Μέσα στην οικονομική αλλά και πολιτισμική κρίση, μέσα στην οικονομική ένδεια και τις προβληματικές εναλλακτικές πολιτικής, οι ακραίοι βρίσκουν χώρο. Επιθέσεις σε θέατρα, επιθέσεις σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, χτυπήματα εναντίον γυναικών με λοστάρια, κηρύγματα μίσους, ακροδεξιές γενικεύσεις. Μισαλλοδοξία, πόλωση και λάθη του παρελθόντος που τα βρίσκουμε και πάλι μπροστά μας.

Και ξάφνου, ένα κουδούνι σε κάνει να αισθανθείς λίγη ζεστασιά μέσα στο καταχείμωνο.

Ένα κουδούνι που χτυπά τέλη Φλεβάρη, 27 Φλεβάρη για την ακρίβεια, στη Χίο, στη ΒΙΑΛ. Εκεί που συνωστίζονται οι εγκλωβισμένοι της αδιέξοδης και ανεφάρμοστης ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό.

Ένα κοντέινερ έγινε νηπιαγωγείο. Μία ΜΚΟ με παραδειγματική δράση, μακριά από εκείνα με τα οποία έχουν στιγματιστεί άλλες ΜΚΟ, η ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ, παραχώρησε αυτό το κοντέινερ και πλέον λειτουργεί σαν νηπιαγωγείο. 45 προσφυγόπουλα μπήκαν μέσα στον μικρό, αλλά μαγικό για εκείνα, χώρο. Παιδιά που εμβολιάστηκαν κανονικά και εντάσσονται κανονικά στη σχολική μονάδα. Παιδιά που θα ζήσουν στην Ελλάδα για ένα μικρό ή τελικά μεγάλο χρονικό διάστημα, θα εκπαιδευτούν στην Ελλάδα, και με τα χρόνια ίσως νοιώσουν την Ελλάδα σαν σπίτι τους. Ίσως. Από εμάς εξαρτάται αυτό.

Διαβάζω στην τοπική εφημερίδα Αστραπάρης:

"Το νηπιαγωγείο στην ΒΙΑΛ αποτελεί παράρτημα με υπουργική απόφαση του 1ου νηπιαγωγείου Καμποχώρων. Πρόκειται για ολοήμερο σχολείο, τα παιδιά πηγαίνουν κανονικά από το πρωί μέχρι και τις 16:00 και η διεύθυνση πρωτοβάθμιας σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους της ΒΙΑΛ έχει φροντίσει να έχουν στο σχολείο το φαγητό τους, ώστε η λειτουργία του σχολείου να είναι ακριβώς ίδια με των υπόλοιπων νηπιαγωγείων".

Πέντε εκπαιδευτικοί που γνωρίζουν ξένες γλώσσες είναι εκεί για να αγκαλιάσουν τη χαρά των προσφυγόπουλων που έχουν μάθει από τα πιο αθώα χρόνια τους, να παίζουν μέσα στις λάσπες και το κρύο. Προσφυγόπουλα που αρχίζουν να διδάσκονται ελληνικά και είναι έτοιμα να ενταχθούν στην κοινωνία μας που αλλάζει. Είτε μείνουν για λίγο, είτε μείνουν για πολύ. Αυτός είναι ο σωστός, και ο μόνος δρόμος.

Να σημειωθεί εδώ πως αρχές Φλεβάρη, ξεκίνησε και η λειτουργία νηπιαγωγείου στο Καρά Τεπέ, στο οποίο προσελήφθησαν 2 εκπαιδευτικοί. Άλλα νηπιαγωγεία λειτούργησαν στη Χίο, εκτός ΒΙΑΛ, στο Ελληνικό, στη Σάμο, αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα, σε ό,τι αφορά τα νησιά του Αιγαίου, έχουν εντοπιστεί τα σχολεία που θα λειτουργούν το απόγευμα ως τάξεις υποδοχής παιδιών γυμνασίου και λυκείου, ενώ έχει πραγματοποιηθεί η στελέχωσή τους. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη αποφασιστεί η λειτουργία ανάλογων δομών για τα πάνω από 1.000 παιδιά που βρίσκονται στον καταυλισμό στη Μόρια, στη Λέσβο.

Κάτι που δείχνει πως ακόμη είμαστε στην αρχή ενός αχαρτογράφητου δρόμου και πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά, για να μη μείνουμε στις λίγες αχτίδες ελπίδας.

Γιατί το μόνο σίγουρο, είναι πως τα προσφυγόπουλα είναι οι "πυξίδες του μέλλοντος" που αλλάζει, και διαμορφώνεται από σήμερα μπροστά στα μάτια μας, στις γειτονιές μας. Είναι παιδιά χωρίς προκαταλήψεις, παιδιά που οικοδομούν φιλίες μακριά από στεγανά και παρωπιδισμούς, και κυρίως, είναι παιδιά με ίσα δικαιώματα και χρίζουν όμοιων παροχών με τα ελληνόπουλα.

Η απομόνωσή τους, μόνο κακό μπορεί να κάνει για μια χώρα υποδοχής, όπως η δική μας.