Σε μια περίοδο πυκνή από γεγονότα, το γεγονός της εβδομάδας είναι, κατά τη γνώμη μου, το κίνημα των μαθητικών καταλήψεων. Για πολλούς λόγους. Πρώτον, σε μια μακρά περίοδο σχετικής νηνεμίας (ή, έστω, όπου οι αγώνες δεν καταφέρνουν να «συνολικοποιηθούν», για να θυμηθώ μια παλιά αγαπημένη κινηματική φράση), οι μαθητές και οι μαθήτριες εισβάλλουν μαζικά, κινηματικά και πανελλαδικά στο προσκήνιο. Δεύτερον, επειδή οι μαθητικές καταλήψεις θέτουν ζητήματα σε πολλά επίπεδα μαζί: από το πιο καθημερινό (ελλείψεις σε καθηγητές, προβλήματα θέρμανσης) μέχρι τη λειτουργία του σχολικού συστήματος (το εξετασιοκεντρικό «νέο λύκειο») και ακόμα γενικότερα ζητήματα (τη συνολικότερη απογοήτευση ή θυμό των παιδιών, για το παρόν και το μέλλον τους· η Γεωργία Βαλωμένου, που τα ξέρει αυτά από πρώτο χέρι ως καθηγήτρια, το έγραψε ωραία στα προηγούμενα «Ενθέματα»). Τρίτον, επειδή, παρακολουθώντας την κυβερνητική στάση, τις δηλώσεις περί «υποκίνησης» των καταλήψεων (από ποιον άλλο; τον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς), τις νουθεσίες προς τη μαθητιώσα νεολαία, καταλαβαίνουμε, για άλλη μια φορά, πόσο η κυβέρνηση έχει πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα: από την πραγματικότητα των σχολείων, των μαθητών και των μαθητριών, των δασκάλων και των καθηγητών, από τις αγωνίες, τις ελπίδες και τους φόβους τους.
Δεν χρειάζεται να κομίσω γλαύκα στην Αθήνα (ούτε κάρβουνο στο Νιούκαστλ, όπως λένε οι Βρετανοί) αναπτύσσοντας πόσο ο Ανδρέας Λοβέρδος και η κυβέρνηση είναι ανίκανοι και ακατάλληλοι. Ούτε χρειάζεται να ανοίξω το λοβέρδειον Μέγα Υπουργικόν Συναξάριον Φαιδρών, Ξεκαρδιστικών και Γελοιωδεστάτων Πράξεων και Μεγαχαχάνων — με πιο πρόσφατο κρούσμα την ΕΔΕ που διέταξε ο ίδιος για την απουσία του (του ιδίου) από τη δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου, η οποία και κατέληξε στην απόδοση ευθυνών στο γραφείο του ιδίου (και τον ίδιο). Επειδή όμως ο Α. Λοβέρδος δεν είναι απλώς Γελοίος (το γράφω με γάμμα κεφαλαίο, και γράμματα γνωρίζω), αλλά και Επικίνδυνος (το αποδείξει πολλές φορές: στην υπόθεση των οροθετικών, αλλά και προχθές, με τις προτάσεις για εθελοντική εργασία αδιόριστων εκπαιδευτικών, τους οποίους θα μοριοδοτεί) θέλω να σταθούμε σε μια ενέργειά του.
Την Τετάρτη λοιπόν, ο Α. Λοβέρδος δήλωνε: «Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου επικοινώνησα με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και με τον κ. Μανώλη Σφακιανάκη [τον επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος] και τους είπα ότι αν είναι μαθητική η σελίδα στο facebook έχει καλώς. Είναι η χρησιμοποίηση της τεχνολογίας από μαθητές. Αν, όμως, είναι ένας άνθρωπος μιας άλλης ηλικίας που θέλει να καθορίσει τη λειτουργία των σχολείων, τότε υπάρχει πρόβλημα. Ζήτησα τον σχετικό έλεγχο. Αυτό έγινε προς τον κ. Σφακιανάκη χθες το βράδυ και μετά τη συζήτηση που είχαμε, σήμερα το πρωί προς την κα Κουτζαμάνη».
Το ίδιο βράδυ, η σελίδα «Πανελλήνια Κατάληψη, Όχι στο Νέο Σύστημα», η οποία λειτουργούσε «ως κέντρο επικοινωνίας, συντονισμού των κινητοποιήσεων και πληροφόρησης των μαθητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις σχολείων» εξαφανίστηκε από προσώπου social media. Όπως έγραψε ο Αντώνης Λιάκος στο facebook, «δεδομένου ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν στην τελευταία δεκαετία τοn ρόλο που είχαν τα έντυπα στις κινητοποιήσεις (από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης), πώς θα αντιμετωπίζαμε το κλείσιμο μιας εφημερίδας επειδή υποστήριζε μια απεργία; Aυτό συνιστά κατευθείαν, και χωρίς περιστροφές, παραβίαση της δημοκρατίας και κατάργηση ελευθεριών των πολιτών. Γιατί είτε τη σελίδα την κατέβασε η Αστυνομία, είτε οι ίδιοι οι διαχειριστές της, μετά την έρευνα της Αστυνομίας και τον εκφοβισμό που ομολογεί ο υπουργός, δεν αλλάζει το αποτέλεσμα, το οποίο έχει ένα όνομα: Λογοκρισία. Νέτα σκέτα».
Η σελίδα άγνωστο πώς, επανήλθε την επόμενη μέρα. Ευχάριστο ασφαλώς, αυτό όμως δεν μειώνει σε τίποτα τη σοβαρότητα του ζητήματος, που συνθέτουν οι δηλώσεις Λοβέρδου, η ανάμιξη της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και της κ. εισαγγελέως και, τέλος, η «πτώση» της σελίδας – και όλα αυτά στο ζοφερό τοπίο που συνθέτουν οι προσαγωγές μαθητών και οι «εισαγγελικές παραγγελίες» της κ. Κουτζαμάνη εναντίον «εξωσχολικών ενηλίκων δραστών» αλλά και γονέων τα τέκναν των οποίων συμμετέχουν σε φαινόμενα «εξεζητημένης εγκληματικής» συμπεριφοράς.
Όσο το σκέφτομαι –και παρά τη σοβαρότητα του θέματος– δυσκολεύομαι να απονείμω στον υπουργό καλύτερο τίτλο από αυτόν του «επιθεωρητή». Ανακαλεί νοσταλγικές νότες περασμένων δεκαετιών με τους σχολικούς επιθεωρητές, τους παιδονόμους, τα μελανοδοχεία και τα μαθητικά πηλίκια, ποιοτικές αποχρώσεις του έργου του Γκόγκολ (του Νικολάι, όχι του μουσικού συγκροτήματος), έναν ευχάριστο αέρα Ροζ Πάνθηρα και Κλουζώ και, φυσικά, την ευεργετική αύρα του κωμειδυλλίου και της αθηναϊκής επιθεώρησης.Διατάξτε, κύριε Επιθεωρητά!
Σημ. Η σελίδα στο facebook έχει τίτλο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ο Στρατής Μπουρναζό ετοιμάζει νέα κριτική έκδοση των έργων «Πανουργίαι Υψηλότατες Μπερτόλδου και του υιού αυτού Λοβερδίνου» και «Συναξάριον του Τιμημένου Γαϊδάρου». Είναι επίσης curator της έκθεσης «Ανδραγαθήματα και Μοριοδοτήσεις του εκ Πατρών Ανδρέου», στο Μουσείο Μορίων και Σταθμών, Paris, Ile-de-France.
