Η Ελλάδα αφήνει πίσω της τα ασφυκτικά μνημόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής και της ασφυξίας. Ως οργανωμένα προγράμματα είναι όμως παρελθόν – ο «στενός κορσές» των μνημονιακών πολιτικών δεν υπάρχει πια. Το σημείο εκκίνησης λοιπόν για το αύριο που ξημερώνει παρουσιάζει συγκριτικά πλεονεκτήματα για την πατρίδα μας που επιτρέπουν ένα βαθμό αισιοδοξίας.
Η Ελλάδα και οι Ελληνες τα κατάφεραν. Αν λάβει κανείς υπόψη του τις γεωπολιτικές αναταράξεις της περιοχής μας και τις σχετικές διεθνείς ανακατατάξεις, θα δει ότι η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή μια από τις πιο «ενδιαφέρουσες» χώρες της Ε.Ε. και διεθνώς. Είναι ασφαλής, θεσμικά αξιόπιστη, διπλωματικά δραστήρια, τουριστικά περιζήτητη. Στο οικονομικό σκέλος έχουν πρόσφατα πιστοποιηθεί οι δυνατότητες και οι δυναμικές της χώρας.
Τα προβλήματα δεν τελείωσαν, ούτε η κρίση έχει παρέλθει, ωστόσο η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα βελτιώνεται σταθερά. Έχει διαμορφωθεί ένα σημαντικός δημοσιονομικός χώρος για στοχευμένες, κοστολογημένες ελαφρύνσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, ενώ ανακτάμε την ανεξαρτησία μας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, αυξάνοντας τον βηματισμό και τις πρωτοβουλίες μας στους τομείς που έχουμε ως προτεραιότητα για το επόμενο διάστημα: στην ανάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη προώθηση ενός βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου που αναδεικνύει του δυναμικούς τομείς της οικονομίας μας, στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει η χώρα μας, στη συνεχή βελτίωση των κοινωνικών και οικονομικών δεικτών, στη διαρκή μείωση της ανεργίας, και στην ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, των δικαιωμάτων και στην προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Μετά από τα αδυσώπητα χρόνια της λιτότητας που μας φτώχυναν συλλογικά και ατομικά, γυρνάμε επιτέλους σελίδα. Είναι η στιγμή της οικονομικής ανάκαμψης που θα φέρει στη χώρα μας διεθνείς επενδύσεις των οποίων το πολλαπλασιαστικό όφελος θα είναι μεγάλο και άμεσο. Αρκεί κανείς να παρατηρήσει το αμερικανικό, και όχι μόνο, ενδιαφέρον όπως αυτό εκδηλώθηκε με αφορμή τη Δ.Ε.Θ. για να καταλάβει τι θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Με τη χώρα ενεργό πόλο έλξης διεθνών επενδύσεων σε πολλαπλά πεδία, θα ακολουθήσει η μεγέθυνση του ΑΕΠ, η πολυπόθητη μείωση της ανεργίας των νέων και θα υπάρξει αύξηση μισθών.
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε στη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος κα την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους, χωρίς να ξεφύγουμε από τους δημοσιονομικούς μας στόχους, χωρίς να ξεχαρβαλώσουμε τα δημόσια οικονομικά, όπως συστηματικά έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις που μας χρεοκόπησαν.
Το αύριο που ξημερώνει θα είναι καλύτερο και για έναν ακόμη λόγο. Δέκα χρόνια μετά τη διεθνή χρηματοοικονομική κρίση του 2008, είναι φανερό ότι όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν τη σημασία του κοινωνικού κράτους και τις αδυναμίες του άκρατου καζίνο καπιταλισμού. Το μόνο νομοθέτημα της κυβέρνησης Ομπάμα που ο Πρόεδρος Τραμπ δεν κατάφερε να ξεριζώσει είναι αυτό που αφορά στην κοινωνική πρόνοια των μέχρι πρότινος ανασφάλιστων. Κοινωνικό κράτος, σύγχρονες κοινωνικές οικονομικές πολιτικές και μάχη κατά των υπέρμετρων ανισοτήτων είναι τα ζητούμενα με τα οποία η ο προοδευτικός πολιτικός κόσμος αγωνίζεται από τη Βρετανία του Κόρμπιν, την Ισπανία του Σάντσεθ και του Ιγκλέσιας, την Πορτογαλία του Αντόνιο Κόστα κ.α.
Τα όρια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αναδείχτηκαν περίτρανα αδύναμα και ελλειπή. Αποχώρηση του κράτους απο τομείς δημοσίου ενδιαφέροντος σημαίνει συχνά και υποχώρηση της ποιότητας και των παρεχόμενων υπηρεσιών καθώς και του καθολικού χαρακτήρα τους. Mε την ακραία συμπεριφορά της η ΝΔ αναδεικνύει με τρόπο εμφατικό την αδυναμία της να αναπτύξει προγραμματικό λόγο για την επόμενη μέρα στη χώρα, συνεχίζοντας να παραμένει προσηλωμένη στις συνταγές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία: τη συντριβή της εργασίας, στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, στην ακραία λιτότητα, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και ημετέρων, εις βάρος των πολλών, εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η προγραμματική σύγκριση και σύγκρουση με την ολοκλήρωση της τετραετίας θα δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να αποφασίσει και να διαλέξει με ποιο πολιτικό σχέδιο θέλει να προσωρήσει την επόμενη μέρα, με το προοδευτικό σχέδιο στήριξης της κοινωνίας, της συνοχής, της εργασίας ή με ένα σχέδιο πολιτικά και ιδεολογικά ακραίο που πολλές φορές σοκάρει και μετριοπαθείς συντηρητικούς και θυμίζει κοινωνική ρεβάνς για την εργασία, τα δικαιώματα, την οικονομία.
*Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
