Με πρώτη ασφαλώς την αναγκαστική παραμονή μας σε καραντίνα, για πέμπτο κατά σειρά μήνα. Μια καραντίνα που όμως δεν έφερε αποτελέσματα σε ό,τι αφορά στη μετάδοση της πανδημίας, μια και σήμερα έχουμε χιλιάδες κρούσματα καθημερινά και εκατόμβες νεκρών. Δεν είναι όμως μόνο η καραντίνα. Στα νοσοκομεία δοκιμάζονται με τον πιο σκληρό τρόπο χιλιάδες συμπατριώτες μας, μεταξύ των οποίων αύριο μπορεί να είμαι κι εγώ και οι δικοί μου. Τα κρεβάτια δεν επαρκούν, οι γιατροί δεν φτάνουν, οι εξοπλισμοί εξαντλήθηκαν και οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι ήδη πλήρεις, ενώ έξω από αυτές περιμένουν εναγώνια διασωληνωμένοι εκατοντάδες βαριά ασθενείς με πνευμονία και αναπνευστικά προβλήματα να αδειάσει μια θέση για να τύχουν της αναγκαίας ιατρικής φροντίδας.
Με δυο λόγια δεν φτάνει η απειλή της αρρώστιας, έχει χαθεί και κάθε ελπίδα γιατρειάς, σε περίπτωση που αρρωστήσεις σε συνθήκες έξαρσης του ιού, όπως σήμερα.
Εν μέσω αυτών των ζοφερών και δυσοίωνων συνθηκών, αυτό που περιμένει κάποιος φοβισμένος πολίτης για να ακουμπήσει, είναι η κρατική φροντίδα.
Εκεί όμως είναι η μεγάλη τραγωδία. Οι κυβερνώντες, χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς ευαισθησία για τα πάθη του λαού και χωρίς ίχνος αισθήματος κοινωνικής αλληλεγγύης, το μόνο που προσπαθούν είναι να αποσείσουν από επάνω τους τις προφανείς ευθύνες τους στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, κρυπτόμενοι πίσω από θεωρίες ατομικής ευθύνης.
Μεταφέροντας δηλαδή τις συλλογικές ευθύνες της οργανωμένης πολιτείας στους μεμονωμένους πολίτες, αφήνουν τον πολίτη μόνο του να αντιμετωπίσει την σφοδρότερη πανδημία που μας έχει πλήξει τελευταία, φέρνοντάς τον ενώπιον των ατομικών του ευθυνών. Έτσι, στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής της ατομικής ευθύνης:
- Δεν παίρνουν μέτρα για τη μείωση των συνωστισμών στους δημόσιους χώρους, στα σχολεία και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς γιατί όπως λένε κοστίζουν
- Δεν διενεργούν δωρεάν μαζικά μοριακά τεστ στον πληθυσμό, δεν παρακολουθούν συστηματικά την εξάπλωση του ιού και δεν ιχνηλατούν τα κρούσματα για να υπάρχει σαφής εικόνα και χαρτογράφηση της μετάδοσης της νόσου, αλλά και για να μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ανά πάσα στιγμή ότι δεν έχει προσβληθεί, με συνέπεια να είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη υποκαταγραφή της νόσου στην Ευρώπη
- Δεν παίρνουν εδώ και ένα χρόνο μέτρα για την ενίσχυση σε υγειονομικά στελέχη, σε εξοπλισμούς και σε υποδομές στα δημόσια νοσοκοκομεία, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν σήμερα άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, χωρίς δηλαδή την ενδεδειγμένη ιατρική φροντίδα. Αφού οι 1.300 ΜΕΘ που ισχυρίζονται ότι διαθέτουμε εξοπλισμένες και στελεχωμένες στα νοσοκομεία γέμισαν με τους 630 πρώτους ασθενείς που διασωληνώθηκαν.
- Το πιο εξοργιστικό όλων όμως είναι η αιτία για την οποία δεν ενισχύουν τα δημόσια νοσοκομεία. Που δεν είναι άλλη από το κυβερνητικό πρόγραμμα να ιδιωτικοποιηθεί στη συνέχεια το ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ. Το ωμό ερώτημα που θέτουν οι κυβερνητικοί σε όσους ζητούν ενίσχυση του ΕΣΥ «και τι θα γίνουν όλες αυτές οι ΜΕΘ που θα εξοπλίσουμε τώρα, όταν τελειώσει η πανδημία;», από το οποίο προκύπτουν οι δηλώσεις για πεταμένα λεφτά στις ΜΕΘ και οι επικοινωνιακοί ισχυρισμοί ότι δήθεν περισσότερες ΜΕΘ φέρνουν περισσότερους θανάτους, αποτελούν την πιο κυνική παραδοχή της κοινωνικής αναλγησίας της σημερινής κυβέρνησης απέναντι σε έναν σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
- Κι ακόμη η κυβέρνηση δεν ενισχύει τις επιχειρήσεις που βρίσκονται αναγκαστικά σε lockdown και δεν στηρίζει τους εργαζόμενους που χάνουν τις δουλειές τους, επενδύοντας μονοψήφιο ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας στην πραγματική οικονομία, έναντι των διψήφιων που επενδύουν στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι πρωταγωνίστρια στην οικονομική καταστροφή, με διψήφιο δείκτη ύφεσης. Αντίθετα, η κυβέρνηση ενισχύει προκλητικά επιλεγμένες επιχειρήσεις, όπως τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, η Aegean, οι ιδιωτικές κλινικές, τράπεζες και φίλια επιχειρηματικά συμφέροντα.
