Ήταν βόμβα για την υπουργό Παιδείας η απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα απολυτήρια, καθώς και για τις προϋποθέσεις απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Η Ν. Κεραμέως βρίσκεται τώρα σε ένα πολύ σοβαρό δίλημμα: είτε να συγκρουστεί με την ανεξάρτητη Αρχή, εκθέτοντας την κυβέρνηση και τη χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη, είτε να εφαρμόσει την απόφαση της Αρχής και να εξοργίσει την Εκκλησία, κάτι που, πέραν του πολιτικού κόστους για την κυβέρνηση, θα ήταν αντίθετο και με τις αρχές της.

Ίσως για να ξεδώσει, η υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε την επαναφορά της επιλογής σημαιοφόρου στο Δημοτικό με βάση τις επιδόσεις, μια πρακτική που κατά το παρελθόν εγκλώβιζε σε ψυχοφθόρους ανταγωνισμούς γονείς και παιδάκια. Πολύ πιο ανησυχητική όμως είναι η αντιεπιστημονική και αντιπαιδαγωγική εξαγγελία της Ν. Κεραμέως ότι το μάθημα της Ιστορίας θα αλλάξει, προκειμένου «να μην είναι κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά να αναπτύσσει εθνική συνείδηση».

Και είναι ανησυχητική γιατί όπως φαίνεται, στο μυαλό της υπουργού η «εθνική συνείδηση» δεν συμβιβάζεται ούτε με την κατανόηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ιστορίας ούτε με την ανάπτυξη κριτικής σκέψης, αλλά κυρίως με την αναπαραγωγή της μασημένης εθνοπατριδόπληκτης τροφής με την οποία το εκπαιδευτικό σύστημα τάιζε τα παιδιά του από τον Εμφύλιο και μετά.

Θα ήταν χρήσιμο, τώρα που είναι νωρίς, η Ν. Κεραμέως να αφήσει κατά μέρος αυτές τις ιδεοληψίες και να ακούσει πιο σοβαρά τις επιστημονικές προσεγγίσεις για τη διδακτική της Ιστορίας. Δεν είμαστε πια στο 1950. Ούτε έχει κανείς όρεξη να γυρίσουμε εκεί.