Σε αυτό το σύντομο προεκλογικό σπριντ, το μεγάλο κανάλι της Μεσογείων, κάνει ό,τι μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινος νους για να υπηρετήσει τη λογική του μνημονιακού μονόδρομου.

Στην «Έρευνα» του Π.Τσίμα, ο δημοσιογράφος είχε την ενδιαφέρουσα ιδέα να ασχοληθεί με τις χώρες που εν μέσω κρίσης οδηγήθηκαν στις κάλπες. Τη Γαλλία,την Ιρλανδία,την Πορτογαλία και την Ουγγαρία. Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούσε το ρεπορτάζ είναι ότι τα πιθανά ενδεχόμενα για τον ελληνικό λαό ενόψει τις 6ης Μάη είναι τα εξής τρία: Μνημόνιο με ολίγη από άσφαιρο αντινεοφιλελευθερισμό τύπου Ολάντ, ακροδεξιά με μπόλικη από νεοναζισμό ή αποχή.

Ο Π.Τσίμας, αποδείχθηκε οπαδός του δόγματος που δεν ισχύει μόνο στην πολιτική αλλά μάλλον και στην (δική του) δημοσιογραφική έρευνα. Δηλαδή πως: «Κάποια πράγματα λέγονται αλλά δεν γίνονται και κάποια άλλα γίνονται αλλά δεν λέγονται».

Ο χρόνος που αφιέρωσε η «έρευνα» για να παρουσιάσει την παρουσία του Μετώπου της Αριστεράς στη Γαλλία,ήταν αρκετός για να μας δείξει ένα περίλυπο μέλος του Parti de Gauche και την προτροπή Μελανσόν για ψήφο καταδίκης στον Σαρκοζύ στο δεύτερο γύρο.Η σύγκριση με τα ποσοστά της Αριστεράς το 2007 ή έστω εικόνες από τις τεράστιες συγκεντρώσεις του Μελανσόν, δεν χώρεσαν στο πλάνο.

Η αναφορά στην Ιρλανδία, πέρα από την επανάληψη των τετριμμένων περί μονοδρόμων, δεν μπήκε καν στον κόπο να αναφέρει ότι η αριστερά και το Sinn Fein για πάνω από δυο μήνες κινούνται σε ποσοστά περί το 25%.

Αντιθέτως, οι Ούγγροι νεοναζί, ο ακροδεξιός λαϊκισμός του Βίκτορ Ούρμπαν και της Μαρίν Λεπέν, παρήλασαν από τις οθόνες μας για όση ώρα χρειάζεται για να πιάσουμε το γνωστό υπονοούμενο. Μνημόνιο ή χάος, μνημόνιο ή τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Ας θυμηθούμε λίγο τα ξένοιαστα 80’s…