Εν συνεχεία πρότεινε ένα επιπλέον επιχείρημα για τον υψηλό φόρο καυσίμων: έτσι αποτρέπονται οι πλούσιοι ιδιοκτήτες να θερμαίνουν τις πισίνες τους με φθηνό πετρέλαιο θέρμανσης.

Τα λογικά χάσματα του υπουργού δεν οφείλονται προφανώς σε έλλειμμα ευφυΐας και δεν είναι μόνο δικά του, είναι της κυβέρνησης. Προδίδουν όμως ένα ιδιότυπο πείσμα, έλλειψη πολιτικού πραγματισμού και μια περιορισμένη αντίληψη του πραγματικού κόστους της πολιτικής που εφαρμόζεται. Προσηλωμένος στον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος διά της συλλογής φόρων και της επιβολής ισοπεδωτικής λιτότητας, δεν βλέπει ότι οι παρενέργειες μπορεί να προκαλούν μη αντιστρεπτές βλάβες στο καθόλου οικοσύστημα – και δεν εννοώ μόνο τις προβλέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και στη δημόσια υγεία, αλλά και τις μη μετρήσιμες, τις απρόβλεπτες επιπτώσεις στα κοινωνικά ήθη.

Το εξωλεκτικό μήνυμα είναι το πιο ανησυχητικό μήνυμα που στέλνει ο υπουργός: για να περιορίσει μερικές εκατοντάδες πλούσιους, εγκαταλείπει στο ψύχος και το τοξικό νέφος μερικά εκατομμύρια φτωχούς. Το αντίθετο από τον βιβλικό μύθο των Σοδόμων· ο Θεός δεν θα έβρεχε πυρ και θειάφι εάν βρίσκονταν έστω και δέκα δίκαιοι.

Το να μην αναγνωρίζεις το λάθος, να μην αναγνωρίζεις το πρόβλημα, να μη διορθώνεις γραμμή πλεύσης, να μη βρίσκεις καν δυο λόγια συμπόνιας για τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες, ξεπερνάει το όριο της σκληρής πολιτικής· περνάει στη σφαίρα της ακατανόητης αναλγησίας, του παράλογου σαδισμού. Η καταδίκη αδιακρίτως δικαίων και αδίκων και η καταδίκη των πάντων στο τοξικό νέφος του παραλογισμού δεν συνιστά διάσωση πληγωμένης χώρας. Μάλλον, οδηγεί σε διάσωση της χώρας χωρίς όλους τους κατοίκους της, της Ελλάδας χωρίς πολλούς Ελληνες.