Η ιλαροτραγωδία που ζούμε θα μπορούσε να φέρει, παραλλαγμένο, τον τίτλο μιας άλλης ταινίας: «Τρόμος και παράνοια στην Αθήνα». Ο Τζόκερ άναψε φωτιές στο Γκόθαμ Σίτι, αλλά αποκάλυψε όλη την επικίνδυνη γελοιότητα του Αθενς Σίτι.

Τι άλλο εκτός από τρόμο μπορεί να βίωσαν τα παιδιά όταν υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού τα έδειχναν στους αστυνομικούς; Τι άλλο εκτός από τρόμο απέναντι σε ένα καφκικό κράτος μπορεί να ένιωσαν οι γονείς τους που ταλαιπωρήθηκαν επί ώρες; Τι άλλο μπορεί να ένιωσαν οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που είδαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ένστολοι μπουκάρουν σε σινεμά ως άλλη αστυνομία της ηθικής;

Τρόμος και παράνοια. Μια σειρά από παράγοντες του «επιτελικού» -μην ξεχνιόμαστε- κράτους έδειχναν ο ένας τον άλλο: η αστυνομία το υπουργείο Πολιτισμού, η αρμόδια υπάλληλος την προϊσταμένη της και τον εισαγγελέα, η υπουργός Πολιτισμού τους υπαλλήλους της.

Ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη -ανήμερα της «ημέρας της αστυνομίας» που ο ίδιος καθιέρωσε- κάλεσε σε... πολιτική ανυπακοή, τουιτάροντας ότι θα παραβιάσει τον νόμο και θα δει την ταινία με τον ανήλικο γιο του.

Υπάρχει κάτι που φοβάται η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη στο «Τζόκερ» και καταφεύγει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε; Ή μήπως θεωρεί πως συνιστά έκθεση σε ακραία βία για τα παιδιά μια κινηματογραφική ταινία και όχι οι επιχειρήσεις-σκούπα, οι πρόσφυγες που καίγονται ζωντανοί σε καταυλισμούς, η κατάργηση του ασύλου, η φτώχεια που ζουν στην καθημερινότητά τους, το μέλλον χωρίς προοπτικές, οι συνθήκες ασφυξίας;

Προφανώς η κυβέρνηση της Ν.Δ. φοβάται γιατί ακόμα και η αρτιότερη επικοινωνιακή διαχείριση δεν μπορεί να κρύβει για καιρό την ουσία της πολιτικής της: κατεδαφίζει με ταχείς ρυθμούς ό,τι απέμεινε από το κράτος πρόνοιας, βαθαίνει τις ανισότητες και κατασκευάζει για τα παιδιά ένα μέλλον ακόμα πιο δυστοπικό και από το Γκόθαμ Σίτι.

Ο κινηματογραφικός υποψήφιος δήμαρχος Τόμας Γουέιν αποκαλεί τους φτωχούς «κλόουν που δεν τα κατάφεραν». Ο Ελληνας πρωθυπουργός ήταν ακόμα σαφέστερος: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση».