Ας θυμηθούμε ότι ως αντι-Νταβός ξεκίνησε τον Γενάρη του 2001 στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ με συνθήματα «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Μετά το Πόρτο Αλέγκρε, στην Ευρώπη είχαμε τη Γένοβα, κόντρα στη Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας «G8», στην ιταλική αυτή πόλη της Μεσογείου. Οι διαδηλώσεις και η Σύνοδος των νέων κοινωνικών κινημάτων στη Γένοβα δρομολόγησαν την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Φλωρεντία, το 2002, με επόμενους σταθμούς το Παρίσι, το Λονδίνο, την Αθήνα (2006), την Κωνσταντινούπολη, αλλά και το Μάλμε της Σουηδίας.
Με άλλα λόγια, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, του οποίου η πραγματοποίηση υπερβαίνει τα σαράντα χρόνια, θεωρείται φόρουμ των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ και κορυφαίων εκπροσώπων του διεθνούς πολιτικού κατεστημένου, χωρίς να απουσιάζουν από αυτό οι διαφορετικές φωνές.
Συνηθίζεται επίσης, στο περιθώριο του φόρουμ του Νταβός, να πραγματοποιούνται και σημαντικές άτυπες πολιτικές συναντήσεις, π.χ., μια τέτοια συνάντηση ήταν του τούρκου πρωθυπουργού Τουρκούτ Οζάλ με τον έλληνα ομόλογό του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1998, με θέματα συζήτησης τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Ανάλογα και με τις συμμετοχές που θα υπάρξουν, έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι στο φετινό φόρουμ του Νταβός (20 –23 Ιανουαρίου), προσκλήθηκε και θα λάβει μέρος και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, του οποίου οι τοποθετήσεις αναμένονται με ενδιαφέρον από τα κοινωνικά κινήματα σε όλον τον κόσμο, κυρίως τα αγωνιζόμενα κατά των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το άρθρο, δεν είχα πληροφόρηση για τις φετινές αντι-Νταβός εκδηλώσεις, τις μορφές και το περιεχόμενό τους. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να εντάξουμε στην κατηγορία αυτή σειρά κινημάτων που αναπτύσσονται αυτήν την περίοδο σε διάφορες χώρες, θα πρόσθετα και θετικών εξελίξεων, όπως εκείνες στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Ένα είδος αντι-Νταβός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η ιστορική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η οποία επαναλήφθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Το λέω αυτό, διότι εμμένουμε στους βασικούς στόχους του προγράμματός μας και πολύ περισσότερο στα οράματά μας, όσο και αν μας κατηγορούν περί του αντιθέτου ορισμένοι εξ αριστερών.
Είμαι βέβαιος, λοιπόν, ότι στο φετινό Νταβός θα ακουστεί το μήνυμα ότι η Ευρώπη χρειάζεται ριζικές αλλαγές, με πρώτη την κατάργηση των πολιτικών λιτότητας. Και για να δυναμώσει την τελευταία διετία το μήνυμα αυτό, να γενικευτεί, καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει οι νίκες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η σθεναρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας.
Αντι-Νταβός με την ευρύτερη έννοια, είναι και το εκπληκτικό κίνημα αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και μετανάστες, που αναπτύσσεται στα νησιά του Αιγαίου, των οποίων οι κάτοικοι δικαιούνται το Νόμπελ Ειρήνης του 2016. Αντι-Νταβός στην ουσία τους είναι και οι προσπάθειες που καταβάλλονται για την ειρήνη στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική, στις οποίες περίοπτη θέση κατέχει ο ελπιδοφόρος διακοινοτικός διάλογος υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την επίλυση του Κυπριακού. Δεν θα παραλείψω και το σπουδαίο μήνυμα ελευθερίας προς όλον τον κόσμο που εξέπεμψαν οι κάτοικοι του ηρωϊκού Κομπάνι, αποκρούοντας την επίθεση των τζιχαντιστών, ούτε το παράδειγμα αυτοδιοίκησης, ισότητας και πολυπολιτισμικής συμβίωσης, που συνιστά το πολιτικό σύστημα στην κατοικούμενη κυρίως από Κούρδους περιοχή της Ροτζάβα στην πολύπαθη Συρία. Κάθε βήμα στην κατεύθυνση της επικράτησης της ειρήνης με δικαιοσύνη, αποτελεί συμβολή στη διεκδίκηση ενός διαφορετικού κόσμου, σύμφωνα με το όραμα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.
Μιλώντας για Νταβός και αντι-Νταβός, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση, που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ και επεκτάθηκε στην Ευρώπη, όχι μόνο δεν έχει αντιμετωπιστεί, αλλά συνοδεύεται από νέες κρίσεις, π.χ. Παγκόσμια Κοινωνική Κρίση (σύμφωνα με τον ΟΗΕ), ενώ απόδειξη της βαθύτατης κρίσης του συστήματος των διεθνών σχέσεων αποτελεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Διότι το πρόβλημα αυτό δεν οφείλεται μόνο στους πολέμους, που μαίνονται στην Μ. Ανατολή και αλλού, αλλά και στην απαξίωση του ΟΗΕ από την λεγόμενη «Νέα Παγκόσμια Τάξη», που διακηρύχθηκε, από το 1991, με στόχο τη μονοκρατορία των ΗΠΑ στον κόσμο.
Θα ισχυριστούν, βέβαια, κάποιοι ότι ναι μεν η «μονοκρατορία» των ΗΠΑ δέχτηκε ισχυρότατα πλήγματα στα χρόνια του προέδρου G.W.Bush, αλλά η «μόνη υπερδύναμη» ανέκαμψε από την κρίση του 2008, ενώ η ΕΕ συνεχίζει να παραδέρνει στην κρίση. Θα συνιστούσα να μη βιάζονται, διότι πράγματι η οικονομία των ΗΠΑ προσωρινά έχει ξεπεράσει την κρίση, αλλά παραμένει πολύ ευάλωτη λόγω των ισχυρών διεθνών αλληλεξαρτήσεων, π.χ. μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή σε τροχιά κρίσης, αν η στασιμότητα της κινεζικής οικονομίας (δεύτερης σε μέγεθος οικονομίας στον κόσμο) επιβεβαιωθεί και εδραιωθεί.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ
