«Τι κάνετε με το YouTube;» με ρώτησε ένα νέο κορίτσι σε μια συνάντηση στο πλαίσιο του προεκλογικού αγώνα στην Ανατολική Αττική. «Εμείς δεν διαβάζουμε εφημερίδες, δεν βλέπουμε τηλεόραση. Ενημερωνόμαστε απ’ αυτό εδώ!» συμπλήρωσε δείχνοντάς μου το κινητό της. «Να δείτε» επέμενε. Και άνοιξε το κινητό. Πλήθος μηνύματα της Ν.Δ. ξεπήδησαν το ένα μετά το άλλο. Ταυτόχρονα μαθαίναμε πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξοδεύει σε αυτές τις εκλογές για διαφήμιση στο YouTube 1 εκατομμύριο ευρώ. Ψίχουλα βέβαια μπροστά στα 280 εκατομμύρια που χρωστάει στις τράπεζες και δι’ αυτών στον ελληνικό λαό.
Εκεί στη ΝΔ έχουν πολύ καλή γνώση της παντοδυναμίας του Διαδικτύου στην εποχή μας. Ξέρουν καλά πως ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο, ακόμα τηλεαστέρας - τηλεπωλητής θα ήταν. Τις υπηρεσίες του αναζητούν όσοι στο φως της μέρας και «στα ίσια» δεν θα συμμετείχαν ούτε σε εκλογές για διαχείριση πολυκατοικίας, όχι για την πρωθυπουργία σε μια χώρα. Και βέβαια όταν έχεις χρήμα για το YouTube, τους φίλιους τηλεοπτικούς σταθμούς, τις εφημερίδες, τα sides, τα έμμισθα trolls, τα fake news και κάποιους αργυρώνητους δημοσιογράφους, τι χρειάζεσαι το ντιμπέιτ;
Το θέμα των ψεμάτων που επιστρατεύουν ενόψει εκλογών κόμματα και υποψήφιοι προκειμένου να πείσουν (να παραπλανήσουν καλύτερα) τον λαό να τους αναδείξει κυβέρνηση έχουν στηλιτεύσει και σημαντικές προσωπικότητες της συντηρητικής παράταξης, όπως ο Γιάννης Μαρίνος, παλιός διευθυντής του «Οικονομικού Ταχυδρόμου». «Ποινικό αδίκημα τα πολιτικά ψεύδη» είχε προτείνει το 1993. Τρία χρόνια πριν, το 1990, η Ν.Δ. προκειμένου να γίνει κυβέρνηση, υποσχόταν τα πάντα (καλή ώρα...). Ευαγγελίζονταν μείωση των τεράστιων ελλειμμάτων του Δημοσίου με ταυτόχρονη διατήρηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, πράγμα παντελώς αδύνατον! Υποσχόταν 1.000.000 νέες θέσεις εργασίας, αποκρύβοντας τον μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας που θα χάνονταν από την «εξυγίανση των προβληματικών επιχειρήσεων». Σήμερα, τη στιγμή που επιμένουν στο πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται ένας προσλαμβάνεται στο Δημόσιο, υποστηρίζουν πως θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και πως οι πόροι θα βρεθούν από τη μείωση των εξόδων του Δημοσίου. Δηλαδή; Λιγότερα φάρμακα στα νοσοκομεία; Λιγότερα βιβλία στα σχολεία; Λιγότεροι εργαζόμενοι; Δηλαδή πάλι απολύσεις; Αποκρουστική η ζωή που μας επιφυλάσσουν. Κι όμως, όλη αυτή η ζούγκλα γίνεται ελκυστική με τα νέα εργαλεία πολιτικής επικοινωνίας.
Μπορεί άραγε να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για τα πολιτικά ψεύδη; Εδώ ο καθένας πολίτης πρέπει να γίνει νομοθέτης του εαυτού του. Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην ψήφο που θα στείλουμε προς την κάλπη, όχι μόνον αυτή της 7ης Ιούλη, αλλά σε κάθε κάλπη στον πολιτικό και κοινωνικό μας βίο, να περνάμε από τη βάσανο της ηθικής αξιολόγησης όλους αυτούς που μας γεμίζουν ψέματα. Όλους όσοι ξοδεύουν χρήμα για να δημιουργήσουν ένα πολιτικό περιβάλλον που ευνοεί τα σχέδιά τους για την κατάκτηση της εξουσίας. Όλους όσοι μας θεωρούν αγέλη που μπορεί να ακολουθήσει τυφλά το μονοπάτι το οποίο με εύστοχες ενέργειες θα μας υποδείξουν. Ακόμα κι εκείνο το μονοπάτι που μας οδηγεί στον γκρεμό.
Προσοχή! Όταν θα πέφτουμε στο γοητευτικό κενό που υπάρχει πίσω από την κουρτίνα της πολιτικής απάτης που έστησαν με το YouTube αλλά όλα αυτά τα «σύγχρονα εργαλεία», θα είναι αργά. Μια και, ως γνωστόν, μετά από την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Ας φροντίσουμε λοιπόν, να μην επαληθευτεί για ακόμα μία φορά ο εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός στην απεύθυνσή του «Προς τους Επτανήσιους», όπου γράφει: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής Ανατολικής Αττικής
