Παραμένει γρίφος αναπάντητος με ποιες διαδικασίες, από ποιους καταλόγους, ποιων κομματικών οργανώσεων της Νέας Δημοκρατίας, με ποια κριτήρια αναδείχτηκαν οι εκπρόσωποι στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο στην Παιανία.
Η απάντηση με τις περισσότερες πιθανότητες συνάγεται έμμεσα από την «ακτινογραφία» του ενδοσυνεδριακού «δημοψηφίσματος», όπου η συντριπτική πλειοψηφία των 2.000 συνέδρων ενέκρινε με υψηλότατα ποσοστά τις νεοφιλελεύθερες θέσεις που εισηγήθηκε ο ηγετικός πυρήνας περί τον κ. Μητσοτάκη. Δύσκολα θα προέκυπτε μια σύνθεση που θα άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην εισπράξουν συντριπτικά ποσοστά επιδοκιμασίας οι επιλογές της ηγεσίας, διατυπωμένες ήδη στη Θεσσαλονίκη και στα προσυνέδρια. Προϋποθέτουν ιδιαίτερη φροντίδα και προβλεπτικότητα «επιδόσεις», όπως οι ακόλουθες, ενδεικτικά:
Στην ερώτηση, «όταν μια νέα επιχείρηση παραβιάσει για πρώτη φορά την ασφαλιστική νομοθεσία να της δίνεται μια ευκαιρία συμμόρφωσης πριν από την επιβολή προστίμου», θετική απάντηση: 65,3%.
Στην ερώτηση αν θα πρέπει οι νέοι εργαζόμενοι να μπορούν να επιλέγουν μεταξύ του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών για την υποχρεωτική τους ασφάλιση (σύνταξη και υγεία), θετική απάντηση: 63,7%.
Στην ερώτηση αν διευθυντικές θέσεις στο δημόσιο θα μπορούν να διεκδικούνται και από στελέχη του ιδιωτικού τομέα, θετική απάντηση: 74,6% .
Στην ερώτηση για την παραχώρηση σε ιδιώτες της αποκομιδής των σκουπιδιών, «όπου είναι δυνατόν και πιο οικονομικό», θετική απάντηση: 89,6%.
Στην ερώτηση αν η διαχείριση της Πρωτοβάθμιας Υγείας (Κέντρα Υγείας) πρέπει να περάσει στους δήμους, από τις Υγειονομικές Περιφέρειες, όπως ισχύει σήμερα, θετική απάντηση: 66,9%.
Στην ερώτηση αν πρέπει να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος, που θα επέτρεπε «να ανοίξει ο δρόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων», θετική απάντηση: 96,5%.
Από τις συνολικά 15 ερωτήσεις στις οποίες κλήθηκαν να απαντήσουν οι σύνεδροι –και οι οποίες προεξοφλούν ποια θα είναι σε γενικές γραμμές η «στρατηγική» της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη– δύο παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η ερώτηση αν «θα πρέπει, εφόσον η Βουλή αδυνατεί να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας με συναινετικό τρόπο, ο πρόεδρος να εκλέγεται από τον λαό χωρίς να προκαλείται διάλυση της Βουλής και εθνικές εκλογές», και η ερώτηση αν θα πρέπει να αποτελέσει «κεντρική προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης η άμεση πάταξη της ανομίας στα Εξάρχεια και στις άλλες περιοχές παραβατικότητας».
Αποκλίνουν ως προς το ότι η μεν πρώτη, προκειμένου να ικανοποιηθεί προϋποθέτει συνταγματική μεταρρύθμιση και άρα παραπέμπεται στις καλένδες, η δε δεύτερη μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, όμως μόνο υπό τον αμφίβολο όρο ότι πρωθυπουργός της επόμενης κυβέρνησης θα είναι ο κ. Μητσοτάκης. Συγκλίνουν, ωστόσο, ως προς το πραγματικό ζητούμενό τους: την πανηγυρική δικαίωση που επιζητεί για τον ίδιο και τις πολιτικές του θέσεις ο κ. Σαμαράς σε ανταπόδοση της υποστήριξής του στον κ. Μητσοτάκη.
