Οταν ο βιογράφος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταπιαστεί να αποτιμήσει την περίοδο του πολιτικού βίου του από την εκλογή του στην αρχηγία του κόμματος, Ιανουάριος του 2016, μέχρι σήμερα, φθινόπωρο του 2017, ως το σοβαρότερο από τα λάθη του κ. Μητσοτάκη θα καταγράψει το ότι επέμενε να «διαβάζει» επιπόλαια τις δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματός του. Με αποτέλεσμα, ωθούμενος από την ασυγκράτητη επιθυμία του να γίνει πρωθυπουργός το ταχύτερο, να παραβλέπει όλες τις σοβαρές παραμέτρους της πραγματικότητας. Επέμενε –θα παρατηρεί ο βιογράφος– να ερμηνεύει τη λαϊκή δυσαρέσκεια από τις δεσμεύσεις –δικές της αλλά και των μνημονιακών κυβερνήσεων πριν από αυτήν– που επωμίστηκε η κυβέρνηση προκειμένου να απαλλαγεί η χώρα από την επιτροπεία των δανειστών, ως επιβράβευση της αντιπολιτευτικής τακτικής του, και, το τρις χειρότερο, ως αποδοχή του δικού του σχεδίου(;) εξόδου από την κρίση. Ο κ. Μητσοτάκης και οι σύμβουλοί δεν είδαν ότι αυτό που έχανε η κυβέρνηση σε δημοσκοπικές εντυπώσεις δεν το εισέπρατταν αυτοί σε πραγματικό πολιτικό κεφάλαιο.
Οι εξελίξεις που ο κ. Μητσοτάκης δεν ήθελε ή δεν μπόρεσε να διαβλέψει, έρχονται τώρα και τον αφήνουν απελπιστικά πίσω. Η επιτυχής ολοκλήρωση της δεύτερης αξιόλογης, η προεξοφλούμενη ως θετική ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, η πρόσφατη διαβεβαίωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλάους Ρέγκλινγκ –σε συνέχεια ανάλογων τοποθετήσεων άλλων κορυφαίων κοινοτικών αξιωματούχων– ότι το ελληνικό πρόγραμμα τελειώνει τον Αύγουστο του 2018, υποχρεώνουν τον αρχηγό της ΝΔ να ξανασκεφτεί κάτι που μέχρι τώρα μάλλον θεωρούσε περιττή έγνοια, αν όχι και εμπόδιο στην προέλασή του: την προτροπή να επεξεργαστεί τεκμηριωμένη στρατηγική και να οργανώσει τακτική σε βάθος χρόνου, επενδύοντας με σοβαρότητα στο πολιτικό, κοινωνικό και επιχειρηματικό περιβάλλον που θα προκύψει μετά τα μνημόνια –προτροπή εκπορευόμενη και από σοβαρή μερίδα στελεχών του κόμματός του.
Επενδύοντας στη φθορά
Έχει χάσει πολύ χρόνο ο κ. Μητσοτάκης. Έπρεπε να έχει ξεκινήσει από τον Ιούλιο κιόλας, αμέσως μετά την δεύτερη αξιολόγηση. Δεν το έκανε, θέτοντας έτσι ο ίδιος υπό αμφισβήτηση την ευθυκρισία του –την οποία οι δημοσκόποι του αποφεύγουν επιμελώς να συμπεριλάβουν στα ερωτηματολόγιά τους. Αντίθετα, επιλέγει να συνεχίσει να επενδύει αποκλειστικά στη φθορά που συνεπάγεται για την κυβέρνηση –κάθε κυβέρνηση– η τριβή με τις ευθύνες της διακυβέρνησης. Επιλέγει να ανεβάζει τα ντεσιμπέλ με κάθε ευκαιρία που του προσφέρουν τα κέντρα της παραπληροφόρησης, και να κατεβάζει την πολιτική αντιπαράθεση στο επίπεδο των υβριστικών χαρακτηρισμών και, τελικά, στο επίπεδο της άποψής του για την πολιτική, και άρα για τον άνθρωπο, στο επίπεδο της δυσανεξίας του προς το θεμελίωμα του σύγχρονου πολιτικού και πολιτισμικού εποικοδομήματος: την ιδέα της ισότητας. Η αποστροφή του λόγου του, κατά την πρόσφατη ομιλία του στην ΔΕΘ –«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση…»– χαρακτηρίζει τον άνδρα πέρα από κάθε σχόλιο.
