«Το Σάββατο 12 Απριλίου η μητέρα μου μεταφέρθηκε στην Εντατική του Νοσοκομείου Νικαίας μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.  Τη Μεγάλη Δευτέρα με αίτησή μου στην κοινωνική υπηρεσία αλλά και στην εισαγγελέα των φυλακών κ. Τρούπη ζήτησα να με μεταφέρουν με συνοδεία φρουρών στο νοσοκομείο για να δω τη μητέρα μου. Τη Μεγάλη Τρίτη μου ζήτησαν να τους προσκομίσω έγγραφο του Νοσοκομείου που να πιστοποιεί ότι πράγματι βρίσκεται στην Εντατική μετά από εγκεφαλικό παρ'ότι γνώριζαν ότι μέχρι να τους το φέρουν, υπήρχε κίνδυνος οι αρμόδιοι να έχουν εξαφανιστεί λόγω εορτών του Πάσχα.

Πράγματι, οι συγγενείς μου μου το έφεραν τη Μ. Πέμπτη το πρωί αλλά οι πάντες είχαν εξαφανιστεί μέχρι την Τρίτη του Πάσχα. Την Κυριακή του Πάσχα πληροφορούμαι ότι η μητέρα μου πέθανε και ότι θα κηδευθεί την Τρίτη στις 5 το απόγευμα. Από την Κυριακή αρχίζω να ενημερώνω τους αρμοδίους ότι η μητέρα μου πέθανε και ότι την Τρίτη πρέπει να με μεταφέρουν για να παραστώ στην κηδεία της.

Φωνή βοώντος. Την Τρίτη το πρωί στις 8 ειδοποιώ τον αρχιφύλακα να ειδοποιήσει την εισαγγελέα για να με μεταφέρουν το απόγευμα στην κηδεία, όπως το δικαιούμαι σύμφωνα με το νόμο. Η εισαγγελέας κ. Τρούπη και πάλι εξαφανίζεται, ενώ για παραπλάνησή μου στέλνουν μία ψυχολόγο. Επικοινωνώ το μεσημέρι με το δικηγόρο μου κ. Μυλωνά, που επικοινωνεί με τον κ. υπουργό Δικαιοσύνης ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον. Αλλά όταν επικοινωνεί με την εισαγγελέα κ. Τρούπη στις 15.30, αυτή του απαντάει ότι είναι πολύ αργά αφού δεν υπάρχει πια λεωφορείο για να με μεταφέρουν. Εύγε. Με τη συστηματική κωλυσιεργία κατάφεραν το επιδιωκόμενο, δηλαδή να μην παρευρεθώ στην κηδεία.

Καταγγέλλω αυτή την καταστρατήγηση του νόμου από την εισαγγελέα, καταγγέλλω τις μανούβρες και τον εμπαιγμό μου και αναρωτιέμαι: εφαρμόζονται οι νόμοι σε αυτό το κράτος δικαίου, όπως το αποκαλούν;»

Βασίλης Τζωρτζάτος

23 Απριλίου 2014