεια ανασύνταξης του τμήματος της ελίτ και της κοινωνίας που πιστεύει ότι η Γαλλία πρέπει να πληρώσει το κόστος όσο υψηλό και αν είναι αυτό της οριστικής και μη αντιστρέψιμης πρόσδεσής της στον Βορρά της Ευρωζώνης.

Μια επιλογή που την επιχείρησε ο Σαρκοζί από τον Ιούνιο του 2010 όταν με μια ξαφνική μεταστροφή ευθυγραμμίστηκε με τη Μέρκελ τερματίζοντας μια τριετή συνεχή αντιπαράθεση με το Βερολίνο που ξεκίνησε με τη γαλλική πρόταση της Μεσογειακής Ενωσης και κορυφώθηκε στην αντιμετώπιση από την ΕΕ της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2008. Η υποταγή Σαρκοζί στη Μέρκελ αποδοκιμάστηκε το 2012 και σήμερα ο Ολάντ εξαερώνεται δημοσκοπικά γιατί επί της ουσίας δεν διαφοροποιήθηκε από την πολιτική του προκατόχου του. Ηλικιακά νεότερος, χωρίς τις δικαστικές εκκρεμότητες του Σαρκοζί, και χωρίς το στίγμα ανακύκλωσης χρησιμοποιημένου υλικού που εκπέμπει ο Ζιπέ, ο Φιγιόν αποτελεί μία ακόμη εκδοχή της συνέχειας μιας πολιτικής προσαρμογής της Γαλλίας στις όποιες ευρωπαϊκές επιλογές της Γερμανίας, μια γραμμή πλεύσης που χάραξαν οι Ντελόρ-Μιτεράν από το 1983-84.

Ετσι εύλογα τίθεται το ερώτημα αν οι ψηφοφόροι της Αριστεράς που στον δεύτερο γύρο θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ Φιγιόν και Λεπέν θα συσπειρωθούν γύρω από τον πρώτο. Το πλεονέκτημα του Ζιπέ, όπως και του Σιράκ στην προεδρική εκλογή του 2002, όταν στον δεύτερο γύρο έγινε πόλος πανδημοκρατικής συσπείρωσης απέναντι στον Λεπέν, τον ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου και πατέρα της Μαρίν, είναι ότι η Γκολική Δεξιά με τον κοινωνικό παρεμβατικό πατερναλισμό και την παράδοση της εθνικής ανεξαρτησίας είχε γέφυρες επικοινωνίας με την εκλογική βάση της Αριστεράς σε αντίθεση με τη φιλελεύθερη Δεξιά που ήταν πάντοτε μειοψηφική τάση.

Το ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί σήμερα είναι προς ποια κατεύθυνση μια αποσταθεροποίηση στην Ιταλία με ήττα του Ρέντσι στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου, παραίτησή του και ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές θα λειτουργήσει υπέρ της Λεπέν ή του Φιγιόν:

• Θα εκληφθεί ως μήνυμα ότι η Ευρωζώνη καταρρέει και ότι μόνη επιλογή είναι η διαχείριση της επιστροφής στην εθνική κυριαρχία με τη Λεπέν στο Μέγαρο των Ηλυσίων;

• Ή θα προβάλει ως επιβεβαίωση ότι το κόστος της ρήξης με τη Γερμανία είναι μεγαλύτερο από το κόστος της υποταγής στη μόνιμη δημοσιονομική λιτότητα με τον Φιγιόν στο τιμόνι της χώρας;

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)