«Το Υπουργείο Υγείας ακολουθεί κατά γράμμα την «πεπατημένη» της κυβέρνησης και νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου τις οποίες φέρνει εκ των υστέρων για κύρωση στην Βουλή. Αυτή είναι μια απαράδεκτη πρακτική που δεν είναι πια η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο και υποδηλώνει τη νοοτροπία «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» που έχει αυτή η κυβέρνηση, που θέλει να αποφασίζει χωρίς «περιττές» δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς συζήτηση και διάλογο με τις πολιτικές δυνάμεις παρά μόνο «κατόπιν εορτής», χωρίς σεβασμό στο θεσμοθετημένο κοινοβουλευτικό έλεγχο, με περιφρόνηση απέναντι στην κοινοβουλευτική τάξη και τη συνταγματική νομιμότητα, χωρίς εμπιστοσύνη τελικά στην ίδια τη Δημοκρατία, που φαίνεται ότι -κατά την κυβέρνηση- αντιστρατεύεται την «σωτηρία» της χώρας!
Και μόνο λοιπόν η διαδικασία συζήτησης των θεμάτων που περιλαμβάνει η προς κύρωση ΠΝΠ, συνιστά λόγο καταψήφισης της από θέση αρχής.
Ας δούμε όμως και την ουσία.
Με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη ρύθμιση των ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν που προηγήθηκε (στο τέλος του Οκτωβρίου), το Υπουργείο χορήγησε στο Κοινωφελές Ίδρυμα ασφαλιστική ενημερότητα μέχρι 31/12/2012 και άρα του έδωσε τη δυνατότητα είσπραξης οφειλομένων ποσών από τον ΕΟΠΥΥ και στη συνέχεια το περιθώριο πληρωμής μέρους των δεδουλευμένων προς τους εργαζόμενους και των χρεών προς τρίτους. Ταυτόχρονα βέβαια ανέστειλε μέχρι 31-1-2013 κάθε προσφυγή σε ένδικα μέσα από την πλευρά των πιστωτών του Ιδρύματος.
Δηλαδή, ενώ προφανώς είναι θετικό το γεγονός ότι οι 1200 εργαζόμενοι του νοσοκομείου που ήταν απλήρωτοι για μήνες μπόρεσαν να πάρουν 1 μισθό, το σημαντικό είναι ότι με την ΠΝΠ δεν αντιμετωπίστηκε κάποια «απρόβλεπτη ανάγκη», όπως λέει το σχέδιο νόμου, ούτε φυσικά επιλύθηκε το πρόβλημα της μη έγκαιρης καταβολής των δεδουλευμένων που έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση του προσωπικού, και πολύ περισσότερο δεν διασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία του νοσοκομείου, ούτε εξασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας, όπως παραπειστικά αναφέρεται.
Η μόνη που διευκολύνεται με τη ρύθμιση αυτή είναι η διαδικασία πώλησης του νοσοκομείου σε ιδιώτες, που είναι ήδη σε εξέλιξη. Μια διαδικασία αμφίβολου αποτελέσματος, αφού και στο παρελθόν επιχειρήθηκε, με τη ένθερμη υποστήριξη της υπουργίας Λοβέρδου, αλλά χωρίς αίσιο τέλος. Και ο λόγος είναι ότι το «Ερρίκος Ντυνάν», αυτό το κοινώς παραδεκτό κόσμημα της σύγχρονης νοσοκομειακής περίθαλψης, βρίσκεται όντως σε «ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική κατάσταση», όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου. Μόνο που για την εξέλιξη αυτή δεν ευθύνεται τόσο η κρίση, η εγγενής οικονομική αδυναμία του ΕΟΠΥΥ και τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας, αλλά η διαχρονικά αδιαφανής και μη χρηστή διαχείριση του Ιδρύματος, η διαμάχη ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων για την εκμετάλλευση του, και βεβαίως η ανοχή και συγκάλυψη των ατασθαλιών από το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα της χώρας και από τις κατά καιρούς ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας, που ενώ διόριζαν 3 στα 7 μέλη του ΔΣ παρίσταναν τις ανήξερες και τις ανεύθυνες για την προϊούσα χρεωκοπία του Ιδρύματος.
Ποιος πραγματικά θα μας εξηγήσει πώς ένα νοσοκομείο υψηλών προδιαγραφών και υψηλής ζήτησης, με ιδιωτικοοικονομικό management υποτίθεται, που ήταν υπό την πολιτική εποπτεία του Υπουργείου Υγείας, κατέληξε να χρωστά περίπου 240 εκ. ευρώ, να μην καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές και να έχει τους εργαζόμενους του, που με το φιλότιμο και την ευσυνειδησία τους το κρατούν ακόμα όρθιο, απλήρωτους για μήνες;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτή την απίστευτη εξέλιξη, που κινδυνεύει πραγματικά να οδηγήσει στο κλείσιμο του νοσοκομείου; Γιατί παρά τις επισημάνσεις πολλών και πρώτα απ’ όλα των εργαζομένων, γιατί παρά την κατά καιρούς δημοσιοποίηση στοιχείων, παρά την γνωστή κατάσταση, κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τον έλεγχο της διαχείρισης του «Ερρίκος Ντυνάν», κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την εξυγίανση και την αναδιοργάνωση του, αλλά όλοι φρόντιζαν να προετοιμάζουν την ιδιωτικοπoίηση του; Τι είδους πολιτική ασυλία «απολαμβάνει» η Διοίκηση του «Ερρίκος Ντυνάν» και του «Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού»;
Σήμερα, ο Υπουργός Υγείας «νίπτει τας χείρας του» και δηλώνει ότι αν δεν προχωρήσει η πώληση, το Κράτος δεν μπορεί να παρέμβει και το κλείσιμο του νοσοκομείου είναι μονόδρομος.
Είναι ο γνωστός μονόδρομος της ελεύθερης αγοράς που ρυθμίζει τα πάντα, χωρίς τον κρατικό παρεμβατισμό που υποτίθεται εμποδίζει τον ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα!
Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους και την κοινωνία, διατυπώνουμε την πολιτική θέση ότι η βιωσιμότητα του νοσοκομείου, η συνέχιση της λειτουργίας του και η διατήρηση του κοινωφελούς του χαρακτήρα, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο στην προοπτική της ένταξης του στο ΕΣΥ, προφανώς μετά από αυστηρό διαχειριστικό έλεγχο και απόδοση ευθυνών και με απόλυτη προτεραιότητα την κατοχύρωση των εργασιακών, μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωση της να ευνοήσει τον κερδοσκοπικό ανταγωνισμό των εγχώριων και εξωχώριων επιχειρηματικών ομίλων για τη νομή ενός «φιλέτου» στο χώρο της Υγείας.
Εμείς διεκδικούμε την αξιοποίηση ενός σύγχρονου νοσοκομείου από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας που όλοι αναγνωρίζουμε ότι έχει σοβαρά ελλείμματα σε υποδομές και εξοπλισμό, πάντα στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδιασμού για τις νοσοκομειακές υπηρεσίες της Αθήνας και πάντα με όρους κάλυψης πραγματικών αναγκών, καθολικής και δωρεάν πρόσβασης των πολιτών, διαφάνειας, ελέγχου ποιότητας και κοινωνικής ανταποδοτικότητας».
