Η Δημοκρατία τον ρωτάει: «Με τυλίξατε σε μια κόλλα χαρτί και πάμε προς τη δύση μου;». Και ο Τσίπρας απαντά: «Όχι δύση! Προς μια νέα αυγή πάμε! Μια χρυσή αυγή!». Και ένα οδικό σήμα, μπροστά, δείχνει την κατεύθυνση: «Αστάθεια – Συχνές Εκλογές – Πλήθος Κομμάτων». Αυτό, με δυο λόγια, είναι το πρωτοσέλιδο σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου, στα σημερινά «Νέα».
Πολλά μπορεί να σχολιάσει κανείς για το σκίτσο. Πρώτα από όλα το κινδυνολογικό του πράγματος, ότι η Δημοκρατία μπορεί να κινδυνεύει να «δύσει» από ένα εκλογικό σύστημα, και μάλιστα την απλή αναλογική! Ή για την γκροτέσκα εικόνα, ο πρωθυπουργός να τυλίγει το πολίτευμα σε μια κόλλα χαρτί. Αλλά το πράγμα ως εδώ σηκώνει πολλή συζήτηση. Κάποιοι, πιθανόν, διακατεχόμενοι από αντιπολιτευτικό οίστρο, μπορεί να μην ενοχληθούν καθόλου και να βρουν πετυχημένο το σκίτσο. Όπως και η αντίληψη του σκιτσογράφου, ότι απλή αναλογική σημαίνει συνεχείς εκλογές, αστάθεια και πολλά κόμματα, χωράει πολύ συζήτηση και «αντιπαράθεση». Παρότι, βέβαια, ο σαφώς κινδυνολογικός τόνος τουσκίτσου δεν βοηθάει…
Υπάρχει, όμως, κάτι που δεν χωράει συζήτηση. Που είναι απαράδεκτο. Ανατριχιαστικό. Και αυτό είναι ότι ο ισχυρισμός για «δύση της δημοκρατίας» συνδυάζεται με την υποτιθέμενη αβάντα του πρωθυπουργού προς τη Χρυσή Αυγή. Εδώ το πράγμα γίνεται πολύ σοβαρό και επικίνδυνο, και ξεφεύγει από το χιούμορ, τη σάτιρα, τη σκληρή κριτική: είναι εκτός κανόνων να βάζεις τον πρωθυπουργό να λέει ότι ετοιμάζει «μια νέα χρυσή αυγή», να τον κατηγορείς ότι συνεργάζεται με τηΧρυσή Αυγή, ότι το όραμά του είναι μια νέα χρυσή αυγή… Κι αυτό γιατί οι νεοναζί πρέπει να μένουν αυστηρά εκτός πολιτικού παιχνιδιού. Μια στάση όπως αυτή που υιοθετεί το σκίτσο πριμοδοτεί αφάνταστα τη Χρυσή Αυγή. Τη φέρνει στο επίκεντρο, της αποδίδει σημασία που δεν έχει, πολλαπλασιάζει τη βαρύτητα της ψήφου της. Και αυτό είναι, θα το πούμε, και θλιβερό και επικίνδυνο για το πολίτευμα. Το πολίτευμα, η δημοκρατία, δεν πρέπει με τίποτα να εμπλέκεται στην πολιτική αντιπαράθεση. Όπως και οι νεοναζί.
Θα πει κανείς ότι ασχολούμαστε υπερβολικά με ένα σκίτσο. Ίσως. Δεν είναι όμως απλώς ένα σκίτσο. Είναι μια ολόκληρη αντίληψη, από έναν σοβαρό σκιτσογράφο, που προβάλλεται πρωτοσέλιδα από τα «Νέα». Αναμένουμε τις αντιδράσεις, ελπίζοντας να είναι πολλοί αυτοί που ενοχλούνται. Όχι λόγω… φιλοκυβερνητισμού ή φιλοτσιπρισμού, αλλά από αγάπη στη δημοκρατία και απέχθεια στη Χρυσή Αυγή. Και αίσθηση των κανόνων.
Tα «Νέα» και όλος ο ΔΟΛ, με την άνευ αρχών αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι δεν έχουν όρια. Δεν μας εκπλήσσει. Είναι κρίμα, όμως, οΚώστας Μητρόπουλος, ένας σκιτσογράφος με τόση βαρύτητα και τόσα χρόνια παρουσίας, να διαπράττει ένα τόσο χοντρό φάουλ… Ειδικά αν θυμηθούμε ότι τη φιγούρα της Δημοκρατίας, με το Δ στο (φρυγικό) σκουφάκι, σε σκίτσο την είχεχρησιμοποιήσει ο ίδιος σκιτσογράφος κατά κόρον, έναν άλλο Ιούλη, μισόν αιώνα πριν: στα Ιουλιανά του 1965 και την περίοδο της αποστασίας. Και μετά εναντίον της Χούντας. Τότε, δηλαδή, που η Δημοκρατία πραγματικά κινδύνευε: από τονβασιλιά, τους αποστάτες, τους δικτάτορες…
ΥΓ. Επικίνδυνο το σκίτσο, κατά την ταπεινή μου άποψη, καλώς όμως δημοσιεύθηκε –μακριά από μένα η όποια λογοκρισία. Αποκαλύπτει, άλλωστε, τη άποψη του σκιτσογράφου για την απλή αναλογική… Άποψη ξεπερνά την ψύχραιμη ανάλυση. Γιατί μπορεί να πεις πολλά για την απλή αναλογική, υπέρ ή κατά, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορείς να τη συνδέεις με τη Χρυσή Αυγή και να οργανώνεις την ανάλυσή σου με βάση αυτή. Ούτε, φυσικά, η απλή αναλογική οδηγεί σε καμιά Χρυσή Αυγή… Κρίμα και πάλι κρίμα…
