Δύο τινά έχουν συμβεί με την υπόθεση του ΝΑΤΟ: Η Αθήνα είτε ξεκίνησε υπογείως (οποιουδήποτε είδους) συζητήσεις με την Τουρκία υπό τη «σκέπη» της Συμμαχίας και υπαναχώρησε είτε άγεται και φέρεται από τις προθέσεις της μεγαλύτερης κινητήριας δύναμής του, των ΗΠΑ.

Εάν ισχύει το πρώτο, τότε η ελληνική διπλωματία νοσεί βαριά, καθώς φαίνεται να μην υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο λήψης αποφάσεων, ένα κέντρο που θα καθοδηγεί τις διάφορες πτυχές της εξωτερικής μας πολιτικής ιδιαίτερα σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία όπως αυτή που διανύουμε. Με άλλα λόγια, δίνεται η εντύπωση διεθνώς και εγχώρια πως στην Ελλάδα επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο, κανείς δεν συνεννοείται με κανέναν. Και φυσικά, αυτό δεν αφορά οποιονδήποτε υπηρεσιακό παράγοντα του ΥΠΕΞ, αλλά την πολιτική ηγεσία του και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Εάν ισχύει το δεύτερο, τότε είναι εμφανές ότι οι Αμερικανοί παίζουν παιχνίδια στην πλάτη της ελληνικής πλευράς. Στις ΗΠΑ επιθυμούν όσο τίποτε άλλο ηρεμία λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές. Πολλά είναι αυτά που διακυβεύονται και ουδείς εκ των υποψηφίων θέλει αυτή τη στιγμή να υπάρχει μια δυσάρεστη κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, που βρέχει πλείστες όσες κρίσιμες σύμμαχες δυνάμεις των ΗΠΑ. Είναι λοιπόν πιθανόν η δήλωση του Γενς Στόλτενμπεργκ να συνιστά ένα άκομψο «ξεμπρόστιασμα» της Αθήνας, η οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί τις εκατέρωθεν πιέσεις.

Αλλά ας επικεντρωθούμε σε αυτό το τελευταίο. Είναι δυνατόν η πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα να αντισταθεί στις πιέσεις; Πώς θα το πράξει αυτό όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της έχει δηλώσει ότι η Ελλάδα θα είναι πάντα «πρόθυμος» σύμμαχος των ΗΠΑ;  Όταν η Αθήνα κάνει ελάχιστα και πολύ αργά για να επιβληθούν κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή  Ένωση στην Τουρκία;  Όταν παρακολουθεί αμέτοχη τις διεργασίες και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Γερμανία;  Όταν δηλώνει έτοιμη να αγοράσει όπλα από τη Γαλλία;

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο, ενώ φαίνεται πως και η πλέον βραχυπρόθεσμη κίνησή της δεν έχει κανένα στρατηγικό βάθος. Δεν ξέρει τι κάνει και πού να το πάει. Γι’ αυτό και δεν λέει κουβέντα για τις προθέσεις της εντός της χώρας, ενώ κρύβει οποιεσδήποτε κινήσεις κάνει εκτός αυτής.