Ο Νέλσον Μαντέλα γιόρτασε πρόσφατα την 95η επέτειο των γενεθλίων του, αρνούμενος να παραδοθεί στη μάχη του με τον Χάροντα και απολαμβάνοντας την αγάπη του λαού του και την καθολική εκτίμηση της παγκόσμιας κοινότητας. Σε όλη τη ζωή, υπήρξε ασυμβίβαστος αγωνιστής, που δεν κάμφθηκε ούτε στιγμή στα 27 χρόνια που ήταν δεσμώτης του απάνθρωπου καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική. Και όταν απελευθερώθηκε, αναδείχθηκε σε ηγέτη παναφρικανικής και παγκόσμιας εμβέλειας.
Από νεαρή ηλικία, ο Νέλσον Μαντέλα είχε δείξει τα ηγετικά του χαρίσματα και γι' αυτό αναδείχθηκε σε ηγέτη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC), του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Ν. Αφρικής, με το οποίο συμμάχησαν και το Κ.Κ. της Ν. Αφρικής και τα εργατικά συνδικάτα της χώρας.
Όταν απελευθερώθηκε από τις φυλακές, το 1990, ο Νέλσον Μαντέλα ηγήθηκε της προσπάθειας για την ειρηνική μετάβαση από το καθεστώς του απαρτχάιντ σ΄ένα δημοκρατικό και πολυπολιτισμικό καθεστώς. Και όταν εκλέχθηκε θριαμβευτικά πρόεδρος της Ν. Αφρικής, δεν επιδίωξε καμιά εκδίκηση για τους καταπιεστές και τους διώκτες του, αλλά προσπάθησε να εξαλείψει τις πληγές της κοινωνίας από το βάρβαρο καθεστώς του απαρτχάιντ με ειρηνικά μέσα, ενώνοντας την κοινωνία. Το δημοκρατικό Σύνταγμα της νέας Ν. Αφρικής του Μαντέλα κατοχύρωσε την ισονομία για όλους τους πολίτες και την πολυπολιτισμικότητα, αναγνωρίζοντας ως επίσημες 11 γλώσσες.
Παρ' ότι πανίσχυρος πρόεδρος, ο Νέλσον Μαντέλα δεν προσβλήθηκε ούτε στιγμή από την αλαζονεία της εξουσίας. Κυβέρνησε με ανεκτικότητα και μετριοπάθεια και όταν έκρινε ότι έπρεπε να αποχωρήσει, αποχώρησε με τιμές στο απόγειο της δημοτικότητάς του και της παγκόσμιας καταξίωσής του.
Τα λόγια είναι φτωχά για να αποδώσουν το μέγεθος της ηγετικής και αγωνιστικής παρουσίας, το ανυπέρβλητο παράδειγμα που κληροδοτεί σ΄ έναν κόσμο που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, η οποία είναι και ηθική.
Φίλος του ελληνικού λαού
Θα θυμόμαστε τον Νέλσον Μαντέλα και ως μεγάλο φιλέλληνα, που σπούδασε την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και ιστορία, ενώ ήταν στη φυλακή, και διαρκώς ενημερωνόταν για τους αγώνες του ελληνικού λαού από τον Έλληνα φίλο, συναγωνιστή του στο ANC και συνήγορό του, Γιώργο Μπίζο.
Συγκινήθηκε ιδιαίτερα όταν, όντας ακόμη στη φυλακή, πληροφορήθηκε ότι ο Δήμος Αρχαίας Ολυμπίας τον είχε ανακηρύξει επίτιμο δημότη του το 1985.
Προσωπικά, συνδέθηκα με την υπόθεση της απελευθέρωσης του Ν. Μαντέλα μέσω του βρετανικού αριστερού και εργατικού κινήματος από τα πρώτα χρόνια ένταξής μου στο κίνημα της Αριστεράς. Από τις πρώτες διαδηλώσεις που συμμετείχα ως φοιτητής στο Λονδίνο, αρχές του 1970, ήταν για τον Μαντέλα. Στο Λονδίνο γνώρισα και πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Ο Μαντέλα υπήρξε πρωταγωνιστής σε δύο μεγάλες δίκες Νοτιοαφρικανών πατριωτών ηγετών, με τους οποίους ήταν συγκατηγορούμενος, το 1962 και 1964, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση του εαυτού του και των συντρόφων του. Οι αγορεύσεις του στις δύο δίκες αποτέλεσαν δριμύτατο «κατηγορώ» για τους κατηγόρους του (το καθεστώς) και λειτούργησαν διεθνώς.
Οι διώξεις εναντίον του είχαν αρχίσει από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας ως δικηγόρου και ιδιαίτερα μετά το 1952, όταν οργάνωσε και ηγήθηκε εκστρατείας πολιτικής ανυπακοής στους άδικους νόμους.
Στη δίκη της Πρετόρια (1962) καταδικάστηκε σε τρία χρόνια καταναγκαστικά έργα και στην άλλη μεγάλη δίκη, γνωστή ως δίκη της Ριβόνιας, καταδικάστηκε σε ισόβια.
Ιδού μερικά αποσπάσματα από τις αγορεύσεις του:
«Η δομή και η οργάνωση των πρώτων αφρικανικών κοινωνιών αυτής της χώρας με γοήτευσε και άσκησε μεγάλη επιρροή στην εξέλιξη των πολιτικών μου αντιλήψεων. Η γη, κύρια πηγή πλούτου εκείνη την εποχή, ανήκε σε ολόκληρη τη φυλή και δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία. Δεν υπήρχαν τάξεις, ούτε πλούσιοι και φτωχοί, ούτε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
«Μισώ τις φυλετικές διακρίσεις»
Στη δεύτερη μεγάλη δίκη, που αντιμετώπισε και τις βαρύτερες κατηγορίες, δεν «μάσησε τα λόγια του» ούτε στιγμή, λέγοντας:
«Όποια κι αν είναι η ετυμηγορία, το δικαστήριο μπορεί να είναι σίγουρο ότι, αφού εκτίσω την ποινή μου, θα συνεχίσω να ακούω τη φωνή της συνείδησής μου».
«Αν επηρεάστηκα από τη μαρξιστική σκέψη, αυτό ισχύει επίσης για πολυάριθμους ηγέτες νέων ανεξάρτητων κρατών. Άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, όπως ο Γκάντι, ο Νεχρού, ο ΝΚρούμα και ο Νάσερ, το έχουν αναγνωρίσει».
«Μισώ τις φυλετικές διακρίσεις και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας νιώθει το ίδιο, ενισχύει το μίσος μου. Μισώ την παιδεία που ενσταλάζει συστηματικά στα παιδιά μας ρατσιστικές προκαταλήψεις… Μισώ την έπαρση που φυλάει ό,τι καλύτερο για την μειοψηφία και κρατά την πλειοψηφία σε κατάσταση δουλείας...».
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: avgi.gr
