Η Εναλλακτική για τη Γερμανία όταν ιδρύθηκε το 2013 ελάχιστες αναφορές είχε στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, το οποίο δεν είχε τις διαστάσεις που πήρε δύο χρόνια αργότερα. Στόχος της ήταν να μην υπάρξει περαιτέρω εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην ΕΕ και κυρίως στην Ευρωζώνη, μια επιλογή που βρισκόταν σε πλήρη εναρμόνιση με τη στάση που επέλεξε η κυβέρνηση Μέρκελ τον Σεπτέμβριο του 2008 όταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ: Τότε το Βερολίνο αρνήθηκε να αξιοποιήσει την κρίση ως παράγοντα επιτάχυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, καθώς επέλεξε βήμα σημειωτόν στο στάτους κβο της ημιτελούς ΟΝΕ.

Το φθινόπωρο του 2015 η Μέρκελ με την αρχική πολιτική των ανοικτών συνόρων στους πρόσφυγες προέβαλλε σαν πρόμαχος μιας ευρωπαϊκής αλληλεγγύης χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους απέναντι στην κοινή γνώμη της Γερμανίας, που για επτά ολόκληρα χρόνια άκουγε ότι η αλληλεγγύη εντός Ευρωζώνης είναι περιορισμένη και υπό αυστηρούς όρους. Ετσι δημιουργήθηκε μια αρνητική αντιμετώπιση της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες κυρίως στην εκλογική-κομματική βάση της Μέρκελ, με αποτέλεσμα πριν από έναν χρόνο να κυκλοφορούν σενάρια για αποχώρηση της καγκελαρίου.

Σήμερα η αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο του Βερολίνου απειλεί να αποσαθρώσει την ανάκαμψη που πέτυχε τους τελευταίους μήνες η Μέρκελ όχι γιατί υπάρχει ραγδαία ριζοσπαστικοποίηση προς τα δεξιά, αλλά γιατί η αρχική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες ήταν σε πλήρη απόκλιση με τη ρητορική της άρνησης αλληλεγγύης προς τον Νότο της Ευρωζώνης.

Οταν καλλιεργείται το κλίμα ότι δεν μπορούμε να δανειζόμαστε από κοινού με τον Νότο γιατί δεν μπορούμε να εγγυηθούμε τη δανειοληπτική φερεγγυότητα χωρών που δεν έχουν τους δικούς μας κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, τότε είναι έτοιμο το έδαφος για παρόμοια στάση και στο Προσφυγικό όταν καλυφθεί το πλαφόν των επιπρόσθετων εργατικών χεριών που θα χρειαστεί η οικονομία της χώρας.