Τα υψηλά ποσοστά θετικής ανταπόκρισης στις δύο ερωτήσεις -81,5% η πρώτη και 94,6% η δεύτερη- δείχνουν θερμή ανταπόκριση των συνέδρων στα αισθήματα που ταλανίζουν τον κ. Σαμαρά από την επομένη της απώλειας της πρωθυπουργίας. Δείχνουν και την απάντηση στο ερώτημα ποια κριτήρια επέδρασαν στη συγκεκριμένη σύνθεση του συνεδρίου; Χρήζει διερεύνησης.
Όπως χρήζει προσεκτικής πολιτικής στάθμισης η ενθουσιώδης υποδοχή που επεφύλαξε η μεγάλη πλειοψηφία των συνέδρων στον κ. Σαμαρά και την ομιλία του –ιδεολογικό μανιφέστο και συνάμα διακήρυξη δικαίωσης της πολιτικής του ατζέντας και της διακυβέρνησής του. Μια τετριμμένη επανάληψη του επιχειρήματος ότι η πτώση της κυβέρνησής του υπήρξε αποτέλεσμα ενός είδους συνταγματικού πραξικοπήματος της Αριστεράς με έρεισμα την αδυναμία σχηματισμού στη Βουλή πλειοψηφίας ικανής να αναδείξει πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα αρκεστεί, άραγε, ο κ. Σαμαράς στην παρηγοριά της θετικής απάντησης του 81,5% των συνέδρων στην ερώτηση αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει «να εκλέγεται από τον λαό χωρίς να προκαλείται διάλυση της Βουλής και εθνικές εκλογές»;
Αν κάτι στην ομιλία του κ. Σαμαρά είναι πραγματικά άξιο σοβαρής ενασχόλησης, αυτό είναι η κατάθεση της ούλτρα οπισθοδρομικής ιδεολογικής πλατφόρμας, την οποία προφανώς φλέγεται να μεταγγίσει στη ΝΔ, σε πολωτική αντιπαράθεση με το προοδευτικό κοινωνικό και πολιτικό πρόταγμα: «Το μέλλον του κόσμου ανήκει στα φιλελεύθερα ιδανικά. Ο κομμουνισμός πέθανε. Ο κάθε είδους κρατισμός αργοπεθαίνει … Συντηρητισμός δεν είναι η άρνηση της αλλαγής, είναι η άρνηση στην ισοπέδωση που φέρνουν οι αριστερές ιδεοληψίες! … Κάποιοι θέλουν να σβήσουν την εθνική ταυτότητα αυτού του λαού. Δεν θα τους αφήσουμε! Κάποιοι θέλουν να σβήσουν και την Ορθοδοξία, που είναι η ταυτότητά μας! Δεν θα τους αφήσουμε!».
Και το «δια ταύτα»: «Έχουμε υποχρέωση να εξαλείψουμε το “κόκκινο παρακράτος” της ανομίας, τα τάγματα εφόδου, τους “Ρουβίκωνες”, την τρομοκρατία και τη βία μέσα στα πανεπιστήμια και τα “άβατα” — στα Εξάρχεια και παντού!». Σχεδόν αυτολεξεί η ερώτηση περί «άμεσης πάταξης της ανομίας στα Εξάρχεια και στις άλλες περιοχές παραβατικότητας», η οποία εισέπραξε τη θετική απάντηση του 94,6% των συνέδρων. Ο κ. Σαμαράς μπορεί να αισιοδοξεί ότι το πολωτικό μήνυμά του βρίσκει ανταπόκριση στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη; Ναι.
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να αισιοδοξεί ότι τα μηνύματα που εξέπεμψε το συνέδριό του θα τύχουν ευρείας αποδοχής από το δημοκρατικό ακροατήριο; Αμφίβολο. Μπορεί, ωστόσο, να αισιοδοξεί ότι ο εναγκαλισμός του με τον αντιδραστικό συντηρητισμό του κ. Σαμαρά θα του αποφέρει ένα κομμάτι ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, που θα βρεθούν ανέστιοι μετά την καταδίκη από την ποινική δικαιοσύνη της εγκληματικής οργάνωσης, με την οποία είχε ερωτοτροπήσει ως πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς.
Και η Νέα Δημοκρατία; Η «εποχή Μητσοτάκη υπ’ αριθμόν δύο» θα αποδειχθεί το κύκνειο άσμα της;