«Για να βασανίσεις έναν άνθρωπο πρέπει να τον βλέπεις ως αντικείμενο»
Μιλούν οι:
• Σοφία Βιδάλη
• Δημήτρης Κατσαρής
• Μαρία Μαραγκώνη
• Μαρία Πίνιου Καλλή
Στην Ελλάδα δεν γίνονται πια βασανιστήρια. Αυτή είναι τουλάχιστον η οφθαλμαπάτη που δημιουργούν ο αστικός Τύπος και τα δελτία των 8. Τι και αν σχεδόν καθημερινά «λαθρομετανάστες», «πρεζάκια», «εγκληματίες», «ταραχοποιοί» πέφτουν θύματα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας στα κρατητήρια και τις φυλακές. Την περασμένη Τρίτη, όμως, έγιναν παγκοσμίως γνωστά, μέσω δημοσιεύματος της Guardian, τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι 15 συλληφθέντες του Αγίου Παντελεήμονα και οι 24 συλληφθέντες από την παράσταση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων, την επόμενη μέρα [Εποχή, 7/10/2012]. Και η μαγική εικόνα κατέρρευσε. Τα κανάλια δεν μπορούσαν πλέον να αγνοούν την είδηση και υποχρεώθηκαν να «ενημερώσουν» την κοινή γνώμη για τις καταγγελίες των συλληφθέντων.
«Δεν μπορεί να λέγεται ότι η χώρα εκτίθεται δημοσίως όταν έχουμε διαδηλώσεις και να μη λέγεται ότι η χώρα εκτίθεται όποτε έχουμε καταγγελίες για βασανιστήρια. Δεν είμαστε Αμπού Γκράιμπ», υπογραμμίζει η εγκληματολόγος Σοφία Βιδάλη. «Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συστημικό πρόβλημα, αφού δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά για επαναλαμβανόμενα περιστατικά που η ιεραρχία αρνείται να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει, αλλά αντίθετα κατηγορεί τα θύματα αντί για τους θύτες. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Απλώς έκαναν το μοιραίο λάθος. Μετά τους μετανάστες, μετά τους ποινικούς, έφτασαν σε κάποιους με πολιτικές αναφορές».
Το μοιραίο λάθος
Όπως φαίνεται, λοιπόν, η αστυνομία πλέον εκτέθηκε διεθνώς. Βασάνισε ανθρώπους που έχουν φωνή, που αντιστέκονται και που θα έχουν στο πλάι τους συντρόφους να τους στηρίξουν. «Τους διώκουν γιατί είναι οι μοναδικοί που αντιστέκονται στον φασισμό», τονίζει ο εκ των δικηγόρων των συλληφθέντων Δημήτρης Κατσαρής. «Η αστυνομία έχει διαποτιστεί πλέον από το ναζισμό και αυτονομείται. Ήμουν παρών στην Ευελπίδων όταν τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους αλληλέγγυους και έτρεχαν οι ανώτεροί τους φωνάζοντάς τους να γυρίσουν πίσω».
«Για μέρες κυκλοφορούσαν οι φήμες στο διαδίκτυο ότι είχαν γίνει βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Δεν ξέρω γιατί τα ελληνικά ΜΜΕ δεν δημοσίευσαν την είδηση, αλλά μου κάνει εντύπωση ότι το έκαναν μετά το δημοσίευμα», μας εξηγεί η Μαρία Μαραγκώνη, ανταποκρίτρια της Guardian. «Η διεθνής κοινότητα γνωρίζει τα βασανιστήρια που έγιναν κατά τη διάρκεια της Χούντας και σοκάρεται στο άκουσμα της συνέχισής τους σήμερα γιατί δεν ξέρει ότι έχει καταλυθεί η νομιμότητα στην Ελλάδα, ούτε για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και τη συνεργασία της με ορισμένα τμήματα της αστυνομίας. Αυτή την έρευνα εμείς θα τη συνεχίσουμε», καταλήγει.
Όσα ξέρει ο κόσμος όλος, δεν τα ξέρει το υπουργείο
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν κάνουν λόγο για βασανιστήρια –ακόμη και μετά τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών– και προσπαθούν στοχοποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγουν να απαντήσουν επί της ουσίας. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σε ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ «Γιατί ο κ. Δένδιας δεν έχει κάνει εδώ και μία εβδομάδα καμία ενέργεια, ενώ το θέμα έχει τεθεί με επίσημο τρόπο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Γιατί δηλώνει σήμερα ότι δεν έχει γίνει καμία καταγγελία στην Ελληνική Αστυνομία; Η απραξία του δεν είναι άραγε πράξη συγκάλυψης των αστυνομικών αυθαιρεσιών;», απαντά: «Δεν κατανοούμε τον λόγο για τον οποίο στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιμένουν τη διερεύνηση από την πλευρά της Δικαιοσύνης, την οποία το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη αναμένει, όπως και τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης, ώστε να πράξει ανάλογα εάν χρειαστεί. Ο τελευταίος που δικαιούται να μιλά για "συγκάλυψη", είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα, το οποίο αντέδρασε και εξακολουθεί να αντιδρά με πολύ έντονο τρόπο στην αποκάλυψη των ονομάτων των κουκουλοφόρων».
