Χιλιάδες Σύρες πρόσφυγες του πολέμου επιβιώνουν σε επισφαλέστατες συνθήκες, είτε στη χώρα είτε σε προσφυγικά στρατόπεδα μόνες, αναγκασμένες να εφευρίσκουν καθημερινά τρόπους να φροντίσουν τις οικογένειές τους και κυρίως να προστατέψουν τα παιδιά τους από τη βία των αντρών. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περισσότερες από 150.000 οικογένειες σήμερα έχουν επικεφαλής γυναίκες, ενώ όλο και περισσότερα ανήλικα κορίτσια αναγκάζονται να παντρευτούν για να προσφέρουν κάποιου είδους ασφάλεια στις οικογένειές τους, όπως αφηγείται ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στον «Guardian».
«Το στρατόπεδο Ζαατάρι στην Ιορδανία δεν ήταν καθόλου ασφαλές για τα κορίτσια μου. Οι σκηνές είναι δίπλα η μία στην άλλη και νεαροί άντρες στέκονταν μπροστά στη δική μας παρακολουθώντας τις κόρες μου. Δεν μπορούσαν να βγουν μόνες, έπρεπε να τις συνοδεύω στην τουαλέτα, να υφίστανται τα πειράγματά τους, ιδίως η μεγαλύτερη, η 13χρονη Ρούλα. Ολες οι οικογένειες άρχισαν να παντρεύουν τα κορίτσια τους -ακόμη και δεκάχρονα- στην προσπάθειά τους να βρουν έναν άντρα να τις προστατέψει. Ενας 70χρονος Σαουδάραβας παντρεύτηκε την κόρη της γειτόνισσας. Δεν ξέρεις πόσο εκμεταλλεύονται τις μόνες γυναίκες. Εμένα μου την ζήτησε ένας 18χρονος Ιορδανός. Χρειάστηκε να της εξηγήσω τόσα πράγματα που δεν καταλάβαινε, να μιλήσω για την πρώτη νύχτα του γάμου σε ένα κορίτσι που το μόνο που ήθελε ήταν να παίζει με τις φίλες της. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι αν αυτό που έγινε ήταν δίκαιο για τη Ρούλα».
Γυναίκες σαν την Ουμ Ρούλα θα φέρουν για μια ζωή το τραύμα του εξαναγκασμού σε γάμο των κοριτσιών τους. Αλλά ο φόβος είναι πιο ισχυρός από τις επιφυλάξεις, όπως εξηγεί η μητέρα της 15χρονης Ντίμα. «Ο άντρας μου εξαφανίστηκε πριν από δύο χρόνια. Μείναμε χωρίς λεφτά και προστασία. Τα νεαρά κορίτσια έχουν γίνει πηγή τεράστιας αγωνίας για τους γονείς τους. Ιστορίες βιασμών και απαγωγών από τον στρατό ακούγονταν καθημερινά στο χωριό μας. Την ημέρα που εξαφανίστηκαν τα τρία κορίτσια του γείτονα πήρα την απόφαση να παντρέψω την Ντίμα, μην την βρει ίδια τύχη. Δεν ήθελε, αλλά της εξήγησα πως η ανάγκη μας για ασφάλεια είναι μεγαλύτερη από την επιθυμία της. Καλύτερα παντρεμένη παρά βιασμένη. Ο γάμος ήταν μια τραγωδία. Δύο μήνες μετά ο γαμπρός μού την έφερε πίσω λέγοντας πως την χώρισε. Η Ντίμα ήταν άρρωστη και η κατάθλιψή της ήταν εμφανής. Φύγαμε για Ιορδανία να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή. Δεν περνά μέρα να μη σκέφτομαι ότι ήταν τεράστιο λάθος να παντρέψω τη μικρή μου».
Τα διλήμματα του πολέμου είναι τραγικά γι’ αυτές τις γυναίκες, όπως έλεγε μια μητέρα: «Τα κορίτσια που τόσο αγάπησα όταν γεννήθηκαν είχαν γίνει ένα αβάσταχτο βάρος στην ψυχή μου.
