to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Φάμπιο Ντε Μάζι (Die Linke): Διαγραφή του χρέους και φορολόγηση του πλούτου

Ο ευρωβουλευτής της Die Linke, Φάμπιο Ντε Μάζι, μιλάει στην Εποχή για την κρίση στην ευρωζώνη και τα προβλήματα της γερμανικής οικονομίας.


Ο ευρωβουλευτής της Die Linke, Φάμπιο Ντε Μάζι, μιλάει στην Εποχή για την κρίση στην ευρωζώνη και τα προβλήματα της γερμανικής οικονομίας. Παράλληλα, ο οικονομολόγος και μέλος της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του ευρωκοινοβουλίου, αναφέρεται στη διαγραφή του χρέους, ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη και για την ανάγκη δημιουργίας ενός πανευρωπαϊκού μετώπου αντίστασης ενάντια στην πολιτική της λιτότητας.

Tη συνέντευξη πήρε ο Δημήτρης Γκιβίσης

Οι φωνές που αμφισβητούν την πολιτική της Γερμανίδας καγκελάριου αυξάνονται. Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η κατάσταση;

Η Μέρκελ δεν έχει πιεστεί ακόμα από την οικονομική ύφεση. Προσπαθεί να «λιμοκτονήσει το θηρίο», όπως είπε κάποτε η Μάργκαρετ Θάτσερ, και βλέπει την κρίση σαν μια ευκαιρία για να αποδυναμώσει τα συνδικάτα και να καταστρέψει το κράτος πρόνοιας. Η Μέρκελ θα κάνει πίσω μόνο αν αντιμετωπίσει μια ισχυρή αντιπολίτευση. Αν η σοσιαλδημοκρατία συνεχίσει να δέχεται την πολιτική της Μέρκελ για λιτότητα στη Γερμανία, και τώρα συμβαίνει και στη Γαλλία, όλοι θα οδηγηθούν στην καταστροφή, όπως έγινε στην Ελλάδα. Ωστόσο, ενώ στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια εναλλακτική λύση στη λιτότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην Γαλλία αυτή που βρίσκεται σε άνοδο είναι η ακροδεξιά.

Πράγματι, μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για την κρίση στην οποία βυθίζεται η Ευρωζώνη;

Δεν εκπλήσσομαι. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Τα ιδιωτικά νοικοκυριά προσπαθούν να απαλλαγούν από τα χρέη που τους έχουν επιβληθεί και οι κυβερνήσεις συνεχίζουν τη λιτότητα. Έτσι, αντιμέτωπες με μια μεγάλη έλλειψη ζήτησης, οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η οικονομία να καταρρέει, το δημόσιο χρέος, σε σχέση με το ΑΕΠ, να αυξάνεται συνεχώς, ενώ τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους. Χρειαζόμαστε δημόσιες επενδύσεις για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, και η ΕΚΤ θα μπορούσε να τις χρηματοδοτήσει, αντί να δίνει ρευστότητα στις τράπεζες που δεν δανείζουν την πραγματική οικονομία εξαιτίας των κακών προοπτικών και των τοξικών στοιχείων του ενεργητικού στους ισολογισμούς τους. Επίσης, χρήματα για τις αναγκαίες επενδύσεις μπορούν να βρεθούν και από τη δίκαιη φορολογία στις περιουσίες των πλουσίων, αλλά φυσικά όχι από τις περικοπές των δαπανών. Σήμερα οι ευρωπαίοι εκατομμυριούχοι έχουν 17 τρισεκατομμύρια ευρώ, πολύ περισσότερα από το συνολικό δημόσιο χρέος όλων των 28 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι 11 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Όμως, και η γερμανική οικονομία έχει πρόβλημα λόγω της χαμηλής ζήτησης. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;

Η Γερμανία δεν είναι κανένα οικονομικό θαύμα. Ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν πέρυσι 0,4% και τώρα έχουμε γλιστρήσει σε ύφεση. Η γερμανική οικονομία χρειάζεται υψηλότερους μισθούς και περισσότερες δημόσιες επενδύσεις. Τα πανεπιστήμια, οι δρόμοι και τα μέσα μαζικής μεταφοράς βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα ωφελήσει την πλειοψηφία των Γερμανών και, ως εκ τούτου, θα έχει την κοινωνική υποστήριξη. Επίσης, θα είναι επικερδές και για την υπόλοιπη Ευρώπη, που θα έχει οφέλη από τις γερμανικές εισαγωγές. Και θα δώσει στις χώρες της νότιας Ευρώπης μια απαραίτητη ανάσα για να αναπτύξουν μια κυρίαρχη βιομηχανική πολιτική, πέρα από την στέγαση και τον τουρισμό.

