Η Σύμβαση είναι το πρώτο νομικά δεσμευτικό μέσο στην Ευρώπη, με στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου νομικού πλαισίου για την προστασία των γυναικών από πράξεις βίας, καθώς και για την πρόληψη, δίωξη και εξάλειψη όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών. Η Σύμβαση θεσπίζει, επίσης, ένα διεθνή μηχανισμό για την παρακολούθηση της εφαρμογής της σε εθνικό επίπεδο, κατά την πάγια τακτική των Συμβάσεων που συνάπτονται εντός του θεσμικού πλαισίου του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η Σύμβαση επικεντρώνει σε τέσσερα βασικά θέματα: πρόληψη, προστασία, δίωξη και παρακολούθηση. Περιλαμβάνει προβλέψεις για την κατάρτιση των επαγγελματιών που βρίσκονται σε επαφή με τα θύματα, εκστρατείες ευαισθητοποίησης με την ανάπτυξη του σχετικού εκπαιδευτικού υλικού, δημιουργία προγραμμάτων θεραπείας για δράστες, παροχή υπηρεσιών στα θύματα, συμπεριλαμβανομένων των καταφυγίων για κακοποιημένες γυναίκες, τηλεφωνικών γραμμών εξυπηρέτησης και υπηρεσιών εξειδικευμένης ιατρικής, ψυχολογικής και νομικής υποστήριξης. Επιπλέον, η Σύμβαση ορίζει και ποινικοποιεί τις διάφορες μορφές βίας κατά των γυναικών -συμπεριλαμβανομένων των αναγκαστικών γάμων, του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, τη σωματική, ψυχολογική βία και σεξουαλική βία, ενώ ρυθμίζει θέματα δικαιοδοσίας, επιμέλειας, αστικών ενδίκων βοηθημάτων και μέσων, καθώς και άλλων πτυχών της δικαστικής διαδικασίας. Προβλέπεται, επίσης, η ανάπτυξη ενός συστήματος παροχής ασύλου με βάση το φύλο, πάνω στη βάση του ότι η υποχρέωση προστασίας περιλαμβάνει το δικαίωμα διεθνούς προστασίας. Ειδικότερα, γυναίκες θύματα βίας μπορούν να αναζητήσουν προστασία σε άλλο κράτος, όταν το δικό τους αποτυγχάνει  να προσφέρει επαρκή προστασία και αποτελεσματικά ένδικα μέσα.

Η Σύμβαση για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας άνοιξε για υπογραφή στις 11 Μαΐου 2011, με την ευκαιρία της 121ης Συνόδου της Επιτροπής Υπουργών στην Κωνσταντινούπολη. Την ίδια ημέρα, δεκατρείς χώρες – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέγραψαν τη νέα σύμβαση στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Μετά την 10η επικύρωσή της από την Ανδόρα στις 22 Απριλίου 2014, η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ την 1η Αυγούστου 2014. Πλην όμως, η Ελληνική Δημοκρατία, παρά την άκρως συμβολική κίνηση της υπογραφής της Σύμβασης ήδη την πρώτη ημέρα που αυτή άνοιξε προς υπογραφή, δεν έχει ως τώρα προβεί στην κύρωσή της, ώστε να ενσωματωθούν οι προβλέψεις της στο εσωτερικό εθνικό μας δίκαιο. Σε μια εποχή όπου η σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική βία κατά των γυναικών και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών παραμένει εκτεταμένη σε όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, η παράλειψη αυτή δίνει το λάθος μήνυμα όσον αφορά στην προθυμία της Ελλάδας να πρωτοστατήσει στη συνεχιζόμενη διεθνή προσπάθεια για την προστασία και την εμπέδωση των δικαιωμάτων των γυναικών σε ισότιμη βάση.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο Κύριος Υπουργός:

• Είναι στον άμεσο προγραμματισμό του Υπουργείου η υποβολή της ως ανωτέρω Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στη Βουλή των Ελλήνων προς κύρωση;

• Έχει ο Κύριος Υπουργός υπόψη του ένα ενδεικτικό χρονοδιάγραμμα για την υποβολή της εν λόγω Συμβάσεως προς κύρωση;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Καββαδία Αννέτα

Βαγενά Άννα

Γαβρόγλου Κώστας

Γεωργοπούλου Έφη

Δημαράς Γιώργος

Δουζίνας Κώστας

Θεοφύλακτος Ιωάννης

Ιγγλέζη Κατερίνα

Καρά Γιουσούφ Αιχάν

Καραγιαννίδης Χρήστος

Κασσιμάτη Νίνα

Κατριβάνου Βασιλική

Κουράκης Τάσος

Λάππας Σπυρίδων

Μιχελογιαννάκης Ιωάννης

Μπάρκας Κωνσταντίνος

Ντζιμάνης Γιώργος

Παπαδόπουλος Νικόλαος

Παπαδόπουλος Χριστόφορος

Παπανάτσιου Κατερίνα

Ρίζος Δημήτριος

Ριζούλης Ανδρέας

Σαρακιώτης Ιωάννης

Σεβαστάκης Δημήτρης

Σκούφα Μπέττυ (Ελισσάβετ)

Σταματάκη Ελένη

Συρίγος Αντώνιος

Τζούφη Μερόπη

Τσίρκας Βασίλης

Ψυχογιός Γιώργος