Τα παλιά ερειπωμένα σπίτια με γοητεύουν. Πολλοί, επηρεασμένοι από τα κινηματογραφικά θρίλερ, στη θέα τους σκέφτονται σκοτεινές και θλιβερές ιστορίες. Όχι εγώ. Το πέρασμα του χρόνου τους δίνει μια διαχρονικότητα, μια γλυκιά αίσθηση των ανθρώπων που έζησαν με όλες τις χαρές και τις λύπες που όλοι μας βιώνουμε στο εδώ και το τώρα.
Οι άνθρωποι που έζησαν σε αυτά δεν υπάρχουν πια, αλλά εμείς είμαστε εδώ και συνεχίζουμε την ίδια προσπάθεια, τον ίδιο αγώνα. Και αυτό μέσα μου λειτουργεί καθησυχαστικά.