Όλοι λένε ότι το ζητούμενο είναι να μπει η Ευρώπη σε μια προοπτική ανάκαμψης. Ωστόσο, πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες είναι δέσμιες του χρέους. Τι μπορεί να γίνει;  

Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι το χρέος δεν είναι ένα πρόβλημα αυτό καθ΄ αυτό, δεδομένου ότι κάθε ευρώ του χρέους είναι επίσης ο πλούτος κάποιου άλλου. Διαφωνώ με αυτήν την άποψη. Κάνει μια τεράστια διαφορά αν, για παράδειγμα, μια Ελληνίδα νοσοκόμα πρέπει να πληρώσει το χρέος, και κατά συνέπεια μειώσει την ιδιωτική και την οικογενειακή κατανάλωση, ή αν αυτό το κάνει η οικογένεια Ωνάση. Το χρέος γίνεται ένα πρόβλημα αν χρωστάς πάρα πολλά σε ξένους. Η Ελλάδα δεν μπορεί να φορολογήσει τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες. Η κατάσταση χειροτερεύει και επειδή  η ΕΚΤ δεν είναι πρόθυμη να εξυπηρετήσει τα χρέη. Ως εκ τούτου, για τις χώρες, όπως η Ελλάδα, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους τους, συμπεριλαμβανομένης και της απαλλαγής από το παράνομο χρέος. Ωστόσο, η αναδιάρθρωση του χρέους χρειάζεται διεθνή υποστήριξη και μια διαφορετική κεντρική τράπεζα, ώστε να αποφύγουν την τιμωρία από τις κεφαλαιακές αγορές. Επίσης, το ελληνικό χρέος δεν κατέχεται από τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, αλλά από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Για αυτό μπορούμε να κερδίσουμε την δημόσια υποστήριξη μόνο εάν συμπληρώνουμε την πρόταση για διαγραφή του χρέους με τη φορολόγηση της ολιγαρχίας.

Η GUE/NGL αύξησε σημαντικά τις δυνάμεις της. Πώς βλέπεις να διαμορφώνεται η δυναμική της από εδώ και μετά;

Η αριστερά δίνει έναν κοινό αγώνα ενάντια στην πολιτική της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη. Αντιλαμβάνομαι την ποικιλομορφία της GUE/NGL, από το ΚΚ Πορτογαλίας και το Ποντέμος, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά των Πρασίνων των βόρειων χωρών. Όμως, αυτή η ποικιλομορφία είναι και η δύναμή μας. Έχουμε διαφορετικές συνθήκες στα κράτη μέλη, και η GUE/NGL μπορεί να συμβάλει στην δημιουργία ενός ισχυρού πανευρωπαϊκού μετώπου ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό.  

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ποια στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει η ευρωπαϊκή αριστερά σε αυτήν την κατεύθυνση;  

Οι αγώνες μας αναπτύσσονται, ακόμα, κυρίως σε εθνικό επίπεδο, αφού δεν μπορούμε να ταξιδεύουμε στις Βρυξέλλες, ή όπου αλλού γίνονται οι διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές στην Ελλάδα, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θα αντεπιτεθούν και θα προσπαθήσουν να τιμωρήσουν το εκλογικό σώμα. Θα θελήσουν να δείξουν στους ευρωπαίους ότι δεν πρέπει η Αριστερά να τα βάζει με τις τράπεζες. Και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που χρειαζόμαστε δίκτυα αλληλεγγύης και υποστήριξης. Στην Γερμανία αρχίσαμε να οργανώνουμε τους νέους μετανάστες από τη νότια Ευρώπη. Χρειαζόμαστε, όμως, κοινές εκστρατείες και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπως κατά της λιτότητας και υπέρ της φορολογίας του πλούτου.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)