»Δεν μπορείς να φανταστείς τον φόβο μιας μάνας ότι η κόρη της θα βιαστεί οποιαδήποτε στιγμή. Είναι τρομακτικό ότι αν μαθευτεί κάτι τέτοιο, αντί να βρει βοήθεια, οι θείοι της θα την σκότωναν. Γι’ αυτό πολλές αναγκαζόμαστε να παντρέψουμε τα κορίτσια μας».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Αλεχάντρα, η πρώτη τρανσέξουαλ – πρόσφυγας
Θύμα βασανιστηρίων στην Ονδούρα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, βρήκε άσυλο στην Ισπανία
«Τα τίναξε. Την πετάμε ή την κομματιάζουμε;». Ηταν τα τελευταία λόγια που άκουσε, ημιθανής η Αλεχάντρα, προτού πετάξουν το σώμα της σε μια χαράδρα. Η 34χρονη από την Ονδούρα σε ένα καθηλωτικό ρεπορτάζ στην «Ελ Παΐς» μίλησε για τις διώξεις, τις απειλές και την απόπειρα δολοφονίας της, επειδή ήταν γνωστή ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ στην πατρίδα της. Ενα βράδυ πέντε άντρες, με εντολή της αστυνομίας όπως καταγγέλλει, την απήγαγαν από το σπίτι της και επί ένα μήνα τη βασάνιζαν: τη χτυπούσαν, ουρούσαν πάνω της, τη βίαζαν, αδιάκοπα, σε βάρδιες. «Δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια -τόσο πρησμένα ήταν από τα χτυπήματα. Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν μου κάρφωσαν ένα κοπίδι στο κεφάλι κι έπειτα ήθελαν να το καρφώσουν και στο στόμα μου. Πόναγα φρικτά. Παρακαλούσα τον Θεό να με πάρει». Μια μέρα την πήραν αναίσθητη και την πέταξαν γυμνή σε μια μικρή χαράδρα πυροβολώντας την επανειλημμένα. Επέζησε με δύο σφαίρες στο καταπληγωμένο σώμα της και πολλά κατάγματα και, με τη βοήθεια της οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο», όπου από νέα είχε στρατευτεί για την προάσπιση των δικαιωμάτων των τρανσέξουαλ, κατάφερε να διαφύγει από αυτήν που θεωρείται η πιο βίαιη χώρα στον κόσμο. Πρόσφατη έκθεση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγγέλλει συστηματικές δολοφονίες δικηγόρων, δημοσιογράφων, δασκάλων, γκέι και τρανσέξουαλ, με τους δράστες να χαίρουν απόλυτης ατιμωρησίας. Περισσότερα από 50 μέλη της κοινότητας LGTB δολοφονήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια της κυβέρνησης Λόμπο και η κατάσταση δεν άλλαξε με τον αντικαταστάτη του Ορλάντο Ερνάντες. Σήμερα στην Ονδούρα διαπράττονται κάπου 500 φόνοι τον μήνα.
Η Αλεχάντρα κατάφερε να βγάλει ένα εισιτήριο για τη Μαδρίτη και με τη βοήθεια της ισπανικής Επιτροπής Αρωγής Προσφύγων κατέθεσε αίτηση ασύλου, με το αιτιολογικό ότι διώκεται και αν επιστρέψει στην πατρίδα της κινδυνεύει να δολοφονηθεί. Σήμερα είναι η πρώτη τρανσέξουαλ που κέρδισε καθεστώς πρόσφυγα. Ζει πλέον στη Μαδρίτη, όπου εργάζεται σαν καθαρίστρια. Ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει να ξεπεράσει τους εφιάλτες.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Σκοτώνοντας πόρνες στη Βαγδάτη
Είκοσι εννέα πόρνες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ σε διαμέρισμα όπου εργάζονταν, στη συνοικία Ζανούγια της Βαγδάτης. Πολλά από τα θύματα βρέθηκαν στοιβαγμένα στην τουαλέτα και είχαν πυροβοληθεί στο κεφάλι, όπως δείχνουν οι φρικιαστικές φωτογραφίες του άγριου εγκλήματος που κυκλοφορούν στο Ιντερνετ. Γραμμένη στην είσοδο του κτιρίου ήταν η απειλητική προειδοποίηση: «Αυτή είναι η μοίρα κάθε είδους πορνείας».
Για πολλούς πρόκειται για μια επίδειξη δύναμης των πολιτοφυλακών που διεκδικούν τον έλεγχο της περιοχής και τρομοκρατούν τους κατοίκους, απειλώντας πως οτιδήποτε θεωρήσουν «ηθικό παράπτωμα» θα αντιμετωπίζεται με συνοπτικές εκτελέσεις. Επίσημα κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη της σφαγής, αλλά πιστεύεται πως πρόκειται για τη σιιτική πολιτοφυλακή Asaib Ahl al-Haq, ομάδα ενόπλων που δρουν στη Ζανούγια. Το όνομά της σημαίνει «Ενωση των Δικαίων» και ξεκίνησε σαν πτέρυγα του Στρατού του Μάχντι, της μεγαλύτερης σιιτικής πολιτοφυλακής υπό την ηγεσία του αλ Σαντρ, από όπου αποσχίστηκε το 2008. Σήμερα είναι μια μικρή αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη ένοπλη ομάδα, που χαίρει επιρροής ακόμη και στην κυβέρνηση. Σε γειτονιές όπως η Ζανούγια, οι πολίτες ζουν κάτω από την εξουσία των όπλων τους και πρώτες στη λίστα των διωκόμενων είναι οι πόρνες, αλλά και κάθε γυναίκα που ο φανατισμός τους θεωρεί «ανέντιμη».
Δεν είναι οι πρώτες ανάλογες δολοφονίες σε αυτή την επικίνδυνη γειτονιά. Δύο κρούσματα μαζικών δολοφονιών, που στοίχισαν τη ζωή σε 15 άτομα, ανάμεσά τους πόρνες, έγιναν πέρυσι τον Μάιο ενώ μαγαζιά που πωλούν αλκοόλ, απαγορευμένο από το Ισλάμ, έχουν γίνει επίσης στόχος των φανατικών. Η Χανάα Εντουάρ, επικεφαλής της Ενωσης Αλ Αμάλ, μιας ΜΚΟ της Βαγδάτης, λέει πως αυτό δεν είναι μόνο ένα ειδεχθές έγκλημα, αλλά και μια πρόκληση προς την αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλει τον νόμο. «Οι πολιτοφυλακές επιχειρούν να επιβάλουν τον δικό τους νόμο. Η χώρα ζει υπό τον τρόμο που σκορπούν και οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα».
