Σύντομο μουσικό κομμάτι του Άαρον Κόπλαντ (1900-1990), από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα έργα της αμερικάνικης λόγιας μουσικής.

Το 1942, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο άγγλος αρχιμουσικός Γιουτζίν Γκούσενς (1893-1962), μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σινσινάτι, ζήτησε από μία σειρά προβεβλημένων αμερικανών συνθετών να γράψουν από μία σύντομη φανφάρα (μουσικό κομμάτι με πανηγυρικό και πομπώδη χαρακτήρα, που παίζεται με σάλπιγγες) ως φόρο τιμής στον αγώνα των αμερικανών στρατιωτών κατά του Άξονα.

Το μόνο έργο που άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου ήταν η «Φανφάρα για τον κοινό άνθρωπο» («Fanfare for the common man») για χάλκινα πνευστά και κρουστά του Άαρον Κόπλαντ. Ο σπουδαίος αμερικανός συνθέτης το εμπνεύστηκε από μία φράση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Χένρι Γουάλας (1888-1965), ο οποίος σε μία ομιλία του ανέφερε ότι μετά τον πόλεμο θα ανατείλει «ο αιώνας του κοινού ανθρώπου» («century of the common man»).

Το έργο του Κόπλαντ, που διαρκεί γύρω στα 4 λεπτά, είναι γραμμένο για 3 τρομπέτες, 4 κόρνα, 3 τρομπόνια, τούμπα, τύμπανα, γκονγκ και γκρανκάσα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 12 Μαρτίου 1943 στο Σινσινάτι από τη συμφωνική ορχήστρα της πόλης, υπό τη διεύθυνση του Γιουτζίν Γκούσενς.

Αποσπάσματα ή και όλο το κομμάτι έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις, κινηματογραφικές ταινίες, αθλητικές εκδηλώσεις και ως εισαγωγή σε ροκ συναυλίες (Ρόλινγκ Στόουνς, Μπομπ Ντίλαν κ.ά.). Η κορυφαία διασκευή της φανφάρας του Κόπλαντ ανήκει στους Emerson Lake & Palmer, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία του αγγλικού συγκροτήματος του προοδευτικού ροκ, καθώς το 1977 ανέβηκε στο Νο2 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών.