Ή πώς μια ομάδα μουζικάντιδων και κινηματογραφιστών μπορεί να κάνει ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, σε συνθήκες κρίσης.

Δεν σκεφτόμαστε την αφραγκία μας, είπαμε. Πάμε κι ό,τι γίνει.

Γιατί; Γιατί χωρίς σινεμά και μουσική δεν μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς πολιτισμό δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Καλοκαίρι 2010. Grecia Salentina στην περιοχή της Απουλίας. Καλημέρα, Στερνατία, Κοριλιάνο ... Χειμώνας του 2011 πίσω στη Μήλο, τα παιδιά του γυμνασίου τραγουδούν το «Άντρα μου πάει». Μοντάζ μηνών για να μπουν σε μια τάξη οι 90 ώρες υλικού. Να προκύψει η ανάγκη για επιστροφή στη Grecia Salentina. Χειμώνας του 2012 στο Κοριλιάνο και στο Τζολίνο απόπειρες τελικής καταγραφής.

Griko : Μια πανάρχαια γλώσσα που ξεκίνησε από δω για να ταξιδέψει και να φτάσει εκεί. Και τώρα χάνεται. Κι όταν χάνεται μια γλώσσα χάνεται η λέξη, ο λόγος σβήνει. Κι εκεί έρχονται οι νότες, κι οι λέξεις ζωντανεύουν. Γίνονται στιχάκια και τα στιχάκια γίνονται τραγούδια. Είναι η τελευταία τους ευκαιρεία.

Οι μουζικάντιδες την φέρνουν πίσω στον τόπο προέλευσης. Στη Μήλο, στην Αθήνα ... Εκεί όπου η κρίση μαίνεται.

Αλλά η ταινία έγινε και ταξιδεύει: Θεσσαλονίκη, Σπέκια, Αθήνα, Ροβερέτο, Βουδαπέστη, Κωνσταντινούπολη. Κι αυτές τις μέρες στο προαύλιο της ΕΡΤ, στο σύλλογο Αρχαιολόγων ... κι έπεται συνέχεια.

Γιατί όταν η γλώσσα σβήνει, σβήνει η φλόγα.

ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΒΟΤΣΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΗΧΟΣ: ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΟΛΕΝΤΣΗΣ

ΜΟΝΤΑΖ: ΦΑΝΗ ΖΙΩΖΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ENCARDIA

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΛΙΔΗΣ