Μπορεί η χιονόπτωση της Δευτέρας και οι επιπτώσεις της που ταλαιπώρησαν τις επόμενες ημέρες τους κατοίκους της Αττικής να ξεγύμνωσαν το επιτελικό κράτος, ήταν όμως και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την κυβέρνηση να ξεχαστούν έστω και για λίγο τα τραγικά αποτελέσματα της πολιτικής της στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Μόνο το τελευταίο τριήμερο, με την κακοκαιρία να πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα, πέρασαν στα ψιλά της ενημέρωσης οι 324 νεκροί της πανδημίας.  Ένας τρομακτικός απολογισμός σε ανθρώπινες ζωές, που μπορεί να πέρασε σε δεύτερη μοίρα, εξακολουθεί όμως να μας υπενθυμίζει ότι ο κίνδυνος παραμένει απειλητικός πάνω από τα κεφάλια μιας κοινωνίας η οποία δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Γιατί η γύμνια του επιτελικού κράτους μπροστά στην κακοκαιρία, όσο αποκαλυπτική κι αν ήταν, δεν παύει να είναι η κορυφή του παγόβουνου των προβλημάτων με τα οποία μας έχει φορτώσει αυτή η κυβέρνηση. Γιατί αύριο, που τα χιόνια θα λιώσουν και οι πόλεις μας θα επιστρέψουν στους κανονικούς τους ρυθμούς, εμείς θα μείνουμε και πάλι αντιμέτωποι με την πανδημία και την ακρίβεια, που δεν είναι ένα παροδικό ή ακραίο καιρικό φαινόμενο, αλλά μια μονιμότητα που με την ανοχή της κυβέρνησης έχει θρονιαστεί για τα καλά στην καθημερινότητα των πολιτών.

Γιατί με 100 νεκρούς την ημέρα και τις τιμές στα ύψη σύντομα τα χιόνια στην Αττική Οδό θα αποδειχθούν ένα λευκό διάλειμμα στην παρατεταμένη μαυρίλα των τελευταίων μηνών που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μας έχει καταδικάσει. Και γι' αυτή την καταδίκη δεν υπάρχουν εξιλαστήρια θύματα που δεν έκλεισαν έναν δρόμο και αποδιοπομπαίοι τράγοι που δεν έριξαν αλάτι. Για τη φτώχεια και για το θανατικό δεν υπάρχουν άλλοθι για έλλειψη συντονισμού υπηρεσιών. Γι’ αυτά υπάρχουν υπαίτιοι με ονοματεπώνυμο.