Αλλά αν ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιλαμβάνεται πόσο τον υποτιμούν, ως άνθρωπο, απόψεις σαν κι αυτήν, είναι ίσως καιρός να σταθμίσει πόσο του στοιχίζουν, ως διεκδικητή της πρωθυπουργίας, οι χειρισμοί του στο επίπεδο της πεζής πολιτικής καθημερινότητας. Χειρισμοί που κάνουν να ακούγεται όλο και πιο συχνά στο δημόσιο λόγο, σε βαθμό κοινής παραδοχής, η παρατήρηση ότι, «αν ο κ. Μητσοτάκης δεν υπήρχε, θα έπρεπε ο κ. Τσίπρας να τον εφεύρει». Ο κ. Μητσοτάκης χρωστάει, στο πολιτικό του μέλλον έστω, να μην κωφεύει στις επισημάνσεις ότι η αντιπολίτευση που ασκεί, και ο τρόπος που το κάνει –με έναν λόγο ακραίο, στα όρια του παροξυσμού, χωρίς στρατηγική, που πλήττει, σε τελικά ανάλυση, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία της παράταξής του– «είναι το είδος της αντιπολίτευσης που ονειρεύεται κάθε κυβέρνηση».
Αν αυτά δεν αρκούν, ας ξανακούσει την ομιλία του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή την περασμένη Δευτέρα πάνω στην πρόταση «πυροτέχνημα» της ΝΔ να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας. «Παρακολουθώντας», είπε ο Αλ. Τσίπρας, «τον τρόπο με τον οποίο ασκείτε αντιπολίτευση, […] τη σπουδή σας όλο αυτό το διάστημα, που επικεντρώθηκε στο αφήγημα της παρένθεσης, στο αφήγημα της αδυναμίας ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, της επίσπευσης των εκλογών […], τον τρόπο με τον οποίο, σε κάθε γεγονός που έρχεται μπροστά μας, ζητάτε διαρκώς παραιτήσεις υπουργών –έχω μετρήσει πάνω από δεκαπέντε αιτήματα για παραιτήσεις υπουργών από τότε που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση– έχω την αίσθηση ότι, αν έκρινα αποκλειστικά με κριτήρια εκλογικών σκοπιμοτήτων, θα ομολογούσα ευθαρσώς ότι η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη μάς προσφέρει την αντιπολίτευση των ονείρων μας».
Η απάντηση του κ. Μητσοτάκη; Εμμονή στην πεπατημένη του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Ενισχυμένα. Με την ανάθεση, όπως ακούγεται, κεντρικού ρόλου για την επικοινωνιακή στρατηγική του κόμματος στην ευρωβουλευτή κ. Μαρία Σπυράκη, ίσως, λέγεται, με τη συνδρομή και του κ. Κωνσταντίνου Ζούλα της «Καθημερινής».
Όσοι ήλπισαν σε κάτι περισσότερο από απλή καλλιέργεια εντυπώσεων στο άκουσμα της είδησης ότι ο αρχηγός της ΝΔ εξήγγειλε, βιαστικά και απροειδοποίητα, την πραγματοποίηση έκτακτου συνεδρίου στα μέσα Δεκεμβρίου, θα χρειαστεί να περιμένουν. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις δεν επιτρέπουν βάσιμες προβλέψεις για ουσιαστική στροφή στην πολιτική ατζέντα του κόμματος. Η κίνηση αυτή του κ. Μητσοτάκη μάλλον ως προσπάθεια κατευνασμού ερμηνεύεται, μετά και το αρνητικό κλίμα εντός της ΝΔ, αποτέλεσμα της μέχρι τώρα ακολουθούμενης αντιπολιτευτικής τακτικής.
Το συνέδριο αποφασίστηκε, πιστεύουμε, ως πολιτικό αντιστάθμισμα στην ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, που προεξοφλείται θετική για την κυβέρνηση. Με παράλληλη στόχευση την αναβάθμιση του κύρους του αρχηγού.
Με το συνέδριο ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί φυγή προς τα εμπρός. Θα του αποφέρει την εσωκομματική επικράτηση; Ότι η σύνθεση του συνεδρίου θα είναι η ίδια με εκείνη του τελευταίου τακτικού συνεδρίου της ΝΔ, είναι αποφασισμένο. Αν τώρα η απόφαση του αρχηγού να προσκληθούν στο συνέδριο και εξωκομματικά πρόσωπα κυοφορεί δύσπεπτες εξελίξεις, αυτό μένει να απαντηθεί. Μαζί με το ερώτημα αν ο κ. Μητσοτάκης θα διακινδύνευε ακόμη και μια διάσπαση προκειμένου να επικρατήσει.
Ή, ακόμη ακόμη, και μια… ηρωική έξοδο από το κόμμα –πριν η έξοδος της χώρας από τη μνημονιακή επιτήρηση τον Αύγουστο του 2018 έρθει να επικυρώσει την αποτυχία του στο ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης…
– – – – – – – – – –
*« Ένα άλογο! Ένα άλογο! Το βασίλειό μου για ένα άλογο!» — τα τελευταία λόγια του σφετεριστή βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου Γ΄(1483-1485) πριν πέσει νικημένος στη μάχη του Μπόσγουορθ. Από την τραγωδία του Σαίξπηρ «Ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ΄». Αναζητήστε την.
