Γιατί οι μαθητές να επισκεφθούν την Πτέρυγα Μάχης; Γιατί να εισέλθουν στο χώρο της Πολεμικής Αεροπορίας και να μετάσχουν στην εορτή της; Κι ήταν πολλοί οι μαθητές, μικροί και μεγάλοι. Κι ήταν μεγάλη η γιορτή. Τι γιορτάζουμε ακριβώς; Σιωπή. Μόνο ο ήχος του αεροσκάφους που ανασηκώνεται από τη γη όλο πυγμή. Μαζί του και το εθνικό φρόνημα. Κάπου εκεί ίσως να βρίσκει κανείς απάντηση στα ερωτήματα.
Σκηνή πρώτη. Είσοδος στο στρατόπεδο. Παιδιά εκστασιασμένα από το μέγεθος των αεροσκαφών και το μήκος των πυραύλων. Τρέχουν να τα πλησιάσουν, να τα ακουμπήσουν. Αναφωνούν σε κάθε απογείωση. Ενθουσιασμός και δέος. Μα κάπου αλλού, κάτι άλλα παιδιά, παιδιά κι αυτά, δεν χειροκροτούν στον ήχο του αεροσκάφους, παρά τρέχουν να κρυφτούν στο πιο κοντινό καταφύγιο. Είναι εκείνα τα παιδιά που ξέρουν ότι κάθε εναέρια επίσκεψη, παίρνει μαζί της και κάποιον δικό τους. Παιδιά κι αυτά. Ενθουσιασμός. Παιδιά και τα άλλα. Φόβος.
Σκηνή δεύτερη. Ο μαθητής ρωτάει. Κυρία, εσένα σ’ αρέσουν τα αεροπλάνα; Όχι. Γιατί κυρία; Γιατί τα αεροπλάνα κάνουν πόλεμο, κι ο πόλεμος δεν μ’ αρέσει.
Όχι, δεν είμαι τόσο αφελής που να αποδώσω τις αιτίες του πολέμου στο εναέριο μέσο άμυνας-επίθεσης. Ναι, οι άνθρωποι κάνουν τον πόλεμο. Αλλά όταν κάποιοι άνθρωποι μέσα σε κάποια αεροσκάφη πετάνε ψηλά στους ουρανούς, κάποια παιδιά δεν χειροκροτούν, παρά φοβούνται και τρέχουν να κρυφτούν. Κι αυτό πρέπει να το μάθουν όλα τα παιδιά!