to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

10:17 | 06.08.2012

Οικονομία

Το εύρος της κοροϊδίας μπορεί να είναι απεριόριστο (και χωρίς τίμημα)

Του Old Boy



Σε βαρυσήμαντο σημερινό του άρθρο στην ιστοσελίδα του Βήματος, με τίτλο «Το τίμημα του ευρώ δεν μπορεί να είναι απεριόριστο», ο Αντώνης Καρακούσης καταλήγει: 

Και το ερώτημα που τίθεται για την ελληνική πολιτική είναι αν θα παρακολουθήσει τη γραμμή των δεσμευμένων ευρωπαϊκών αρχών ή θα θέσει ένα όριο στην κατακρήμνιση της χώρας, στην βύθιση της οικονομίας και στην κοινωνική αποδιάρθρωση. Κάποια στιγμή δεν μπορεί παρά να ορθωθεί ένα τείχος αντίστασης και αξιοπρέπειας. Το τίμημα παραμονής στο ευρώ δεν μπορεί να είναι απεριόριστο, γιατί απλούστατα δεν θα είναι ανεκτό από την κοινωνία, από τους πολίτες, από την ίδια την χώρα εντέλει. 

Την καλύτερη απάντηση σε αυτού του είδους την επιχειρηματολογία, την είχε δώσει προεκλογικά στην ίδια ιστοσελίδα ο συνονόματος και συνεπώνυμός του αρθρογράφος, Αντώνης Καρακούσης. Στις 7 Ιουνίου, σε βαρυσήμαντο άρθρο του, με τίτλο «Ευρώ, το καλύτερο μας σπίτι», εξηγούσε:

«Αρκετοί στη χώρα μας και ιδιαιτέρως οι προερχόμενοι από την πολυδιασπασμένη Αριστερά των δρόμων και της αέναης διεκδίκησης, προσπερνούν την απειλή ενός ελληνικού εξοστρακισμού από το ευρώ. Ορισμένοι επίσης δεν αντιλαμβάνονται ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει και απομάκρυνση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ίδιοι επίσης υποτιμούν τα αγαθά της κοινής ευρωπαϊκής ζωής, την κουλτούρα που αυτή διαμορφώνει και κυρίως δεν αποτιμούν το πνεύμα της Δημοκρατίας και της ελευθερίας που το ευρωπαϊκό περιβάλλον ενσωματώνει και αποδίδει στους πολίτες των χωρών, οι οποίοι συμμετέχουν σ' αυτήν. 
Η Ευρώπη είναι κάτι πολύ παραπάνω από ό,τι το κοινό νόμισμα εκφράζει. Εντός της αναπτύσσονται λειτουργίες μοναδικές και αποκτώνται ιδιότητες που μόνο αυτονόητες δεν είναι για τον υπόλοιπο κόσμο. Ενσωματώνει αξίες και αρχές αδιαπραγμάτευτες, οι οποίες δεν είναι δεδομένες αλλού. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο της ελευθερίας μετακίνησης και έκφρασης, της Δημοκρατίας, του διαλόγου, της διαβούλευσης, της ασφάλειας, της αλληλεγγύης, της ισονομίας και της ισοπολιτείας, των δικαιωμάτων κάθε κοινότητας επίσης, όσο αιρετική και ετερόδοξη κι αν είναι, παραμένει μοναδικό, είναι στοιχείο πολιτισμού και προόδου.

Οι απόψεις άλλωστε αυτού του δεύτερου Καρακούση δεν ήταν μιας χρήσης, αλλά επιβεβαιώνονταν με κάθε ευκαιρία. Ενδεικτικά, αμέσως μετά τις εκλογές εκτιμούσε πως: «Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου αποκλείει, επί του παρόντος τουλάχιστον, την αργεντινοποίηση της χώρας. Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι των Ελλήνων ανακουφίστηκαν, ένοιωσαν ότι γλίτωσαν την μεγάλη περιπέτεια και απέτρεψαν την απειλή του αιφνίδιου θανάτου της ελληνικής οικονομίας. Ουσιαστικά, οι ψηφοφόροι έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία στις θεωρούμενες συστημικές δυνάμεις, προσέφεραν λίγο χρόνο ακόμη, δεν θέλουν να θυσιάσουν εν ριπή οφθαλμού το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γνωρίζουν ότι αποκτήθηκε με κόπο και δεν είναι από αυτά που τα πετάει κανείς με την πρώτη δυσκολία. Δεν θέλουν οι Έλληνες να χάσουν την επαφή τους με την Ευρώπη και τους θεσμούς της».

Στη σύγκρουση των δύο Καρακούσηδων εκείνο που ο μέσος αναγνώστης, ο μέσος πολίτης, ο μέσος ψηφοφόρος πρέπει να εμπεδώσει είναι πως πράγματι, το τίμημα του ευρώ δεν μπορεί να είναι απεριόριστο, αλλά το εύρος της κοροϊδίας, το εύρος της υποτίμησης της νοημοσύνης, το εύρος του χαμαιλεοντισμού είναι απεριόριστο. Και χωρίς κανένα απολύτως τίμημα.

Σε ένα άλλο πολύ πρόσφατο παράδειγμα από τον καθεστωτικό λόγο, το κούρεμα του ελληνικού χρέους παρουσιαζόταν για ένα χρόνο ως το απόλυτο κακό. Εν ριπή οφθαλμού δεν μεταβλήθηκε απλώς στο απόλυτο καλό, αλλά όλοι συμπεριφέρονταν σαν να μην έπαιζε ως χθες το ρόλο του απόλυτου κακού.

Δεν πρόκειται καν για τη θεωρία της αλτσχαϊμεροποίησης των πολιτών. Δεν αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν να πάσχουν από μαζικό Αλτσχάιμερ. Τους αντιμετωπίζουν σαν να είναι ήρωες του "Μemento", της ταινίας που ο πρωταγωνιστής είχε μνήμη μόνο μερικών ωρών και μετά ξεχνούσε οτιδήποτε είχε προηγηθεί. Ίσως λοιπόν κι εμείς σαν αυτόν πρέπει να αρχίσουμε να χαράζουμε στο κορμί μας μερικές βασικές πληροφορίες για να τις ανακαλούμε όταν μας πιάνει η αμνησία: ως πρότινος ο καθεστωτικός λόγος είχε την έξοδο από το ευρώ ως ταμπού, την επέσειε ως πτώση στην άβυσσο και ως ιστορική καταστροφή.
 

Αναδημοσίευση από το unfollow.gr
tags: ευρώ, ΜΜΕ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)