Τα βασανιστήρια είναι ιδιώνυμο αδίκημα
Όμως η αξιοπιστία του υπουργείου έχει χαθεί πλήρως και οι αμφιβολίες για το αν βασανίστηκαν ή όχι οι συλληφθέντες έχουν καταρριφθεί. «Μάρτυρας δεν υπήρξα, ούτε έχω εξετάσει κάποιο από τα θύματα. Αυτά που έχω δει και έχω διαβάσει με οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα. Επειδή, όμως, εικοσιπέντε χρόνια ασχολούμαι με μαρτυρίες για βασανιστήρια διεθνώς, οι μαρτυρίες που διάβασα φυσικά και συνιστούν βασανιστήρια και φυσικά απαγορεύονται», τονίζει η Μαρία Πίνιου Καλλή από το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. «Ο νόμος Μαγκάκη 1500, χαρακτήρισε τα βασανιστήρια ως ιδιώνυμο αδίκημα, που απαγορεύεται όχι μόνο στους χώρους κράτησης, ανάκρισης ή σύλληψης, αλλά οπουδήποτε γίνονται από άτομο που ασκεί πολιτική εξουσία. Για την πρόληψη των βασανιστηρίων οφείλουμε να μην επιτρέπουμε την ατιμωρησία των ενόχων. Δεν αποτελεί καθημερινή πρακτική στα αστυνομικά τμήματα, αποτελεί όμως παράβαση καθήκοντος υψηλότατου βαθμού και πρέπει να χτυπηθεί εν τη γενέσει. Οι αστυνομικοί είναι όργανα της τάξης και είναι αυτοί που πρώτα από όλους πρέπει να σέβονται τους νόμους. Το υπουργείο οφείλει να το ερευνήσει όχι να το καλύψει», συμπληρώνει.
Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό
«Το να γίνει έρευνα και να επιβληθούν ποινές είναι μια πρώτη απαιτούμενη αντίδραση για να δείξει η δημοκρατία ότι δεν ανέχεται τέτοια πράγματα. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό», προσθέτει η Σοφία Βιδάλη. «Δεν μπορεί η αστυνομία που προστατεύει την τάξη να εγκληματεί. Είναι βασικός κανόνας της δημοκρατίας και πρέπει να αναγνωριστεί από την ηγεσία της αστυνομίας και τους άμεσα προϊστάμενους η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Αυτή τη φορά, ως φαίνεται, οι καταγγελίες δεν θα κλειδωθούν σε κάποιο συρτάρι. Την ερχόμενη εβδομάδα θα παραδοθεί η δικογραφία στους συνηγόρους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα καταθέσουν μηνύσεις εναντίον των βασανιστών. Όσο και να παρερμηνεύεται ο νόμος κατά το δοκούν, καμία ιατροδικαστική έκθεση δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα θύματα βασανίστηκαν. «Πώς θα μπορέσουν να κουκουλώσουν τις καταγγελίες;», αναρωτιέται ο Δ. Κατσαρής. «Δεν μπορούν τα συνεχή χτυπήματα στο ίδιο σημείο να τα αποδώσουν σε πτώση. Κανείς ιατροδικαστής δεν θα έβγαζε τέτοια πραγματογνωμοσύνη. Σαφώς τις τελευταίες μέρες μαθαίνουμε καινούργια νομικά, αφού είδαμε να διώκονται άνθρωποι με τον κουκουλονόμο επειδή φορούσαν κράνη κατά τη διάρκεια της οδήγησης ή να κινδυνεύουν με προφυλάκιση, χωρίς να προβλέπεται από το νόμο. Όμως η υπόθεση πια έχει ξεφύγει από τα σύνορα της Ελλάδας. Ήδη το CNN και το BBC μοντάρουν ρεπορτάζ από τους βασανισμούς, η διεθνής κοινότητα αντιδρά, πώς θα το κουκουλώσουν τώρα;», καταλήγει.
Αυτό, όμως, που επείγει να γίνει αντιληπτό σήμερα, ή καλύτερα χτες, είναι ότι με τα βασανιστήρια διακυβεύεται η δημοκρατία, η οποία θεμελιώνεται στο σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. «Τα βασανιστήρια προϋποθέτουν μια σειρά από ψυχοκοινωνικές διεργασίες μέσα στην ομάδα και δεν γίνονται ποτέ ατομικά. Ο αστυνομικός που βασανίζει έναν κρατούμενο δεν βρίσκεται κάπου στο βουνό, αλλά σε ένα χώρο όπου τον βλέπουν και άλλοι. Σαφώς, λοιπόν, είναι στη γνώση του προϊστάμενου», υπογραμμίζει η Σ. Βιδάλη. «Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα γιατί μια σειρά από ανθρώπους που κατέχουν θέσεις με λειτουργική, συμβολική σημασία μέσα σε ένα σώμα θεωρούν τελικά ότι κάποια ζωντανά όντα δεν έχουν την ιδιότητα του ανθρώπου. Για να κάνεις βασανιστήριο στον άλλον πρέπει να τον βλέπεις σαν αντικείμενο».
Ως φαίνεται, λοιπόν, μέρη ή τμήματα της αστυνομίας αντιμετωπίζουν ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες ως κατώτερες και αν αυτό συνεχιστεί ή επικρατήσει η διαρρηγμένη έστω κοινωνική συνοχή θα συνθλιβεί. Γι' αυτό πέρα από την άμεση καταγγελτική αντίδραση και δράση είναι άμεση η ανάγκη να απαιτηθεί σύσσωμα η άμεση παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Δένδια και η ποινική καταδίκη όλων όσοι εμπλέκονται φυσικά ή ηθικά στα βασανιστήρια.